Dusk 'till Dawn

Chapter 1

HELLA MAUREEN

Kung mayroon sigurong listahan nang pagiging siraulo, mayabang, pasikat, ayaw malamangan, matatalo ako ni Keith at siya mismo ang unang-una sa listahan.

I really hate Keith since when we're child. He's my childhood uhm...probably not a friend (a bit) nor a lover but a rival.

Dati palang lagi niya na ang nauunahan sa lahat, lagi niya akong natatalo. At kung may listahan ng pagiging matalino at magaling sa lahat siya rin ang mauuna sa listahan,

ako? Laging pangalawa sakaniya.

I smirked when I saw him sitting on his favourite spot reading a book. Mayroon kaming sariling room wich is given by our dearest principal. Pinangalanan na rin namin SpecialHighProperty or SHP

"Oh, good morning, Keith" malambing ang tinig na pang aasar ko. Kung hindi naman mataas ang gradong nakuha ko hinding hindi ko siya tatawaging ganiyan pero dahil nga mataas ang nakuha ko, I'll let it slide.

Tamad siyang nag angat ng tingin sa akin at ibinaba ang libro. "What?"

Itinaas ko ang papel ko na may sulat na essay para ipakita sakaniya. 100 points ang nakuha kong marka.

Tamad siyang tumingin doon at ibinalik ang atensyon sa pag babasa. Napa angat ang aking kilay.

"What? Don't tell me you're upset because I got 100 points in our essay writing?" mayabang na tanong ko. I also emphasize my score. He sighs deeply before looking at me.

Isa pang nakaka inis sakaniya ay kung paano niya ako tignan, para siyang nakatingin sa isang bagay na walang kwenta. His sleepy eyes, his cold demeanor, how arrogant he is. I hate everything about him!

Napangisi siya na ikinanguso ko. Don't tell me...

Kinuha niya ang isang papel sa bag niyang nakapatong sa mesa at inilagay sa harap ko. Mabilis kong tinignan 'yon at halos malaglag pa ang panga.

105 points?

"What the hell? How did you get 105 points e hangang 100 lang 'yon?" inis na tanong ko.

"Siguro hindi ka nakinig no' ng sinabi na may points ang maayos na sulat" he nonchalantly said before going back on reading.

Inis akong napaupo sa favourite spot ko na nasa right niya. Muntik ko pang mapunit ang papel niya.

"Ano bang sulat 'yan, parang hinukay nang manok"

Inis akong tumingin sakaniya. "Eh ano bang sulat 'yan, dinaig pa babae. Bakla ka ba?" pang aasar ko.

"Don't call me gay, I can make you pregnant"

I scoff before leaning in my seat, crossing my arms. Sanay na sanay na ako sa mga kabastusang biro niya. Immune na ako pero nakakainis pa rin.

"Bastos"

He chuckled and going back on reading. Inis akong pinaikot ikot ang Swivel chair ko at pinag kumpara ang papel naming dalawa.

Ano ba namang sulat 'to napaka ayos dinaig pa ang sulat ko. 'Yong mga letter niya mag kaka pantay pantay ang laki at walang erasure.