KARA MİRAS (I-II)

15. BÖLÜM (1. KİTAP FİNALİ)

Herkese iyi okumalar diliyorum canlarım, bol bol yorumlarınızı bekliyorum.

🥀

"Buraya niçin getirildiğini biliyor musun?" diye sordu adamlardan biri, her tarafı zincirlenmiş bir şekilde duran İzem'in üzerinden gözlerini çekmeden. "Neden burada olduğunu merak ediyor musun?"

Nefret dolu bakışlarını ona doğru yönelten İzem, "Hiç merak bile etmiyorum," diyerek cevap verdi. Yediği yumruktan ötürü kan kustuğunda, "Çünkü Timuçin beni bulacak ve sizi doğduğunuza pişman edecek," dedi.

Karşısındaki kişi alayla gülümsedi. İzem'in ona söyledikleri çok komik geliyordu. "İzem Karmen Kırçalan, senin değer verdiğin insanın gerçek yüzünü biliyor musun?" diye sordu. Ardından ayağa kalkıp İzem'in kulağına doğru eğilip, "Timuçin Atahanlı'nın gerçek yüzünü hiç merak ettin mi?" diye tekrarladı.

"ŞEREFSİZ!" diye haykırdı İzem. Çırpınmaya her çalıştığında canı çok yanıyordu ama bu umurunda bile değildi. "Sevdiğim adamın adını ağzına alma," diyerek ekledi. "Yoksa dilini koparırım!"

"Boş tehdit," dedi karşısındaki kişi, yüzündeki maske hala yerindeydi.

"Sen öyle san şerefsiz," dedi İzem. Bu cümleden sonra karşısındaki kişi öfkeyle İzem'in suratına yumruğu çarptığında, İzem yere düştü. Adam bu sefer karnına tekme savurduğunda, İzem hiçbir şekilde sesini çıkarmadı. Güçlü olmak zorundaydı çünkü o bir Atahanlıydı.

"Ne gülüyorsun lan?" diyerek sordu adam, kaşları çatık vaziyette İzem'in yüzüne bakarken.

"Biliyor musun?" dedi İzem, canının yandığı bir kenara dursun, bakışları hala onun üzerindeydi. "Sen hayatımda tanıdığım en bencil ve korkak adamsın. Korkak insanlar bunları yapar." Bir tekme daha yedi ama acıdan bağırmadı. "Sen tam bir korkaksın!" diye kükrediğinde yeniden bir tekme daha yedi.

"S*rt*k," diye kükredi adam. Tam İzem'e yeniden tekme atacaktı ki bir kişi onu durdurarak, "Yapma abi, patron İzem'i sağlam istedi," dediğinde İzem nefes alıp vermeye devam etti. Verdiği her nefeste Timuçin aklına düşüyordu.

"Sen benim dayanma gücümsün Timuçin, nefes almamı sağlayan tek kişi sensin," diye düşündü İzem. Onun nefes almasını sağlayan tek kişi sevdiği adamdı, başka kimse değildi ve olmayacaktı da.

Çünkü o sadece Timuçin'e aitti.

Gözleri yavaşça kapanmaya başlarken, aklına gelen tek şey daha bu sabah Timuçin'e bahsettiği rüyaydı.

Ardından gözlerini yavaşça kapattı ve derin bir sonsuzluğa doğru adım attı. Kurtarılmayı beklemeye devam etti.

Çünkü inanıyordu ki Timuçin bütün şehrin altını üstüne getirecekti.

🌧️

Şarkı: Çağan Şengül & Emre Aydın - Yansın

---

**Timuçin'den...**

"Oğlum, ağzına bir lokma atsan, bu senin için çok iyi olacak," dedi Polat, solmuş yüzüme endişeyle bakarak. Bir cevap vermeye tenezzül etmeden bakışlarımı yeniden telefona çevirdim. Gelecek bir haber bekliyordum. Hoş, buna haber denilirse.