Bir Derdim Var

4.Bölüm

Berk

Savcılıktan izin istemiştim beni kırmayıp bir izin belgesi oluşturdular.
Emniyet ekiplerinin yardımıyla Berkin annesinin kaldığı cezaevini öğrendim ve bugün için bir görüşme izni ayarlattım.

Kliniğe geçmeden önce emniyete uğradım.
Ve birlikte Berkin annesinin kaldığı cezaevine gittik, cezaevi kapısının önüne geldiğimizde askerlere savcılıktan iznimizin olduğunu söyledim ve izin belgesinin gösterdim, içeri girmemize izin verdiler, içeriye girdiğimizde koridolarların çığlık sesleri ile yankılandığını fark ettim.
Mahkumlar işkence görüyorlardı!
Görüşme yerine geldiğimizde masalardan birinin önünde duran sandalyeye oturdum ve Berkin annesini beklemeye koyuldum.
Çok süre geçmeden içeriye iki kolunu tutan askerler ile birlikte bir kadın girdi.
Saçlarının uçları beyazlamıştı yüzü hafif buruşmuş elleri yanık izleriyle kaplıydı.
Ayağa kalktım ve kadınla selamlaştıktan sonra tekrar yetime oturdum, Polislere ve askerler bakarak dışarı çıkmaları için bakış attım ve hepsi dışarıya çıktı odada sadece karşımda duran kadın ve ben vardık.
İstese beni şuan öldürebilirdi!
Ama sakin kalmayı tercih ediyordu.

Açelya
"Merhaba, ben Açelya Karmen siz?"

Kadın
"Hatice"

Açelya
"Ben bir Psikiyatri doktoruyum, oğlunuz Berk benim yanımda Klinikte kalıyor"

Oğlunun ismini duyunca yere bakan gözleri benimle buluştu.

Açelya
"Kendisini bana polisler getirdi, oğlunuz bir madde bağımlısı ve bir çok suç işlemiş, ben yanıma almasaydım cezaevine sevk edilecekti ancak ben Berkin bir sorunu olduğunu anlayıp kliniğe yatışını sağladım.
Berkin amcaları sizin eşinizi öldürdüğünüzü söylüyorlar ben sizden duymak istiyorum eşiniz size ne yaptı"

Hatice, biraz durdu ve dolu gözleriyle;

Hatice
"Ne yaptı değil, ne yapmadı diyecektiniz sanırım"

Amcaları Sefer ve Rıza'mı yalan söylüyordu yoksa Haticemi?

Açelya
"Anladığım üzere eşinizden çok çektiniz, ne yaptı size veya siz ona ne yaptınız?"

Hatice durdu ve derin bir nefes alıp gözünü kapattı.
Tekrardan hatırlamak istemiyordu o zamanları, ancak zaman kendini hiç unutturmuyordu..

Hatice
"Öncelikle onu kurtarın bağımlı olmasın yalvarırım size..
Ben Berke hamileyken, eşim olacak adam, Fehmi. Hiç yanımda olmadı Ben canımla cebelleşirken kendisi hep bana hakaret etti, keşke hakaretle kalsaydı bana zorla uyuşturucu içeriyordu o hamile halimle, Berki doğurmamı istemiyordu daha doğrusu çocuk istemiyordu, her neyse ben zorlukla berki doğurdum doğumuma bile gelmedi bir Allahın kulu yoktu bana o odada su verecek, annem garibim hasta yatağındaydı.
Benimde hayatım anneme benzer ee ne demişler anaların kaderi kızlarına benzermiş..
Berk artık büyüdü olanları anlamayacak yaşa gelmişti, Fehmi beni o zamanlar adamların yanına götürüyordu.."

Son cümlesinden sonra hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı!

Açelya
"Nasıl adamlar, nereye götürüyordu?"

Hatice
"Uyuşturucu parası için..
Beni satıyordu!
Her hafta başka bir adamın yanına gidiyordum kimileri iki üç kez çağırıyordu, kendimden tiksinir hale gelmiştim artık.
Son günlerde Berk ile Fehmi kavga etmeye başlamıştı her gün kavga ediyorlardı, Berk bana yapılanlardan dolayı susmak istemiyordu, Fehmi ise para için bana her şeyi yapabilirdi, ha sadece bana yapsa tamam ama Berke köpek gibi davranıyordu.
Ben hep berki savundum, ne dayaklar yedim oğlum için!
En sonunda dışarıdan yine bir adamın yanından çıkıp eve gitmiştim, binaya girdiğimde bina berk ve fehminin bağırış sesleriyle yankılanıyordu Koşarak eve girdim ve 'Yeter!' Diye bağırdım beni duymadılar birbirlerine girmişlerdi!
Aralarına girdim ve Fehmiyi itip "Yeter artık yeter dayanamıyorum Yeter!" Diye feryatta bulundum.
Ancak ne fayda bana sert bir tokat geçirdi! Öfkesini alamamıştı mutfağa gitti, elinde bir bıçakla geri döndü!
'Hayır, saçmalama hayır' dedim korkuyla bıçağı berke saplayacakken Berk bıçağı tuttu ve engel olmaya çalıştı o kargaşada fehminin kolunu tutmamla bıçağın fehmiye saplanması bir oldu!
Ben öldürmüştüm, fehmiyi ben öldürdüm!
Berk 'ben yaptım sen yapmadın anne tamammı' dedi ama biliyordum ben yapmıştım..
Teslim olacaktım, oğlumun hayatını karartamazdım. Polisi aradım ve teslim oldum!
Berkin babası kara toprağa annesi ise maphusa gitmişti..
Amcaları berki yanına almıştı, ona iyi bakmayacaklarını biliyordum ama başka bir akrabam yoktu.
Yıllar geçti böylece..
Berki ne olur iyileştirin doktor hanım lütfen, Berk yaşamayı hak ediyor onuda karanlığın içinde ışıksız bırakmayın.."