Chapter Two
Trish's POV
After naming magusap ni Anne, pumunta na ako ng airport. Magbabakasyon kasi kami nila mommy sa Korea. Thank God na pinagbigyan nila ako dito. Kadalasan kasi pag bakasyon ang sinasabe nila saken isama ko nalang daw si Anne or yunng friends ko. Pero syempre iba pa din pag parents ang kasama ko. Only Child nga lang pala ako. Gusto ko sana ng 'lil sis. Pero Malabo na ata yun.
"Pinsan! Gawin mo yung pinapagagawa ko ha? Wag mo kalimutan nako! Hehe Thankyouuuuu! Aalis kami nila mommy. Punta kaming Korea. Dream come true!! Pasensya na nakalimutan ko sabihin sayo kanina eh. Pero medyo sinadya ko kasi baka sumama ka pa. Hahahaha. Joke!" Tinext ko si Anne, syempre kelangan ko rin naman magpaalam sakanya. Lagi kaya kami magkasama. Napagkakamalan nga kaming magkapatid, minsan nga kambal pa eh. Nako, hindi no. Mas maganda naman ako sakanya. Ahihihihi.
"Langya ka. Anyway, ingat ka dun ha. I'm happy for you! I will miss you. :( Alis tayo pagbalik mo."
"Oo sige, hanapin ko na si mommy dito sa airport. I will miss you too! Ingat ka rin ha. Wag pasaway!"
"Yesss. Pasalubong ha. Don't forget. Iuwi mo nalang sakin si Lee Min Ho."
Mahilig kaming magpinsan sa mga koreano eh. Ang gwapo naman kasi nila eh! Mahilig talaga kasi kami sa mga Korean drama. Wala lang. Ang ganda kasi ng mga story eh. Ewan ko ba kung bakit yung mga drama dito sa Pinas e hindi ko talaga magustuhan.
"Trish" Narinig kong may tumawag saken. Pagkarinig ko palang ang saya ko na. Boses yun ng mommy ko eh.
"Mommy! I miss you so much!" Nag-hug naman kami. Miss na miss ko kasi sya eh. Alam nyo naman na once in a blue moon lang kami magkita eh. -_____-
"I miss you too baby."
"Mom! Stop calling me baby. I'm not a baby anymore. " Sabay naman kami tumawa. Actually natutuwa ako pag tinatawag nya akong baby. Ang sweet kaya dba. Wala kasi akong boyfriend na tatawag sakin nyan eh. Ay ano ba yan. Kung ano ano nanaman naiisip ko. >____<
"Mommy bakit po wala pa si daddy?"
"Sorry anak. Kasi nagkaron ang daddy mo ng biglaang meeting eh. Nagkaron kasi ng problema sa company eh. Pero susubukan naman nya na sumunod eh. Pag wala ng problema. Pinapasabi nya din na babawi nalang sya sayo. Tatawagan ka daw nya pagkadating natin sa Korea. Okay?" Syempre nalungkot naman ako dun. Akala ko pa naman kasama si daddy. Pero naiintindihan ko naman yun eh. Para sakin din naman yun di ba?
"It's okay mom, as long as you're with me." Binigyan ko naman sya ng sweet smile. Parang nagaalala kasi sya eh. Dati kasi nung bata ako, lagi nangyayari to tapos palagi ako umiiyak.
After how may hours, nakarating na rin kami sa Korea. Waaaaaa!! Sobrang ganda talaga dito. Dati napapanuod ko lang to sa mga Korean drama eh, ngayon andito na ko. Sobrang saya ko. ^_____^
"Mom, can i ask you a favor?" Tanong ko kay mommy habang nagaayos kami ng gamit sa hotel.
"What is it?"
"Can we do this yearly? I mean, let's go somewhere every summer. Sana kasama na si daddy next time."
"Ofcourse anak. Let's do this yearly. Pipilitin namin ng daddy mo. I hope you understand why your dad is not with us."
"It's okay mom. As long as you're here with me. Naiintindihan ko naman po si daddy eh. Sabihin nyo nalang sakanya na miss na miss ko na po sya." Naghug naman kami.
Nagikot ikot kami sa Korea for one week. Nagshopping. Bonding. After one week, umuwi na din kami ng Pinas kasi pasukan ko na. Ayaw ko pa sana pumasok pero syempre kailangan magaral. Excited din naman ako kase syempre college na ko. Dito pa sa Ateneo. At syempre kasi classmate ko na ngayon si Anne. Magka-age lang naman kasi kami eh tska parehas yung course na gusto namin. Atleast may kakilala na ako agad diba? ^___^
"Pinsan kong maganda, Nakauwi na ko." Tinext ko na sya since umalis naman na si mommy.
"So kamusta ang bonding nyo ni tita?" Ang bilis nya talaga magreply, ang dami kasing katext palagi eh. Daming boys eh. Haha!
"Kwento ko sayo pag nagkita tayo. Asan ka ba ngayon? Umalis na si mommy eh. :("
"Wag ka ng malungkot dyan sus. Para namang hindi ka pa sanay. Nandito lang ako sa bahay. Kita tayo?"
"Sino kasama mo dyan? Oo nga pala, kumuha na si mommy ng condo para satin. Malapit lang daw yun sa Ateneo eh. Game ka?"
"Ofcoure ofcourse! Tatanggi pa ba ko? Syempre hindi no. Hahaha! Maganda yan para hindi na tayo ma-traffic if ever. Oh, nasa bahay nyo ka na ba? Puntahan kita you want? Or mall tayo?" Sabi ko na nga ba, hindi sya tatanggi eh. Kasi ang layo kaya ng Ateneo dito samin. Actually magka-village lang naman kami eh. Para hindi na hassle magcommute. Kala mo nagcocommute e no? I mean para hindi na lagi nagpapahatid kay manong driver.
"Punta ka nalang dito sa bahay. Pagod pa ko eh. Pag pahinga-hin mo naman ako, di ba? Pati para tipid naman tayo."
"Aba, ikaw ba yan? Kelan mo pa nalaman ang salitang tipid? Osige sige, pupunta na ko. Magbibihis lang ako. Wait for me. Okay?"
"Okay okay." After nun nag-order ako yellow cab ng pizza. Nagugutom na ko eh. And for sure, maghahanap ng pagkain si Anne. Takaw kaya nun! E hindi pa nakapagluto sila manang. Di kasi nila alam na ngayon ako dadating eh. E ayaw ko naman na magpaluto pa kaya nag-order nalang ako.
"Wooow! O___O Ang sarap naman nyan!" Jusko, akala mo naman ngayon lang sya nakakita ng pizza. Yung totoo, ginugutom ba sya nila tita sa bahay nila? Hahaha!
"Nag-order talaga ako para sayo. Namiss ko yang katakawan mo eh!" Inasar ko naman sya. Ahihihih.
"Thank you ha! Batukan kaya kita jan! So kamusta? Anong balita?" Minsan talaga brutal tong pinsan kong to eh.
"Ayun, ang ganda sa Korea. Grabeee!! ^___^ Dapat pala sinama kita eh. Kaso hindi nakadating si daddy. :( " Nagpout naman ako.
"Hindi mo kasi ako sinabihan agad eh! Nako, okay lang yan. Kasama mo naman mommy mo eh. Ay oo nga pala."
"Ano yun?" Tanong ko sakanya.
"Napamigay ko na yung mga flyers." Ay oo nga pala no. Muntik ko ng makalimutan yung tungkol dun eh.
"Really? O__O"
"Ofcourse! Ang guess what." Nako, ano kaya yun. Baka walang may gusto..
"W-what? Kinakabahan ako. Ang tagal naman kasi sabihin eh. Di pa dineretso!
"You really want to know?" Nag-nod naman ako sakanya.
"Ang daming gustong mag-apply."
