Aşk Sonsuz Değildir.Fakat Sonsuz Gibi Hissettiren Hayatınzda BİR kişi olur

1.bölüm

Şirketteydim yarınki toplantı için dosya hazırlıyordum patronum yetim ve öksüz olduğum için beni küçümsesede işim sadece çalışıp paramı almaktı kardeşim için güçlü durmak zorundaydım fakat kalbim Buna izi  vermiyordu düşünerek dosyayı hallettim kabanımı alıp çıktım eve gidip yemek yapmam gerekiyordu ve kardeşimle oturup vakit geçirmem gerekti şirketten çıktım ve arabama bindim eve ulaşmama az kalmıştı fakat önümü iki tane siyah araba kesti ben neye  uğradığımı anlamadan kapıyı açıp beni almışlardı

'Ya kimsiniz bıraksanıza'

Iki adam beni tutuyordu en öndeki siyah arabaya bindirdiler uyku ilacıyla beni bayıltmışlardı...uyandığım heryer simsiyahtı karanlık çocukluktan kalan bir travmamdı babam sinirlendiğinde ve ben yalnış bir hata yaptığımda simsiyah bir odaya hapsederdi fakat anneme bana kıyamaz açar kurtarırdı alışkanlıktan sarılırdım ona kim bilir kardeşim nasıldır şimdi dizimi kendime çektim kafamı kendime gömdüm ve ağlamaya başladım annemin veni kurtarmasını bekledim gözker Kan çanağı gibi olmuştu gözümdeki acıyı ce şişliği hissedebiliyordum demir kapıdaki kilit sesi gelince koştum kapıya bir çocuk gibi seviniyordum kapı acıldı ışık göründe karşımdakine sarıldım hemen ağlayarak

'Anne'

Dedim ağlayarak karşımdaki beden ittirdi veni yere düştüm yukarıya baktığımda uzun boylu bir adam bana bakıyordu

''Bu o kız değil!''

''Yapıcağınız işi sikeyim ulan''

Dedi sinirle ve kalın bir ses tonuyla arkasındaki adam elinin tersiyle vurdu
Kalbim ağrımaya başlamıştı koluma baktığımda saatim yoktu o benim kalbimin ritmini gösyeriyordu

'Saatim nerde önemli o benim için'

''Çöpte''

'O benim kalbimin ritmini gösteriyordu'

''Banane bundan''

'Ya bak benim kardeşim var evde tek kalamaz o annem babam yok zaten istediğini yaparım ne olur ya her kimsen'

''Her istediğimi''

'Evet ama onu evde tek bırakma arayayım Bari'

Adam bana telefon verdi ve kardeşimin numarasını giridm çaldı ve AÇTI telaşla bana

''Abla neredesin sen öldüm ben burda ya''

'Elif birtanem benim acilen toplantı için yurt dışına gitmem gerekti uzun süre kalıcam sen dışardan söyle yemek'

''Yoo ben kendim yaparım''

'Aferim sana gülüm birdaha arayamayabilirim korkma iyi beslen benide merak etme'

''Tamam ablaa bay bayy''

'Öptüm güzelim'

''Abla kalbin kötüleşirse yanına gelirim ben''

'Tamam birtanem hadi kapatmam gerek'

Elif bana telefondan öpücük atıp kapadı telefonu karşımdaki adama verdim ve yere çöktüm kalbimi tuttum acıyordu kalbimdeki acı her geçen gün artacak olsa bile pes edemezdim Adam konuştu

''Bugûn burdasın ne olur ne olmaz hemen dışarısı olmaz''

Ben hala yerde göğsümü tutyordum gözlerim ağırlaşınca yere yığıldım
Kalbimin sesini duyabiliyordum

***3gün sonra

Gözlerimi açmıştım tavan camdandı birden kapı açılınca tekrar gözlerimi kapattım içeriye girenin sesi değişikti
O adamın sesine benzemiyordu