Blub en Blubbina zwemmen vrolijk door de zee.
Blub, met zijn grote, ronde buik, kon zijn grapjes niet inhouden. "Hé, Blubbina," roept hij, "kijk, een kwallen-taartje!"
Blubbina, met haar mooie, lange vinnen, zucht. "Blub, stop ermee. Ik vind het echt niet grappig."
Maar Blub blijft doorgaan. "Kijk, een krab-auto!" roept hij, terwijl hij langs een krab kruipt. Blubbina schud haar kopje. "Kom op, laten we naar de zeepaardjes gaan," zegt ze.
Ze zwemmen door de blauwe zee, langs kleurrijke koraalriffen en schelpen. Plots zien ze een kleine zeester met kleine, verlegen oogjes.
"Hallo," zegt Blub, "wat ben je aan het doen?" De zeester kijkt verlegen naar Blubbina. "Ik zoek mijn mama," zegt ze, "ik ben verdwaald."
Oei, dat is niet leuk. "Kom mee met ons, we gaan naar de zeepaardjes kijken. Misschien vind je je mama daar."
Samen zwemmen ze verder, de zeester achter hen aan.
Plots blijft Blubbina steken in een bos algen. "Help!" roept ze, "ik kom er niet uit!" Blub probeert te helpen, maar hij is niet sterk genoeg.
"Hé, Krab! Krab! Help ons!" roepen Blub en Blubbina.
De krab keek naar hen met zijn grote, zwarte ogen. "Wat is er aan de hand?" vraagt hij. "Blubbina zit vast in de algen. Kan je ze los krijgen?" Vraagt Blub. De krab gebruikte zijn sterke scharen om Blubbina los te trekken. "Dankjewel!" Glimlacht Blubbina.
Blub, blubbina en de zeester zwemmen verder.
En ja hoor, daar zijn de zeepaardjes! Ze zijn prachtig, met hun mooie, kleurrijke manen.
Blubbina ziet een mama-zeester met een baby-zeester. "Is dit je mama?" Vraagt ze.
"Ja, dat is ze!" roept ze . De kleine zeester kruipt in haar mama's armen. "Dankjewel," zegt de mama-zeester tegen Blub, Blubbina. "Jullie zijn echte helden!"
