KEHANET

KEHANET KİTABI

Bir buçuk ay.Annesi Almirayı görmeyeli aşağı yukarı bir buçuk ay olmuştu.Aynı evdeyken hasret kalmışlardı.Annesi ve Fiona bu konu hakkında sürekli konuşmuş ancak bir kanıya varamamışlardı.En son konuşmalarında bir fikir bulmuşlardı.Fiona Almira'nın odasının kapısını bir şekilse açıp onunla konuşacakdışarı çıkarmaya çalışacaktı.Dışarı çıkarmayı başaramasa bile en azından uzun bir aranın ardından en yakın arkadaşıyla konuşmak ona iyi gelebilirdi.

Konu üzerine iyice düşündüler.İlk önce kapıyı açmaları gerekiyordu.Bunun için çok uğraşmaları gerekecekti çünkü kapıyı açmanın tek yolu yedek anahtarı bulmaktı. Bunun için epey uğraştılar odaların yedek anahtarları kullanılmadığı için haliyle kimse yerini bilmiyor,merak etmiyordu.Ancak yinede saatler süren  arayışın ardından anahtarı buldular. Asıl zor kısım sıradakiydi...

*       *         *         *        *        *         *
Kapının açılmasıyla Almira'nın o yöne dönmesi bir olmuştu. Fiona onu gördüğü an şaşkınlığını gizleyemedi.Bir insan bu kadar sürede nasıl bu kadar değişebilirdi.Cildi solgun,göz altları bir insanın göz altlarının nasıl bu kadar mor olacağını sorgulatacak kadar mordu.Yalnızca bunlarda değil aynı zamanda çok zatıflamıştı.

Fiona bunları bir kenara bıraktı ve koşarak Almira'nın boynuna atladı. Almira başta geri çekilecekken sonra aslında buna çok ihtiyacı olduğunu fark etti. "Seni ne kadar merak ettiğimizi tahmin bile edemezsin"
Normalde olsa Almira bu durumda çoktan ağlamış olurdu ancak ağlamıyordu.Hala çok üzgündü fakat istesede artık ağlayamıyordu.

Daha sonra Fiona konuşmaya başladı.En ufak kelimesini bile özenle seçiyordu.Sanki yanlış bir şey söylese incinecekmiş gibi.Ancak tabiki yanılıyordu.Duygusal açıdan yıpranmıştı fakat bunlara üzülemeyecek kadar ağır bir olay yaşamıştı.Daha sonra Fiona ona ailesinin ne kadar endişelendiğini anlattı."Onlarla konuşmak istermisin" Almira soğuk bir tonla"Şuan onlarla konuşmaya hazır olduğumu sanmıyorum"  Ardından Fiona onu odadan çıkarmak için sebepler aramaya başladı.  "Grelya meydanına inmek istermisin,belki kütüphaneye de gideriz" Fakat Almira kararlıydı hepsini reddediyordu.Bunun üzerine Fiona aklına gelen son ve kabul edeceğini düşündüğü tek fikrini söyledi.Çekingen bir şekilde"Almira... Büyükannenin evine gidelim mi belki hatıra sayılabilecek bir şey bulursun yada... Kimin öldürdüğüyle ilgili bir ipucu.Hem... Hiç olmazsa oraya veda etmiş olursun..." Almira ne söyleyeceğini bilemedi büyükanne kelimesini duyması bile ürpermesine yetmişti."Almira... seni anlıyorum ve en iyide ben anlarım.Ben ailemi kaybettiğimde nasıl atlattıysam sende atlatacaksın.Biyorum bu çok zor.Gülsen,yemek yesen,uyusan ona ihanet etmiş gibi geliyor... Ama şöyle düşün hayat böyle geçmez.Hayat sana bu acımasızlığı yaptı diye öylece yaşamdan vazgeçemezsin."

Almiranın gözleri dolmuştu.Birlikte uzunca bir konuşmanın ardından Almira gitmeyi kabul etti.Bunda Fionanın etkisi de büyüktü.Eve vardıklarında Almira aklına o günü getirmemek için büyük bir çaba sarf ediyordu.

Evdeki eşyaların çoğu gibi kitaplarında hepsi kanla yıkanmış gibiydi.Çoğunun sayfası kandan okunmayacak haldeydi.Artık ümitleri neredeyse tükenmişti.Ayrıca kan kokusu o kadar çoktu ki dayanılacak gibi değildi.Ancak kan kokusunu bu kadar dayanılmaz yapan şey çokluğu değil,ona ait olduğunu bilmesiydi belkide...
Ve bu daha fazla acı veriyordu...

Tam o anda Fiona"Almira hemen buraya gel,bunu görmen gerek" diye bağırdı.Almira merakla eve geri döndü.Fiona elinde bir kitap turuyordu.Gariptir ki bu kitapta hiç kan yoktu.Diğerlerinin aksine.Kitaba yeterince yaklaşınca hemen tanıdı.Bu o kitaptı.Küçükken büyükannesinin ona efsaneler anlattığı kitap.Almira kitabı görünce yüzünde uzun zamanın ardından ilk defa bir tebessüm oluştu.Kitabı eline aldı ve tekrardan evin yolunu tuttular.

Eve vardıklarında Almira "Fiona sana minnettarım ancak biraz yalnız kalabilirmiyim?" Fiona tekrar eski haline dönmesinden korktuğu için "seni bu halinle yeniden yalnız  bırakmak istemiyorum"
"Merak etme endişeni anlıyorum,sadece kitabı inceleyeceğim."
"Peki"
Ardından Fiona odadan çıktı.Bu süre zarfında Almira kitabı inceledi ve hiç beklemediği şeylerle karşılaştı.Evet,bu kitap küçükken büyükannesinin ona efsaneler anlattığı kitaptı ancak bunlarla sınırlı değildi.Kitapta Grelya Diyarı ile ilgili bazı gerçekler saklıydı.Çoğunu küçükken anlamamıştı.Taşlar şimdi yerine oturmaya başlamıştı.Bu kitap sandığı gibi sıradan bir efsane yada hikaye kitabı değildi.Bu gerçek bir kehanet kitabıydı.Buna hiç şüphe yoktu.Ancak aklına takılan bazı sorular vardı.Öncelikle  büyükannesinden bu kitap neden vardı veya onu nerden almıştı?Aklına takılan son ve en önemlisi kitaptaki "Kindra Kehaneti"
başlıklı yazıydı.En ilgisini çeken buydu.Ancak onu en korkutanda buydu.Kitapta şunlar yazıyordu:

✨Bölüm sonu✨

✨Öncelikle bölüm nasıldı beğenmediğiniz yerleri yorumlarda belirtin ve kitabı oylarsanız çok mutlu olurum :)✨