MAHPERİ ¹
Merhaba ben Sinan
Merhaba ben Sinan, O zamanlar ailenin sevilmeyen çoçuğuydum arkadaşlarım gülüp-konuşurken ben ise hep uzaklara dalıyordum sürekli
"Sinan, Sinan nerelere daldın yine?"
"O hep dalar böyle uzaklara..."
"Hı bana mı seslendiniz?"
Bunun sebebi ben değildim baskıcı ve ayrımcılık yapan ailemdi... Evet ailemdi onlar hep benden yaşça küçük olan kardeşimle ilgilenirlerdi...
"Anne, Baba sizinle birşey konuşmam gerek"
"Sinancım oğlum şuan kardeşinle ilgileniyoruz ama"-derlerdi hep
O zamanlar liseyedeydim, sabah uyanıp ailemle yemek yemeye başlamıştım
"Komşunun çocuğunu gördün mü? Sınavların hepsinden 100 almış Amerika'ya gidecek okumak için"
"Bundan bana ne baba?"-dedim kısık bir sesle
"Sanane mi? Başımızı öne eğdirme diye çalışıyorum gece gündüz sen banane diyorsun!"
"Peki baba ben hiç bir zaman iyi bir evlat olamadım"-dedim ve okul çantamı alıp okul gezisine gitmek için taksiye bindim taksici abinin yanındaki ön koltuğa oturdum
"Eee nereye yakışıklı?"
"Okula"
"İyi sana tavsiyem bu hayatta okumazsan hiç olursun çocuk"-diye taksici abi bana hayat dersleri verirken o sırada ben kafamı kapının camına yaslamış uzaklara dalmıştım yine ve yarım saat sonra taksi ücretini verip sınıftaki hoca ve çocukların otobüsü beklemek için onların yanına geldim sessiz sakin oturdum bir taşın üzerinde... İki sınıf geziye gidiyorduk karşı sınıf bizim sınıf sahibi olan hocanın 2-ci sınıfıydı. Ötöbüs geldikten sonra boş bir yere oturdum ve müzik dinlemek için kulaklıklarımı taktım bir kız valizini yukarı koyup yanımda oturmuştu ama ben yine uzaklara dalmıştım telefonumda "Aşk mühürü çalıyordu
"Merhaba..."-Diyerek parmağıyla koluma dokundu ve bir kızın bana birşey demek istediğini duydum
"Bana mı seslendin?"
"Evet, yanında oturmaya iznin var dimi?"
"Tabi otura bilirsin"-diyip kafamı otobüs camına dayayıp "aşk mühürü"-isimli durdurduğum şarkıyı açtım saat çok hızlı geçmişti artık 1 saatdir yoldaydık kulaklığımı çıkarıp etrafıma baktım.Çocukların hepsi uyumuştu bir tek ben uyumamıştım sadece ben değil otobüs şöförü ve sınıf sahibi olan Fikriye hoca yanıma geliyordu...
"Sinan sen uyumadın mı?"
"Uyumayı sevmem hocam"
"Neden?"
"Öyle işte hocam"
"Göz altların morarmış"
"Biliyorum..."-dedim ve gözümden bir yaş akmasın diye kendimi zor tutuyor gibiydim
"Hadi uyu yoksa küserim"
"Tamam hocam"-dedim ve gözlerimi kapadım kafamdaki düşünceler uyumaya bile izin vermiyordu... Arkada arkadaşlarım Burak ve Oğuz uyuyordu
30 dakika sonra Fikriye hoca vardık çocuklar hadi kalkın-diyip otobüsten indi.
Otobüsten inip herkes kamp yeri ve küçük evlerin ve oyun oynamak için oyun sahalarının yanına kaçarken üzgün bir şekilde yürüyordum yere bakarak... Herkes oyun oynarken yanıma Burak Ve Oğuz geldi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAHPERİ
Roman pour AdolescentsKarakterimiz Sinan aile baskısı gören ve ailenin umursamadığı bir çocuktur. Çocukluk arkadaşı Oğuz ve Buraktan yakın arkadaşı yoktur. Hikayenin ilerleyen bölümlerinde Sinanın daha mutlu olacağını göreceğiz~
