Were Wolf and Were Wolf-Vampire

2'

Yaklaşık iki hafta sonra.

Dolunay'a son 5 gün kalmıştı... bugün pazartesiydi,tam cumartesi gününe denk geliyordu lanet Dolunay.
Marlene ile aynı şekilde tekrardan Ortak Salon'a gittik.

Bu sefer her zamankinden birazcık daha açtım bu yüzden Dumbledore izin verdikten sonra yemeklerden azda olsa yedim.

"Bugün iştahın var sanırım?" Tekrar Remus'un yanına oturmuştum "Evet,ama senin yok gibi?" Remus benim aksime pek yemek yemedi. Normalde daha fazla yerdi.
"Yok ya bugün yiyesim gelmedi"

Pek inandırıcı bir cevap değildi. Benim inanmadığımı anlayınca ciddi olduğuna dair bir bakış attı. "Öyle olsun o zaman" diyerek bende önüme dönüp yemeğime devam ettim.

Yinede hala inanmıyordum Remus'a,ve oda benim inanmadığımı biliyordu. Fakat bende neden inanmadığımı bilmiyordum,fakat içimden bir ses inanmamam gerektiğini söylüyor...

4 gün sonra Cuma günü...

Bugün Dolunay'dan önceki son gün...
"Iyisin değil mi Atlantis? Tekrar soruyorum bak?" Marlene,en az 5 kere iyi olup olmadığımı soruyordu. Bende her zamanki gibi iyiyim cevabını versemde iyi olmadığımı anlıyordu.

Uyuyamamaktan şişen göz altlarım bunları kolaylaştırıyordu. Marlene ile tekrar Ortak Salon'a girdik. Bu sefer dengem bozuluyordu ara sıra.

Dumbledore yemek yememize izin verdiğinde o kadar açtım ki neredeyse bütün masayı bitirebileceğim kanâtindeydim.

Marlene yemek yemeden beni izliyordu. Aynı şekilde Çapulcular'da bana şaşkınlıkla bakıyordu. Çünkü hiç olmadığım kadar fazla yemek yiyordum,ve bunun nedenini Marlene dışında hiçbiri hiçbir zaman maalesef bilemeyecek.

"Yavaş ye Wilson,boğulmak üzeresin" Remus,hiçbir şekilde tabağını bile doldurmamıştı. "Sen neden yemiyorsun Remus?" Açlığın etkisiyle ismiyle hitap ettiğimin farkında bile değildim.

"Ah,bugün yemek istemiyorum Atlantis" yine aynı bahanenin arkasında saklanıyordu. Beni salak mı sanıyordu? "Neden yemediğine bir açıklık getirmiyorsan yer misin lütfen?"

"Yok,yiyemem Atlantis" Neden bu kadar kararlıydı ki yememe konusunda? Gerçekten çok garip bir insandı. Aslında... bende Dolunay yaklaşınca yemeye başlıyorum fakat Dolunay yaklaşınca Remus yemeyi kesiyor?

"Ama neden?" Cevabını istiyordum şuan. "Yersem kusarım" Neden kusacaktı ki? Belki de anlatmak istemeyeceği birşeydir. Çok zorlamayacağım bu yüzden. "Pekâlâ, öyle olsun Remus"

Cevap vermeden önüne döndü oda benim gibi. Ben yemeye devam ederken yanımdaki birinin yemek yemeden öylece oturması beni kahrediyordu.

Acaba bende mi böyle hissettiriyordum?..

Oy sınırı: 5 oy