හායි.
මන් දෙව්...
මේ කතාව සිද්ද උනේ මීට අවුරුදු කීපෙකට උඩදි.
එදාත් වෙනදා වගේම කම්මැලිකමේ ඇහැරලා ලෑස්ති වෙලා ඉස්කෝලට යද්දි උදේ 8.00ත් පහු වෙලා.
අනේ ඇත්තට .
ප්‍රාතමික අන්ශෙ ප්‍රධාන ශිෂ්‍ය නායිකාව ඉස්කොලෙ යන වෙලාව....
කතා කරන්න එපා.
මට කිව්වට වැඩක් නෑ . මොකද මන් හැදෙන්නෙ නෑ.
මන් ගියේ ගමේ ඉස්කොලෙ ට.
ඉස්කොලෙ ම ලමයි හිටියෙ 67. අපේ පන්තියෙ 7.
කෙල්ලො 4. කොල්ලො 3.
ලොකු සර්ට අනුව බොදු දරුවො.
අනික් ගුරුවරුන් ට නසරානියො.
අනික් ලමයින්ට අනුව යක්කු.
පන්තිභාර සර්ට පිටසක්වලයො.
ශිශත්වෙ ඇඩ්මිශන් අත්සන් කරන්න ඔන්න මෙන්න ඉන්නකොට අපේ පන්තියට ලොකු ප්‍රශ්නයක් ආවා.
අපි අතර ම හිටපු එක පිරිමි ලමයෙක් ව හුගක් වෙලවට අනිත් අය හෑල්ලු කලේ දුප්පත් කම හින්දා.
දවසක් එයාට දරාගන්න ම බැරි නිසා එයා ගිහින් ප්‍රින්සිපල් ට කියලා තිබුනා.
මන් එදා ඉස්කොලෙ ගියෙත් නෑ.
ඊලග දවසෙ උදේ සුපුරුදු විදිහට ම උදේ 8.00 ට මන් ඉස්කොලෙ ට එනකොට අනිත් 6න් 4ක් ම ඉන්නවා ගේට් එක ලග.
මන් එනකම් මග රැකගෙන.
" දෙව් ... ඔයා කරපු දේ නිසා දැන් වෙලා තියෙන එක බලන්න. මතීශ ගිහින් ප්‍රින්සිපල් ට කියලා. ප්‍රින්සිපල් අපෙන් ඇහුවා කවුද මතීශට දුප්පත් නිසා විහිලු කරන්නෙ කියලා . අපි කිව්වා ඒ ඔයා කියලා. මතකනෙ ඔයා පෙරේදත් එහෙම කරා. "
ඒ මගෙ හොදම යාලුවො දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක් උන හසිනි. එයා එහෙම කියනකොට අනිත් අය ඒක අනුමත කරන්න ඔලුව වැනුවා.
මට හිතා ගන්න බැරි උනේ මේ මොකද්ද උනේ කියලා.
මොකද මන් හැමදාම මතීශට සැලකුවෙ මගෙ ම සහෝදරයාට වගේ. මන් කවදාවත් ම එයාව හෑල්ලු කරලා තිබ්බෙ නෑ.
" දෙව් ඔයා බය වෙන්න එපා. අනිත් අය මට විහිලු කරද්දි ඔයා මට විහිලු කලේ නෑ. මන් ලොකු සර් ට කියන්නම් ඔයා නෙවෙයි එහෙම කලේ කියල. කවුරු නැතත් ඔයාට අපි දෙන්න ඉන්නවා. "
මතීශ වගේම එයාගෙ හොදම යාලුවා ඉමේශ් එහෙම කිව්ව නිසා මගෙ හිත ටිකක් හැදුනා.
කොහොම උනත් මට ප්‍රශ්නයක් නොවුනෙ මතීශ ප්‍රින්සිපල් සර් ව හම්බවෙලා ඇත්ත ම කියලා තිබුනු නිසා.
