Olayların şokundan olsa gerek bilincim kapanmıştı. Gözlerimi açtığımda odaya bir göz gezdirdim.Ne Erdem ne de kim olduğunu bilmediğim adam odada değildi.Kafa karmaşama dalıcaktım ki kapı açıldı ve içeri doktor girdi.Emser kadın,güler bir yüz ile "Geçmiş olsun Berfin hanım tahlillerinizin sonucundan her hangi bir sorun olduğu ortaya çıkmadı ama siz nasılsınız? Eğer kendinizi iyi hissetmiyorsanız size bugün yatış verelim.Ağrılarınız nasıl ona göre serumu yenileyelim." Olayların arka arkaya gelmesi doktorun dediklerini algılmamda zorlanmamı sağlıyordu,ama ağzımdan. "Ben iyiyim" çıktı. Doktor analiz edici bakışlarla beni inceledi. "Siz bir kaç saat daha dinlenin Berfin hanım sonra konuşalım." Kapının kapanmasıyla yaşadığım olayları kendime açıklamaya çalıştım. Erdem kocam beni aldatan adam,yabancı kız Erdemin yattığı kadın ve yabancı adam teşekkür borçlu olduğum.
Bu düşünceler ile gözlerim kapandı bu sefer uyku beni siyah kollarına aldı. Uyandığımda sersemlemiş hissediyordum ama iyiyidim ayağa kalktığım zaman birazda zorla dengemi toparlayıp çıkış yapmak için odadan çıktım. Koridor hasta bekleyenlerle epey kalabalıktı. Fakat bir his izlendiğimi söylüyordu Erdem miydi? yoksa kuruntularım mıydı? ya da bir hasta bekleyen normaldir. Bunun üzerinden çok düşünmeden çıkışımı yaptım hastaneden çıktım.
Vee ve ve. Arabam yoktu evet kaza aa arkadaşım Alp geldi bu konuda yetenekli biriydi,evet kaza yapmakta onu aramak için telefona yöneldim.Kazadan sonra biraz hasar almış telefonum çalışır durumdaydı Alp'in sesi ile biraz iyi hissetmeye başlamıştım. "Selam Berfin!" hemen yaşadığım olaylara daldım. "Selam Alp kaza yaptım hastahanedeyim ve-ve Erdem beni aldatmış ondan ayrılcağımı söylediğim zaman hastahanede bana saldırdı sonra sonra bir adam beni kurtar--" Alp duyduklarının şoku ile "NE NE DİYORSUN BERFİN!!! SAKİN OL YANINA GELİCEM BENİ BEKLE HANGİ HASTAHANEDESİN?" hastahanenin konumunu atıp beklemeye başladım.
Beklerken hastahaneden siyah takım elbiseli bir adam yaşlı bir kadını tekerlekli saldalyesinden kaldırıp arabasına bindiriyordu adam,bir anlığına ona bakan ilgili gözlerime baktı,sanki bakışı beni kendisine bağladı ve ne kadar süre öyle kaldık bilmiyorum belki bana bir asır gibi geldi ve Alp'in sesi ile göz bağlantımız koptu.
"Berfin hadi bana gidelim seni iyileştirelim öyle konuşalım tamam?" Anında bir geri cevapla "Onu tanıyamadaım Alp--" Alp kalkmama yardım etti ve tekrar bişe demek için ağzımı açtığımda "Berfin tamam şuan anlatmanın sırası değil seni dinleceğim ama önce kendine odaklan iyileşmen gerek."diyerek morarmış kollarımı gösterdi onları yeni görmüştüm bununla beraber ağrılarımda bir anda farkedilir hale geldi ve ağzım sıkıca kapandı.Alp koluma girmiş benim adımlarıma yardımcı oluyordu.Yola yaklaşınca önümüzden göz göze geldiğim adamın arabası hızla geçti tek kaşımı kaldırıp Alp'e baktım ve Alp "Umarım o da senin gibi kaza yapmaz." Bu beni gülümsetmişti.Araba yolculuğu hatırlamıyordum .erumların etkisinden yolcuğu başında uyuyakalmıştım resmen.
Gözlerimi açtığımda Alp'in salonundaki koltukta uyanmıştım. 2+1 apartında gri ve beyazın hakim olduğu salonu vardı. Amerikan tarz muftağında bişeyler hazırladığını görebiliyorum.İçinden bir şarkı mırıldanıyordu.
Kendimi koltuktan doğrulturken istemeden ağzımdan böyle bir nida çıkmıştı. "Ahh" Alp odaklandığı şeyden ayrılmış bana dikkatini vermişti. "Berfin ağrını geçirmek için ilaç yazdırmalısın." Kafamı ve bedenimi arkaya öne geniş hareket ile sallayıp "Evet evet ve arabamı tamir ettirmem lazım,kaza anında neler yaşandı bunlara bakmak lazım,belkide bunun için ceza ödemem." Diye yapmam gerekenleri ezberden sıralarken,Alp elinde bir tepsi ile yanıma gelmişti.
"Bunlar olur halledicez şuan kendin ile ilgilen Berfin." Bana bunları söylerken yüzünde olan odağım elindeki nefis kokan,ne olduğunu bilmediğim bir çorba ile bozuldu."Bu ne çorbası?" Yüzündeki kendini beğenmiş gülümsemesi artarak."Bu Berfin hanımın iyileşme çorbası dedi."elindeki tepsiyi yavaşa kucağıma bıraktı ve "Reçeten nerede?"ona yere bırakmış olduğu çantamı gösterdim.Çantayı yerden bana doğru uzattı."Ben gelene kadar çorbayı bitir." Kafama onu onaylamak için salladım."O iş bende." Hazırlanıp evden çıkan Alp'i izledim ve sonunda yine yalnız kaldım.Telefonum bir bildirim ile çınladı "Hız aşımı cezası...." evet ödemem gerek şeyler var çok şeyler.O an zihin sarayıma daldım
Ben Berfin Sözgün 26 yaşındayım. Ergenlik çılgınlığı olduğunu şuan aldığım evliliğim ben 24 yaşındayken oldu ve şuan elimde aldatan bir kocam ve muhtemelen fena pert olmuş bir arabam var ne güzel hayat. Annem ve babam varlıklı insanlardı onun için finansal olarak zorluk çekmedim.Babamın iş yerinde güzel bir pozisyonda çalışıyorum.Annemde kendi vakıfında çalışan bir kadın yani bir ayrılık beni çökertmez onun için toparlan Berfin senin kimseye ihtiyacın yok.Ve sonuç olarak Erdem Akay'ın bende olan yerini kazıyıp hayatımdan atacak gücüm var.
Bu sırada kokusu gibi tadı da harika olan çorbanın son kaşığı ile iyi hissettim. Ve sonra Annemin aramasıyla kendimi gaza getiren konuşmam bölünmüştü. "Kızım nasılsın unutmadın dimi? Bugün akşam olacak önemli vakıf yemeğine gelebileceksin değil mi? Nerdesin? eldisen odanda." Sesimi olabildiğinde sakin tutarak."Anneciğim tabiki akşamki yemekte olacağım ondan önce saat 4'de buluşmamız konuşmamız gereken şeyler var anneciğim eve geleceğim beni bekle olur mu?" Annem endişyle "Berfin kötü bişe mi oldu kızım anlat." Sesimi aynı tonda tutarak "Merak edilicek bişe değil annecim,iyiyim sen sadece evden ayrılma o saate orda ol,biraz destek konuşması yapman gerekli olucak gibi düşünebilirsin." Annem dediklerimi kabul edicek olmuş olucak ki. "Tamam Berfin bildiğin bişe var demek ki kızım kendine dikkat et seni seviyorum." İçimin rahatlığı artmıştı "Seni seviyorum anneciğim sen de kendine dikkat et görüşürüz"
Telefonu kapatıp ayağı kalktım ve banyoya ilerledim tipim beni şoka uğarttı gözlerimin altı çökmüş yanaklarımda bir kaç çizik kurup kabuk bağlamıştı.Sakince gelişi güzel toplanmış açık kahve saçlarımı açıp elimle taradım ve daha düzgün bir şekilde topladım. Yüzümü yıkayıp salona geri ilerledim. Sonrasında kapıdan kilit açılma sesi geldi. Alp gelmişti. Bana inceleyen gözelerle süzdü "Nasılsın Berfin" bir kaç adım ile Alp'e yaklaştım kafamı yüzüne kaldırıp "Daha iyiyim Alp" aramızdaki mesafeyi kapatıp ona sıkıca sarıldım. "Sana ne kadar teşekkür etsem az Alp bana olan yardımın.Teşekkür ederim." Alp elindeki poşeti yere düşürüp karşılık olarak kollarını arkamda bağdaştırdı."Teşekküre gerek yok Berfin arkadaşların işlevi ne. Seni tabiki zor durumda yalnız bırakamazdım." Bir kaç saniye sonrası ayrıldık.Ve "Arabanın yerini öğrendim tamir için bir tanıdık ile konuştum.Arabanı dört hafta için teslim alabilirsin.Tamirhanenin konum bilgileri ve tamirci ustanın numarısını mesaj olarak attım.Bunları dert etmeye gerek kalmadı sırada..." Ağzım açık Alp'i dinliyordum.
"Bunları yapabilecegini biliyorum Alp harikasın tekrardan teşekkür ederim bunları karşılığında----" Alp'in gözleri aniden ile açılarak "Bunu bir karşılık olsun diye yapmadım." Ona ne diyceğimi bilmez bir biçimde "Ama-ama bişey yapmam lazım" tekrar gülümseyen Alp "Bir kahve borcun olsun o vakit." Gülümsmem bir kac kahkaya dönüşürken. "Tamam öyle olsun."
Alp'in aldığı ilaçları ve telefonumu çantama koyup çıkmak için hazırlandım. Toparlanmamı göz ucuyla izleyen Alp "Nereye gideceksin seni bırakayım." Yüzümü ona döndüm "Benim için yeterince iyilik yaptın Alp taksi ile gideceğim." Alp gülümseyerek "Dikkat et" Kafa sallayıp "Sen de dikkat et" böylelikle Alp'in evinden çıktım.
Annemden nasıl bir tepki alacağım? Ne kadar çok üzelecektir kadın yazık düşünceleri ile kafam karışık halde taksi beklemeye başladım. Bu bekleme sırasında caddenin başında hastahanede gördüğüm o adamın arabası belirdi ve önüme doğru yavaşlayıp durdu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*******
Evet voteler unutulmasın ilerisi için tahmin ve yorumlarda. Sizleri seviyorum.
