After 3 Months...
Loren's POV...
Three months na lang hinihintay ko.
Malapit na kami ikasal.
Hinahanda ko na rin ang wedding vows ko.
"I, Lorna Regina Bautista Legarda, Take Manuel Mercado Lapid. As my Lawful husband." Sinabi ko pa yung first phrases na sasabihin ko.
"Hahaha! Mahirap ba mag handa ng wedding vows?" Saad pa ni manay Susan sa akin.
"Sa loob ba naman nang halos isang dekada, talagang mahirap na gumawa ng weding vows." Sagot ko naman kay manay Susan.
"Ganyan talaga Loren. Masasanay ka na ulit, pag nag ten years kayo. Renewal of vows naman, hahahaha!" Saad pa ni manay Susan.
"Oo nga eh, sa bagay kasi bawat renewal of vows lahat ng napag samahan namin sa bawat kalahati or isang dekada. Mas lalo namin na eexpress ang feelings namin isa't isa." Sabi ko naman kay manay Susan.
"Osya tama nga naman, ayusin mo na yang wedding vows nyo." Sabi pa ni Manay Su.
"Naiiyak ako manay Su, dito sa wedding vows ko." Sabi ko naman.
"ganun naman talaga Loren. Ayun nararamdaman mo eh." Saad pa ni Manay Su.
"Kaya nga manay eh. Hay nako paano po ba ito." Sabi ko naman.
Madami naman na din akong naisulat eh.
"Kaya mo yan Loren." Sabi pa niya sa akin.
Habang hinahandaan ako ng pagkain.
"Nako manang ako na dyan. Si Grace na lang intindihin nyo." Sabi ko naman.
Si Grace sa April pa daw kabuwanan.
Baka hindi sya maka attend.
Ok lang yun, at least naka pag pahinga sya.
"Nako masarap na tulog nun. HAHAHAHA! Tulog sa umaga yun eh, tapos gising sa gabi." Saad pa ni Manay Su.
"Hahahah grabe ang hormones nya." Sabi ko naman.
Habang inaayos yung wedding vows namin.
Jusko dai ang sakit sa ulo.
Makapag pahinga muna after ko gumawa.
Nang wedding vows kasi. Kayo talagaaaaa..
"Hahahah! Pag nanganak yun nako, asahan mo babalik sa dating gawain yun." sabi pa ni manay Su.
"Hayaan nyo po muna, ganun naman talaga manay. Masasanay din yan si Grace." Sabi ko naman.
"Loren? Maiba nga tayo, saan mo ba nakilala yang mapapangasawa mo?" Tanong pa ni Manay Su.
"Sa isang resto kami nagka kilala manay. Buntis ako kay Louie noon. Nahuli ko yung asawa ko na may kalaguyo.
Tapos si Lito yung nag ligtas sa akin at kay Louie sa sinapupunan ko. Kung hindi dahil sa kanya baka wala na si Louie." Sagot ko naman.
"Ganun? Sa resto ang true love." Saad pa ni manay.
"Opo manay, and simula nun sya na yung source of comfort ko. Lagi nya akong pinapa dalhan ng mga prutas at gulay. Kahit may mga pananim naman ako." Saad ko pa kay manang.
"Kaya pala lagi syang tanong ng tanong kay Ranie. Kung ano bang diskarte sa babae. Ikaw pala yun, and hindi nya rin alam na magka kilala na kayo ng asawa ko." Saad pa ni Manay sa akin.
"Yun din yung panahon na suko na ako sa dating asawa ko. Pero pinag bigyan ko sya ng isang pagkakataon." Sambit ko pa.
"Kaso nandyan na si Manuel?" Tanong pa nya.
