Hilmi'den : damlanın sesini duymayı beklemiyordum acun abi bize tamamen farklı birşey söylemişti
Damla: şaşırmayın öyle dönücem yine doktorun bir işi varmış bu yüzden öğleden sonra yine götürecekler
Hilmi Cem: o zaman konuşa bilirmiyiz
Damla: aslında çok uykum va-
Hilmi Cem: lütfen
Damla: tamam
Sema: o zaman bende uyumaya gideyim
•••
Hilmi Cem ve damla salıncakta birlikte oturduklarında Hilmicem utana sıkıla özür dileye bilmek için lafa başladı
Hilmicem: damla umarım kötü birşeyin yoktur
Damla: psikolojim omzumdan daha kötü bir halde
Hilmi Cem: haklısın ben gerçekten özür dilerim herşey için olayların başlamasından şimdiye kadar ne olduysa unutalım ben hatamı anladım yapmamalıydım gerçekten kaç gündür içim içimi yiyor
Uyuyamıyorum yemek yerken bile hala aklıma seninle küs olduğumuz geliyor lütfen barışalımda bitsin bu kabus artık
Hilmi bu kadar laftan sonra damladan bir tepki bekliyordu damla ise Hilminin aksine dil dökerek değil göstererek verdi o tepkiyi
Hilmi Cem 'in beklemediği bir anda sarıldı ona çok özlemişti onunla konuşmayı, yemek yemeyi, oyun kritiği yapmayı,
Hilmi ise şakınlığını kenara bırakıp kızın sarılmasına karşılık vermişti
Damla: tamam barıştık
Hilmi cem'den:
Damlayla barışmak bana her türlü iyi gelmişti yüzümde adeta güller açıyordu
Damla uykusu geldiğini söyleyip uyumaya gitmişti aslında benimde uykum vardı bu yüzden bende uyudum
Ne kadar uyuduğumu bilmiyorum ama atakanın beni sertçe sarsıp
"Oğlum uyansana oyuna gidiyoruz" demesiyle ne kadar uyduğumu fark etmiştim
Hemen çantamı toplayıp diğerlerinin yanına gidecekken barakada uyuyan damlayı görmemle bir an onunda bizimle gelemeyeceğini unutmuşum tam barakaya gidip uyandırıcakken semanın sesi durdurmuştu beni
" Ne yapıyorsun Hilmi?
-damlayı uyandracaktım
"Kız zaten oyuna gelemiyor brakta uyusun kliniktede valla sabaha kadar uyuyamadı
-doğru ya damla gelmiyor unutmuşum neyse gidelim biz o zaman
•••
Hilmi Cem 'den :
Oyun alanına geldiğimizde dikkatimi parkur çekmişti çok yüksekti bu parkur
Nerdeyse öğlen uyandığım için yemekte yiyemeden çıkmıştım adadan bu yüzden başım dönüyor gözüm sürekli kararıyordu
Güneşte çok fazlaydı bütün aksilikler üst üsteydi resmen
Ama ödül daha güzeldi eğer kazanırsak mükemmel bir kahvaltı kazanacaktık bu yüzden parkura çıkma kararı aldım
İlk eşleşmeleri yaptıktan sonra oyuna başlamıştık
Nihayet benim sırsm gelmişti parkurda bir ara bayılacak gibi olmuştum bırakmak istesemde oyunu kazanınca bir şeyler yapa bileceğimi düşündüm ve devam ettim
( Belki sonda okumazsınız diye buraya yazıyorum şöyle birşey yapmaya karar verdim 1 bölüm sonra zaman atlaması yapıcam survivorun yavaş yavaş sonlarına doğru olacak şekilde sonrada normal hayatlarında devam edicem belirli bir süreden sonra tabiki yazacak birşey bulamayınca bitiricem ama isterseniz yeni bir hikayeye başlaya bilirim o zaman neyse hemen şimdi bitirmiyorum zaten daha yolumuz var bu hikayeyle)
Artık ikinci parkuruma çıkacakken gerçekten çok kötüydüm ama beraberliği yakalamak için kazanmam gerekiyordu zar zorda olsa paruka çıktım tam köstebek engelinden çıkacakken bir anda ayağım boşluğa geldi ve yüz üstü yere çakıldğımı fark ettim yüzümde bir şey yoktu ama dizimde bir acı hiss ettim kalkamıyordum
Doktor gelip muayene ettikten sonra kliniğe gitmemiz gerektiğini söyledi ayağa kalkamıyordum atakanla ogeday kalkmama yardım etmişti
Sonrada kliniğe gitmiştik
••••
Damla can ' dan :
Bütün gün boş boş oturup takımın dönmesini ve kliniğe gitmeyi bekledim bir anda teknenin sesini duymamla o tarafa çevirdim başımı gelmişlerdi hilmicemle konuşmak istiyordum bu yüzden yüzümde güller açıyordu ama gözüm onu aradığında yoktu
Hilmi Cem nerede?
Ne oldu Hilmi Cem 'e ?
•••••
