အမှောင်ထုရဲ့ ကျက်စားရာ

အခန်း (၃)

တချီပြီးသွားပြီဆိုပေမယ့် ဦးမြင့်ထွန်းရဲ့ လီးကြီးက မာန်မကျသေးဘဲ တောင်နေသေးတယ်။ ဦးမြင့်ထွန်းလည်း ဟိန်းကို အသက်ဝအောင် ရှူခွင့်ပေးပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းပဲ ဟိန်းကိုရဲ့ ဖင်ကို သူ့ဘက် ဆွဲလှည့်လိုက်တယ်။ လီးကို ကွန်ဒုံး စွပ်နေရင်းပြီးတော့ ဖင်ထဲက တုန်စက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ဝကို လီးနဲ့ တေ့ထားလိုက်တယ်။

လည်ချောင်းထဲထိ လီးနဲ့ အလိုးခံထားရတဲ့ အရှိန်ရယ် လည်ပင်းကို အညှစ်ခံထားရတဲ့ အရှိန်ရယ်ကြောင့် ဟိန်းကိုကတော့ ခုထိ အသက်ကို ဝအောင် ရှူနေရသေးတယ်။ ဒါကိုသိတဲ့ ဦးမြင့်ထွန်းက ဟိန်းကိုရဲ့ နှာခေါင်းနားကို ပေါ့ပါးဘူးလေးကို နောက်တကြိမ်ထပ်ပြီး ကပ်ပေးတယ်။ ဟိန်းကိုလည်း ဒီတခါတော့ ကြာကြာလေး ရှိုက်ပြီး ရှူလိုက်တယ်။ ဦးမြင့်ထွန်းလည်း ပေါ့ပါးဘူးကို သူ့နှာခေါင်းနား ကပ်ပြီး ရှိုက်ရှူလိုက်တယ်။

"ဖာသည်မလေး... အလိုးခံချင်နေပြီလား..."

"မေးနေတာ ဖြေလေ..."

"ဖြောင်း..."

ဦးမြင့်ထွန်းလည်း ဟိန်းကိုဆီက ပြန်ဖြေသံကို မကြားရတာကြောင့် ဖင်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ရိုက်ပေးလိုက်တယ်။

"အား... လိုးပေးပါ... အလိုးခံချင်နေပါပြီ..."

"အေး... လိုးပေးမယ်... မင်းဖင်ကို ထက်ခြမ်းကွဲသွားအောင်ကို လိုးပေးမယ်..."

ဦးမြင့်ထွန်းလည်း ပေါ့ပါးအရှိန်က တက်နေပြီမို့ ဖင်ဝကို တေ့ထားတဲ့ လီးကို တချက်တည်းနဲ့ လီးတချောင်းလုံး ဝင်သွားအောင် ဆောင့်လိုးလိုက်တယ်။

"အား... ဦးလီးကြီးက ကြီးလိုက်တာ..."

"ကြိုက်လား... ဟမ်... ငါ့လီးကို ကြိုက်လား..."

ဦးမြင့်ထွန်းလည်း ဖင်ထဲကို လီးဝင်သွားပြီဆိုတာနဲ့ အချိန်မဆွဲနေတော့ပဲ ဟိန်းကိုရဲ့ မြှောက်ပြီး ကားပေးထားတဲ့ ပေါင်၂ဖက်ကို လက်နဲ့ ဖိထားပြီး အားနဲ့ မာန်နဲ့ အသွင်းအထုတ် လုပ်လိုက်တော့တယ်။

"အား... လိုးပါ... မြန်မြန်လေး လိုးပေးပါ... ကြိုက်တယ်... ဦးလီးကြီးက ဟိန်းကိုရဲ့ ဖင်ထဲကို အဝင်အထွက်ဖြစ်နေတာကို အရမ်းကြိုက်တယ်... အား... လိုးပေးပါ... နက်နက်လေး လိုးပေး... အား... အား.."