တစ်ပတ်ခန့်ကြာသော် .....
''ဟျောင်း ဆွန်းချောလ်ဟျောင်း''
အသံဆာဆာနဲ့ဝင်လာတဲ့ အီဆော့မင်း အခုသူကိုလာရှာတယ်ဆိုတော့ ဟုန်းဂျီဆူးကLAကိုခေါ်သွားဖို့ကြောင်းပြောပြီးပြီနှင့်တူသည်
''ဘာလဲ ငါ့ကလေးအိပ်နေတယ် ပြောစရာရှိတာမြန်မြန်ပြော''
ငါ့ကလေးဆိုတဲ့နေရာမှာ ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်နေတဲ့ဆွန်းဂွမ်နဲ့ဟန်ဆိုလ်း မျက်လုံးပြူးပြီး လိုက်ရှာကြသည်
''ဟျောင်းမှာ ဘယ်တုန်းက ကလေးရှိသွားတာလဲ..ထားပါ ကျွန်တော်အဲ့ဒါစိတ်မဝင်စားဘူး ကျွန်တော်စိတ်ဝင်စားတာ ကျွန်တော်ကို ဘာလို့ ဟိုလူနဲ့LAကိုထည့်လိုက်တာလဲ''
''ဘယ်သူ အာ ဂျီဆူးလား''
''ဟုတ်တယ်''
''အဲ့ဒါက သူကမင်းကိုခေါ်သွားချင်လို့တဲ့ ပြီးတော့သူကငါ့သူငယ်ချင်းလေ အခုလောလောဆယ် ငါ့နေရာမှာ အလုပ်ကူလုပ်ပေးနေတာ ငါကဘယ်လိုငြင်းရမှာလဲ
ပြီးတော့ငါသူ့ကိုပြောပါသေးတယ် မင်းလိုက်ရင်ခေါ်သွလို့''
''ဟျောင်းက အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ ကျွန်တော်က သူနဲ့မဖြစ်မနေလိုက်သွားရတော့မှာလေပြီတော့....''
''ခေါင်းဆောင် ဝူဂျီဟျောင်းဆီက ဖုန်း''
''ဟုန်းဂျီဆူးက သူ့လိုချင်တာကိုရအောင်ယူတက်တဲ့ကောင် သူလိုချင် အဲ့အရာကပိုင်ရှင်ရှိရှိ မရှိရှိ ရအောင်ယူလိမ်မယ် အခုလည်းမင်းကိုခေါ်သွားမယ်ဆို မင်းလိုက်ချင်တာမလိုက်ချင်တာ သူစိတ်မဝင်စားဘူး အခုမင်းပြန်လိုက်တော့ ငါအားမနေဘူး ဆွန်းဂွမ်လိုက်ပို့လိုက်..hello အင်း ပြော''
seokminကိုပြောရင်းနဲ့ ဆွန်းဂွမ်ကိုပါခိုင်းသွားပြီး သူကတော့ ဟန်ဆိုးလ်နဲ့အတူ အပေါ်ထပ်ကိုဖုန်းပြောရင်းတတ်သွားသည် ဆွန်းဂွမ်နဲ့ဆော့မင်းလည်း ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ အိမ်အပေါက်ဝသို့ရောက်သွားသည် ဆော့မင်းထွက်သွားတော့မှ ဆွန်းဂွမ်လည်း မနက်စာပြင်ဖို့လုပ်ရသည် သူတို့သုံးယောက်စာလည်းပြင်ရင်း ဂျောင်းဟန်ဟျောင်းအတွက်ပါ ပြင်ထားလိုက်သည်
