Minho korkmuş ve jisungun evine gitmişti kapıyı jisungun babası açmıştı
"Merhaba ben jisungun arkadaşıyım bugün okula gelmedi de endişelendim evde mi acaba"
Babasi cok katı bir adamdi"minho sen misin?"
Diye sordu
"Evet efendim siz nereden biliyorsunuz?"
Dedi minho ardından babası eline bir defter tutuşturdu
"Jisung birkaç gündür eve gelmiyor,telefonları açmıyor,çok aradım fakat bulamadım "dedi suratı çok duygusuzdu babasının sanki hiç üzülmemiş gibiydi
"Peki bu defter ne efendim?"
"Bu oğlumun günlüğü"
Minho defteri aldı ve eve gidip okumaya başladı defterde jisungun sevdigi şeyler falan yazıyordu minho bişey bulamayıp defteri kapatacakken son sayfada bir not buldu...
Notu okuduktan sonra bakış açısı tamamen değişmişti artık hem üzgün hem de şaşkındı bir yandan jisungu korumak istiyor bir yandan da dedikodulardan korkuyordu,
Sabah oldu minho okula gitmemişti jisungu bulmaya kararlıydı jisungun hep gittiği tepeye gitti ve jisung tam önünde durup birileriyle konuşuyormuş gibi yapıyordu
" Anne seni çok özledim, lütfen bana yardım et ne zamandır düşünüyorum fakat asla bir sebep bulamıyorum biliyorum sen şimdi cennette mutlusun beni de al yanına ben de geleyim belki orada zorbalık görmem belki orada beni rahat bırakırlar belki orada birileri beni sever beni kullanmazlar çok yoruldum anne herşeyden herkesten bıktım,sen gittikten sonra babam tekrar evlendi o günden beri iyi değilim kimseyle konuşmak istemiyorum."
Dedi jisung, minho ağlamaya başladı ve jisung bir anda ayağa kalkıp "ben kararımı verdim artık insanlar ne istiyorsa onu yapıcam belki ben olmazsam herkes daha mutlu olur" ve tepenin kayalıklarına doğru ilerledi derin bir nefes aldı ve ayağı kaydı,minho jisungu kolundan yakaladı ve intahar etmesine izin vermedi
"Neden yapıyorsun minho neden daha fazla acı çekmemi istiyorsun görmüyor musun halimi brni seven yok benim sevdiğim yok duygusuz biriyim kalpsiz biriyim çirkinim at suratlıyım herkes benden nefret ediyor sen ise beni sevdiğini sanıyorsun kendini kandırma ben sevilecek biri değilim bırak da intahar edeyim bırak da herşeye son vereyim " minho ise jisungu susturdu ve
"seni kullanmıyorum seni gerçekten seviyorum Sen hayatımda gördüğüm en güzel kişisin Seni kimsenin sevmesine gerek yok Ben seviyorum Yeter kendine bu eziyeti yapıp durma bunları sen yapıyorsun bunları sen istiyorsun jisung" dedi jisung ise hiç beklenmedik bir anda sarıldı minhoya,
"Çok yoruldum minho hemde çok artık eskisi gibi değilim"
"Getiririm seni yerine jisung,beraber iyileşiriz"
"Yapamazsın her şeyi denedim kendimi sevdiremedim beni gören herkes iğrenerek bakıyor"
"İğrenç biri olsaydın seni sevmezdim jisung kendine gel"
Bir süre boyunca o tepede sarılarak oturdular,jisung onu sadece arkadaş olarak gördüğünü söylüyordu fakat minho tamam demesine rağmen uzaktan uzağa seviyordu jisungu...
Bölüm bu kadardı biraz boka sardı gibi ama sonradan düzelicek
