'' ရှောင်း ရောက်ပြီ "
တစ်လမ်းလုံး ရှက်ရွှံ့စွာ အိပ်လိုက်လာတဲ့ ရှောင်းကျန့် ရိပေါ့် ရင်ခွင်ထဲကနေ ထွက်ကာ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအခုမှ စူးစမ်းမိသည်။ ပါးစပ်တောင် ပြန်မစေ့နိုင်တော့ ကြီးမားလှတဲ့ ခြံကြီးထဲမှာ မီးတွေကလည်း ထိန်လင်းနေလို့ နေခင်းများလား အောင်းမေ့ရသည်။ အိမ်ကြီးကလည်း ဘယ်နှထပ်ပင် ရှိလဲ မသိ တိုင်လုံးကြီးတွေကလည်း အကြီးကြီးတွေနှင့်။
ရှောင်းကျန့် ရိပေါ့်ကို သမ္မတလားလို့ပင် ထင်မိသွားပေသည်။ သမ္မတ အိမ်တော်မို့လို့ ဒီလောက်တောင် ကြီးကျယ်ခမ်းနားနေတာများလား?
'' ရှောင်း သဘောကျရဲ့လား ကိုယ်တို့နေရမယ့် အိမ်လေ မားတို့ကို ပြင်ခိုင်းထားလိုက်တာ "
'' ကျ ကျ ပါတယ် "
ရှောင်းကျန့် အိမ်ကြီးရဲ့ထည်ဝါမှုတွေအောက် ကိုယ့်ကိုယ်ပင် သေးသွားသလို ခံစားရသည်။ ရှောင်းကျန့်ဘဝမှာ ဒီလောက်ကြီးတဲ့အိမ်မတွေ့ဖူးပေ။ ကြီးမားတဲ့အဆောက်အဦးဆိုလို့ နဂါးဘုန်းကြီးကျောင်းက ကျောင်းဆောင်တွေသာရှိသည်။
'' ရှောင်းလာ ဘာမှ မစိုးရိမ်နဲ့ "
ရိပေါ့်ရဲ့ ဆွဲခေါ်မှုနောက်မှာ ရှောင်းကျန့် အင်တင်တင်နဲ့ ပါသွားတော့သည်။ ကြောက်လိုက်တာ ဝင်ရမှာ
'' သားတို့ ရောက်လာပြီလား! ?''
ရှောင်းကျန့်တို့ အိမ်ထဲဝင်လိုက်တော့ မထင်မှတ်ဘဲ ထွက်လာသည့် လူနှစ်ယောက်ကြောင့် နှလုံးတွေ ရပ်မတတ်ဖြစ်သွားရသည်။ ဒါ ရိပေါ်ရဲ့ ဖေဖေနဲ့မေမေမလား ရုပ်ရည်တွေအရ သေချာသလောက်ပင်ဖြစ်သည်။
ရှောင်းကျန့် ဒါတွေကို ကြိုတင်စဥ်းစားထားခဲ့ပါသော်လည်း အခုလို ချက်ချင်းကြီးမဟုတ် နောက်နှစ်ရက်လောက်နေမှ တွေ့ရမယ် ထင်ထားတာဖြစ်သည်။
'' မား မိုးချုပ်နေတာကို စောင့်နေတုန်းလား "
'' စောင့်ရတော့ပေါ့ စွမ်းအားရှင်လေးကိုတွေ့ချင်လွန်းလို့လေ "
ရှောင်းကျန့် မျက်နှာကို တည့်တည့်ကြည့်ရင်းပြောနေတာကြောင့် ရှောင်းကျန့် အလိုလို ရိပေါ့်အနောက်ဝင်ပုန်းမိသွားသည်။ ဝမ်ရိပေါ့် မိဘတွေက သူ့လို တောသားလေးတစ်ယောက်ကို သဘောတူပါ့မလားလေ။
