Ekimin ortalarıydı. Sonbaharın en güzel zamanları ve o serin havasında dershanenin terasında gitar çalan Can ve Ahmet, onları dinleyen onlarca öğrenci ve kayıt yapan adamlar. Ve bir de uzaktan onları izleyen bir çocuk. Çocuk tam Canları izlerken Zeynep de arkadaşlarını izlemeye gelmişti dershaneye. Çocuğun dikkatini çekmese de Zeynep'in dikkatini içeri girer girmez çekmişti bu çocuk. Gözlerini ondan alamıyordu. Zeynep, çocuğun onların dershanesinde olduğunu düşündü. Aslında sadece arkadaşlarını izlemeye gelmişti. Zeynep günlerce çocuğu araştırdı. Takmıştı aklına onu. Bir gün birden farketti o çocuk Zeynep'in dershaneden arkadaşı olan Can'ın yanında oturuyor. Şans bu ya Zeynep Can'ın yanına gittiğinde arkadaşı onu Zeynep ile tanıştırdı.
"Merhaba ben Poyraz"
Etkileyici ses tonuyla Zeynep kendinden geçerken çocuğa cevap vermeyi unutmuştu. Beyza'nın dürtmesiyle kendine geldi sonunda.
"Merhaba ben de Zeynep, memnun oldum"
Gözlerini çocuktan alamıyordu. Çok yakışıklı da değildi. Simsiyah saçları, koyu kahve gözleri, sakalları, kendine has tarzıyla kendini Zeynep'e çekmişti sanki. Zeynep Can'dan bir sınıf büyüktü. Can derse girdiği sırada Beyza çoktan eve gitmiş, Poyrazla Zeynep dershanenin terasında yalnız kalmışlardı. Birden Ahmet geldi yanlarına. Üçü müzik hakkında konuşmaya başladılar. Poyraz Zeynep'e Lamb of God dinleyip dinlemediğini sorduğunda Zeynep sadece kafasını sallayabildi heyecandan. En sevdiği şarkılarını sorunca o an her şeyi unutmuştu kız. Dinlediği grubun parçalarını bile unutacak hadar heyecanlanıyordu çünkü ilk zamanlar...
Zeynep, Ahmet ile Poyrazla tanışmadan bir kaç gün önce tanışmıştı. Ama Poyraz'ı daha uzun süredir tanıyordu. Ahmet, Can ve Poyraz çok yakın arkadaşlardı. Bir müzik grupları vardı. Kendi hallerinde çalar, stüdyoya gider, gelecekte tanınan bir grup olma hayali kurarlardı. Zeynep ilk gördüğü andan itibaren Poyraz'dan hoşlanıyordu. Ahmet, Zeynep, Poyraz ve Can hep birlikte takılıyorlardı artık. Zeynep çok mutluydu bu durumdan ta ki Ahmet ona hoşlandığını söyleyene kadar.. Hayalleri yıkılmıştı sanki kızın. O kadar da güzel değilim, Poyraz bana bakmazken Ahmet de nereden çıktı? Bir de arkadaşlar diye üzülüp iç geçiriyordu kıvırcık saçlı, iri ve hafif çekik gözlü, kısa boylu olan kız. O Poyraz'dan hoşlanırken Poyraz'ın yakın arkadaşı Zeynep'ten hoşlanıyordu. Ahmet'i de çok severdi Zeynep. Ama aklı Poyraz'da olduğu için Ahmet,ten biraz uzaklaşmıştı. Bir süre sonra Poyraz da Zeynep'in ondan hoşlandığını öğrenince işler daha çok karışmış, Ahmet'in morali Zeynep için bozulurken Zeynep'in morali Poyraz için bozulmuştu. Yine de hiçbiri arkadaşlıklarını bozmak istemiyordu. Günler böyle geçerken Ahmet birden eski sevgilisine döndü. Bu dönüş herkesi şaşırtmıştı. Ama aklının bir köşesinde hala Zeynep vardı. Zeynep de belki Poyraz benim olur diye beklemeye devam ediyordu olmayacağını bildiği halde...
