Sabah olmuştu minho uyandığında jisungu yanında bulamadı,her yere baktı ortada ne jisung vardı ne de jisunga ait olan Bir şey,minho korkmaya başlamıştı, aradı taradı fakat bulamadı onu, saatlerce aradıktan sonra evine gitme kararı aldı.
Jisungun evinin önüne geldiğinde karşısında ev yerine büyük bir hastane buldu, daha sonra aklına jisungun günlüğü geldi hemen eve gidip günlüğü aramaya başladı fakat hic bir yerde bulamadı, daha sonra sınıf arkadaşlarını aradı.
- CHANGBIN JISUNGU BULAMIYORUM
-sakin ol minho,jisung da kim?
-ne demek kim,benim sevgilim olan jisung
-minho kendine gel sen en son hyunjin ile sevgiliydin
-NE SAÇMALIYORSUN BINNIE,BIZ AYRILALI NEREDEYSE 3 YIL OLACAK... NEYSE GÖRÜŞÜRÜZ
Minho birkaç arkadaşını daha aramıştı ama kimse jisung diye birini tanımıyordu, minhonun aklına günlükteki söz geldi
Gitmek istersin uzaklara,kimsenin bulamayacağı yerlere,ebediyen kaybolmak istersin içten içe...
Minhonun en son hatırladığı şey ağlayarak koşmasıydı. Nereye gittiği belirsiz,ayakları sadece koşuyordu,bağırarak ağlayarak koşuyordu,belirsiz bir sonsuzluğa doğru koşuyordu, biliyordu aslında koşsa bile bir yere gidemeyeceğini,biliyordu koştuktan sonra oturacak yer bile bulamayacağını,biliyordu onu cennette de cehennemde de göremeyeceğini,ama koşuyordu etraftaki insanları umursamadan sadece jisunga doğru koşuyordu,jisungun nerde olduğunu bilmeden jisunga doğru koşuyordu, sevdiği çok yakındaydı ama yakın olduğu kadar da uzaktı ona, hemen yanı başındaydı ama milyonlarca kilometre ötede uzaktı ona,bir nefes kadar yakındı ama bir evren kadar da uzaktı ona, minho bunu bile bile koşmaya onu aramaya devam ediyordu, ve aklına o tepe geldi...
