Anoryum'un Aşıkları

A.A 1

Gözlerimi araladığımda karşımdaki yatakta yatan Esma'ya bakıp uzun uzun düşündüm.Birbirimizden ne kadar farklı olsak da ortak noktalarımızda vardı.Aslında şuan tek farklı olan şey maddi durumumuzdu.Babam iflas ettiginden beri durumumuz pek parlak değildi.Bize bu zor günlerde en çok Esma'ların yardımı dokunmuştu ki hala dokunuyordu.Babam bana belli etmek istemese de üniversite için burslu okumak zorundaydım.Esma ise ben nereye o oraya...Şevval Teyze ve Haluk Amcanın biricik kızları.Esra Abla beni şuan duysa darılabilirdi.Bizden 4 yaş büyüktü.Üniversiteyi bu sene bitirmişti.En az Esma kadar güzeldi.Esma'ya döndüm.Kumral teni üzerine uzun kahverengi dalgalı saçları dağılmıştı.Dolgun dudakları ile tam bir mankeni andırıyordu.Ne kadar uzun zaman geçirdiğimizi ona bakınca daha iyi anlıyordum.Çocukluğumuz,gençliğimiz...Ne kadar da çabuk büyüdük böyle?Yatakta doğrulup tavana bakmaya başladım.

Ben İmge Dizdar.Saatler sonra gireceğim sınav hayatımı değiştirecek.Bunu hissedebiliyorum.İstediğim tek şey Esma'yla Anaryum'da okuyabilmekti.Anaryum...Denizi,insanları,şehrin konumu bile resmen ben buradayım bana bakın diyordu.!Her öğrencinin tek hayali,ebeveynlerin korkulu rüyası,uyumayan şehirdi.İçinde bulunan bar,cafe,sosyal etkinlikleri,avmleri ve sayısız eğlence merkezi ile kurulan bu şehir tek isteğimizdi.Şehrin en iyi okulu olan Çağlayan Özel Üniversitesi ikinci hayalimizdi.Ama yine de ailelerimizin tepkilerini bilemiyorum.Sadece olacağını içimde bir yerlerde hissediyorum.

4 AY SONRA

Otelden apar topar çıktık.Bugün Anoryum'da 15.günümüzdü ve bu kovulduğumuz 9.oteldi.Ne olmuş yani otelde kedi besleyemiyorsak?Napalım yani hayvanı sokağa mı atalım?

Kızgın yüz ifadesiyle bana çıkışan Esma,

"Kediyi saklama sırası sendeydi İmge!"diye bağırdı sokakta.Ona aldırış etmeden cevabımı verdim.

"Miyavlamasını nasıl durdurabilirim?"diye gülerek söylendim.Artık ev bakmamız şarttı.Fakat Anaryum'da kiraları ödeyebilmek için hem çok zengin hem de çok çok zengin olmalıydık.Hem ev yok hem de kiraları paha biçilemezdi.Esma tek başına kirayı üstlense de bunu istemiyordum.O kadar da uzun boylu değil.Çalan telefon müziğimle irkildim.Elimde taşıdığım kedimizi Esma'ya uzattım.Tanımadığım numaraya bakıp telefonu kulağıma götürdüm.

"Alo?Kimi aramıştınız?"

"Kızım ben emlakçı Hasan Amcanız.Size ev buldum."

"Aaaa ciddi olmazsın Hasan Amca?" Şaşkınlığımı gizleyemediğim için Esma da bana bakıp ne olduğunu sorup duruyordu.

"Yarım saat sonra 18.Sokak Adıvar Apartmanında olun.Daire 3. katta.Görüşmek üzere."Telefonu yüzüme kapattığın da yarım ağız şekilde Esma'ya döndüm.

"Nolmuş nolmuş?"

"Kızıımmmm ev bulduk ev,inanabiliyor musun?"

Aynı anda çığlık atıp birbirmize sarıldık.Aramızda ezilen Pikaçu'nun miyavlamasıyla birlikte ayrıldık.Taksi bulup eve doğru yola çıktık.Bu eve her şeyden çok ihtiyacımız vardı ve kesinlike tutmalıydık.

Giydiğim siyah dar kot ve beyaz yedi numara yazan tişörtüm ile converse ayakkabılarımla çok rahattım ama Esma her zamanki gibi giydiği kırmızı pileli etek ve üzerindeki o kasıntı ceketiyle iş görüşmesine gider gibiydi.O havalı halini Pikaçu bozuyordu.Bu yüzden Pikaçu'yu onun kucağından alıp çantama attım.Bu evden de kovulmak istemiyordum.

"Valizleri bana taşıtıyorsun bu şık görüntünün altına sığınıp durma artık!"diye yarı sitemli söylenip duruyordum Esma'ya.Kendini taksicinin açtığı slow parçaya kaptırarak camdan dışarı bakan Esma'nın dikkatini çekebilmiştim.