BEYAZ

1.Bölüm Geçmiş

   Merhaba bu benim ilk kitabım umarım beğenirsiniz :)

"İki parçadan biri kaybolursa, artık o iki parça bulunmaz . Artık o iki parça bir araya gelmek isterlersede bir araya gelemezler ,hep biri eksik kalır.  "

  "Senin ablama iskence çektirdiğin gibi sanada iskence çektirecegim Uras, bundan sonra rahat yatma, bir gözün açık uyu ."

Asel
   Ben Asel , 24 yaşındayım . Boyum 174, çocukluğumun hayali olan mimarlık kazandım ve işimi çok severek yapıyorum.

Uras
   Ben Uras , tek çocuğum . 25 yaşındayım   199 boyundayım . Bi aralar mesleğim vardı fakat annem  ölünce istifa ettim .

Azra
  Ben Azra , bir kız kardeşim var kendisini çok seviyorum.  27 yaşındayım . 176 boyundayım . Mesleğim polislikti fakat 5 sene önce  yaşadığım bir aksilikten dolayı işimi bırakmak zorunda kaldım .

                         5 YIL ÖNCE

     Günlerden Çarşambaydı.  İsten çıkıp eve gidiyordum telefonum kapalıydı  açtığımda,  annemin 7 kez aradığını gördüm  ilk başta umursamadım, sonra eve gidince ararım  dedim kendi kendime .

     Eve gelmiştim ,üstümü  değiştirip kendimi yatağa attım . Çok yorucu bir gündü aklıma annemin aradığı geldiğinde, direk annemi aradım.  Açtığında sesi çok endişeli geliyordu ne olduğunu sordum "anne , ne oldu niye bu kadar endişelisin" dedim .

    Annem söylediği şeyi duyduğum an içime birsey oldu , boşluga düştüm . "Kızım, ablanla konusurken birkaç adamın sesi geldi ve ablandan bir daha ses gelmedi.  " Nasıl olmuştu inşallah aklıma gelen şey olmamıştır. "Tamam anne sakin ol , ben halletmeye çalışacağım "nasıl halledeceğim hakkında hiçbir  fikrim yok , Ama annemin sakinleşmesi  için  söylemem lazımdı  .

  Aklıma tek bir kişi geldi ve onun olduğundan adım gibi emindim . Tabikide bunu yapabilecek bir tek Uras vardı  , fakat o neden bunu yapmıştıki ablamın ona ne gibi bir zararı olabilirdi .

İlk işim  onu aramak olmustu.  Aradığımda "Uras, ablam sakın senin kaçırdığını söyleme " inşallah o olmazdı "neden ilk beni aradın Asel , aklından yine ilk ben geçtim demi veya beni aklından çıkartamıyormusun ?" Dedi " Uras, ablam nerde çabuk söyle yoksa seni bulur tam orada öldürürüm "  benimle oynuyor .         " Çabuk konum at Uras!" 

      Konum atmıştı hemen yola çıktım . Konum attığı yere geldiğimde hiç eve benzemiyordu duvarlar dökülmüş, çok sessiz bir yerdi . İçeriye girdiğimde duvarlarının çoğunun boyası kalkmıştı ve heryerde cam kırıkları vardı .

  Ablamın yanına vardığımda ilk gözümün önüne Uras girdi ,sonra ablamı gördüm. Ilk gördüğüm an biraz sendeledim öyle dönük kaldım " noldu Asel, iyimisin ?" Sorduğu anda hızla üstüne doğru yürümeye başladım "sen ne yaptığını sanıyorsun ablam sana ne yaptı?" Bilmiyordum fakat bunun altından bir şey çıkacaktı adım gibi emindim.

   " ablanın ne yaptığını istersen ablan söylesin " hiç birşey anlamadım başım dönüyordu.  Ablamın bir gözü şişikti " ben birşey yapmadım " dedi fakat başım git gide dahada dönüyordu duvardan destek aldım kendime gelmeye çalıştım " Asel , iyimisin ? " dedi " iyiyim Uras,hemen ablamı bırak  "

     Herşeyi algılamaya çalışıyordum Uras iyi olduğumu anlamak için üstüme geleceği anda geriye cekildim ve hatta dışarı çıktım kendime gelmek için. Kendime tam olarak gelemesemde ablamın  yanına gittim. 

     Ablamı çözüyorlardı. Çözdükleri an burdan gidecektim fakat ablam ayağa kalkamicakgibi gözüküyordu hatta ayık bile değildi inşallah ciddi birşey yoktur olursa ben Uras ' a ne yapacağımı biliyorum

  Uras yanıma geldi "Iyi misin Asel ? " diye sordu cevap vermedim .yanıma gelmeye çalışınca,  elimle ona dur der gibi elimi kaldırdım.  Durdu " iyiyim ,çabuk ablamı çözün veya hemen hastaneye götürün " çünkü ablam kendinde değildi. 

      Yoldaydık arabayı ben sürüyordum dakka başı ablamin nasıl olduğuna bakıyordum ,fakat herhangi bir tepki yoktu . Içime bir kurt düşmüştü, ablamin hiç nabzına bakmadım .

   Hastaneye gelmiştik, ablamı hemen acile götürdüler. Çok kötüydüm  midem bulanıyor, gözlerim kararıyordu bi ayağı kalkım dediğim an  kendimi boşluğa bırakmıştım.  En son hatırladığım şey Uras'ın bana seslenmesiydi .

      Gözlerimi açmıştım nerde olduğuma bakacakken gözüme Uras carptı , ustunde yesil bir kazak vardı altında siyah bir kumaş pantolon koltukta uyuyordu en son aklıma Uras'ın bana seslenişi ve sonrada kendimi kaybetmem gelmişti.

     Başım çok ağrıyordu galiba yere çarpmıştım doğrulmak için kendimi düzelteceğim sırada Uras uyandı . Nasıl bu kadar hızlı uyanmıştı " Asel , iyisin demi kendini kötü hissediyorsan soyle..."lafını hızla kesmiştim. "Sen hangi yüzle hala buradasın?." Dedim ne kadar acımasız.

    Hemen masum rolüne girerek , " ama çok kötüydün sen ordamı bıraksaydım "  dedi "o zaman getirdikten sonra gitseydin çık git buradan hemen seni görmek istemiyorum!" Suratı düştü " tamam gideceğim yeterki sen iyi ol " gözlerimi devirdim ve elimle kapıyı gösterdim

Uras

  Asel 'i baygın görünce çok telaşlanmıştım . Hemen adamlarımız toplayıp hastaneye götürdüm,  ablası umrumda değildi ona birşey olmasın yeter.

   Gitmiştik hemen doktorları çağırdım ve  bütün herseyine bakılsın bir hastalığı var mı yokmu  dedim. Ve orda bekliyecektim ,elim ayağıma dolaştı . Ona  birşey olmasın diye Herşeyi göze alırdım .

    Sabah olmuştu uyuyakalmışım . Bana seslenen Asel 'di , birşey mi oldu diye korkuyla kalktığımda bana şaşırmış gözlerle bakıyordu "birseyinmi var Asel , varsa söyle " demiştim fakat birkaç dakika sonra beni odadan kovmuştu .

Üzülmüştüm ,ben sadece nasıl olduğuna bakmak için burdayım .

Şimdi

Asel
    İsten çıkıp eve gidiyordum her zamanki gibi. Telefonumdan şarkı açıp arabaya bindim . Arabanın camından dışarıya bakarken bir arabaya gözüm takıldı, nedense otobüsle aynı hizada gidiyordu içerdiklere bakcakken , bir anda donakaldım .

Hayır o olmazdı,  düşündüğüm kişi olamazdı.  İnşallah bir tesadüf olurdu bu o olmamalıydı yıllar sonra görmemeliydim.

    Beğeneceginizi umuyorum biliyorum çok fazla yazım yanlışım var oralara takılmayın

Birdahaki bölümde görüşürüz bayss diğer bölüm daha güzel olacak emin olun :)