ညဘက် လိုရာပစ္စည်းတွေအကုန်ထုပ်လိုက်ပြီး လက်လုပ်လေသေနတ်လေးရယ်ဘတ်ဂွရယ် ခဲလုံးအနည်းငယ်ပါ(အတိုက်အခိုက်ဝါသနာပါလို့)အင်္ကျီကြားထဲရောထည့်ထားလိုက်ပြီး မနက်စောစောခရီးသွားဖို့အတွက်အိပ်စက်လိုက်သည်။
မနက်၄ ၃၀မှာခရီးစထွက်ဖို့ပြင်ဆင်ပြီးချိန်
''ကလင်....ကလင်.,....ကလင်.......''
''ဟယ်လို ကိုစံဘပြောပါ''
''အေး မောင်ဗလ မင်းအတွက်ခရီးစရိတ် ငါထောက်ပံ့ပေးဖို့၁၀၀၀ကျပ် လူတစ်ယောက်နဲ့ပေးခိုင်းထားတယ် ခဏနေသူရောက်တော့မယ်ပြောတယ် အာ့မှာလိမ်လိမ်မာမာနဲ့ကြိုးစား မောင်ညွှန့်ကမင်းထက်ကြီးလည်း ၃ ၄နှစ်လောက်ဘဲကြီးမှာ လူပျိုဆိုတော့ စိတ်ကလက်တစ်ဆစ်ရယ် သူနဲ့အဆင်ပြေအောင်နေ ငါဒီလောက်ဘဲကူညီနိုင်တော့တယ်''
''တကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကိုစံဘရာ အကို့ကျေးဇူးတကယ်မမေ့ပါဘူး ကျွန်တော်ကြိုးစားပါ့မယ်''
မကြာခင်မှာ ပိုက်ဆံရောက်လာတယ် ရရခြင်း ခရီးသို့စထွက်ခဲ့သည်။
ကိုယ်ပိုင်ကားမရှိလို့လိုင်းကားစီးရတော့ အသက်ရှူကျပ်ပေမဲ့ စိတ်ကကိုမောင်ညွှန့်ဆီသို့ရောက်နေသည် သူဘယ်လိုလူလည်း ငါသူနဲ့လိုက်လျောညီထွေရှိပါ့မလား
တွေးနေရင်းနဲ့ ကားဆရာက
''ဖောင်းမြို့ရှေ့ဆိုရောက်ပြီဟေ့''
အာရုံပြန်စုလိုက်ပြီး နေလိုက်သည်
[ဖောင်းမြို့]
