Relentlessly Yours [Completed]

Chapter 18

Nicola, Age Twenty Five
---
Napapitlag ako sa lakas na pag-'bang' ng pinto matapos nagmamadaling lumabas ni Kai na parang hinahabol siya ng sampong demonyo.

Ilang minuto rin akong napatitig sa pinto habang pilit na kinakalma ang malakas na pagtibok ng puso ko.

There was agony in his eyes as the lies effortlessly came out of my mouth. He looked like he was in pain as his body shook with anger.

Nagpakawala ako ng mapakla na tawa.

Agony? In pain? Yeah, right. Delusional kang talaga, Nicola.

Why on earth would he be in pain when he was the one who is in a serious relationship?

I became suddenly aware of my naked body and I hugged myself as I felt my stomach twists. Hindi ko pa din matanggap na may girlfriend na siya. Na may nagmamay-ari na sa kanyang iba.

Tama na ang pagpapaka-tanga, Nicola. Sinampal ka na nga ng katotohanan, ano pa 'bang gusto mo?

Nangangatog ang tuhod na pinulot ko ang damit galing sa sahig at naglakad papunta sa hallway ng apartment niya. May tatlong pinto at pinili ko ang nasa gitna 'non sa paghuhula na 'yon ang CR. Hindi ako nabigo nang pihitin ko 'yon. Binuksan ko ang ilaw at tumambad sa akin ang itsura ko sa malaking salamin.

Nakakalat na ang mascara ko sa paligid ng mga mata ko hanggang sa pisngi ko. Tuluyan na ding nabura ang lipstick ko. My neck is covered with a few hickeys and my jaw were red from his kisses.

I moaned. I fucking moaned when he fucked me. While his girlfriend almost drowned after I pushed her, Kai fucked me in the dark and dirty alley like a demon-possessed. And I'm the most disgusting person in the world because I liked it. I let it happen.

Damn you, self! Damn you! Ito ang dahilan kung bakit walang nagmamahal sa'yo.

My mother stopped paying attention to me when I stopped being the perfect daughter in her eyes. Now, Kai left because he thinks I have been with multiple men. Which is my fault because I vehemently made him believe it.

But why does everyone leave when they can no longer get something from me? When I become less perfect than what they expect of me, why can't they accept and love me anyway?

Sumakit ang tiyan ko sa tindi ng emosyon na naramdaman ko at hindi ko na napigilang maduwal. I bent over the sink as I threw up, heaving while my stomach twisted.

Naghilamos ako ng buong mukha matapos kong sumuka at hinablot ang nakatupi na puting towel sa gilid ng lababo at nagpunas.

Hindi ko alam kung paano ako nakilala ni Kai. Baka naisip niya na walang ibang babae ang magtatangkang tumulak sa girlfriend niya sa pool kundi ako. For some reason, the thought that he still recognized me warmed my pathetic heart.

Bumaba ang mga mata ko sa tiyan ko kung saan may mga maliliit na peklat na naukuha ko 'noong sinugat-sugatan ko ang sarili tatlong taon na ang nakakalipas. Meron pa sa loob mismo ng magkabilang hita ko pero hindi nakita ni Kai ang mga 'yon dahil madilim kanina nang naghubad ako sa harap niya.

I'm grateful he didn't see my scars because I didn't want to see the disgust in his eyes. I didn't want him to pity me, as well. Muntikan niya pang matuklasan ang nadagdag na peklat sa palad ko nang hawakan niya ang kamay ko.

Bumuntong hininga ako at sinimulang suotin ang dress ko ulit at pinulupot ang mahaba kong buhok sa tuktok ng ulo ko.

Kailangan kong umalis dito bago maisipan ni Kai na bumalik at madatnan ako.

Which I doubt. Baka bumalik siya sa girlfriend niya at kinumusta ito. Nanikip na naman ang puso ko. Shit.

Bumalik ako sa madilim na sala kung saan ang tanging ilaw lang ay ang liwanag na nanggagaling sa labas ng bintana. Sinuot ko ang sandals at napahinto nang makita ang pulang panties ko sa gilid.