နောက်တစ်နေ့တွင် နိုးစက်သံကြောင်း ဆရာမလေးနိုးလာခဲ့သည်....
ခန္နကိုယ် တစ်ခုလုံး ကိုက်ခဲနေသော်လည် သူရဲ့ ပထမဆုံ ကျောင်းတတ်ရက်မို့ အဝတ်အစားများ အမြန်လဲကာ ကျောင်းသို့ ထွက်လာခဲ့သည်..
တစ်လမ်းလုံးလဲ မနေတုန်က အတိုင်ပင် မြူခိုများပြည့်နေပီး လမ်းပင်ကောင်းကောင်း မမြင်ရပေ...
ခဲမတတ် အေးစက်နေသော ကြောင့် လမ်းမြန်မြန် လျောက်ပီး ချွေးထွက်အောင်လုပ်လိုက်သည်....
မကြာလိုက်သူမ ကျောင်းသို့ရောက်လာခဲ့သည်..
စော်သေတာကြောင့် ကျောင်းသူကျောင်းသား အနည်ငယ်သား ရောက်သေးသည်...
သူမစာသင်ခန်းထဲဝင်နေလိုက်ပီး စာရွက်စာတမ်းများ ပြင်ဆင်နေချိန်တွင် သူမခုံအောက်မှ ကျောင်းသားတစ်ယောက်
ရှိနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်...
''' ဟေ ဘာလုပ်နေတာလဲ ထွက်'''
သူမပြောတုန်ပင်ရှိသေး ကျောင်းသားလေးမှ သူမ ထမိန်းအောက်ထဲ လက်ထိုးထည့်ပီး စဖုတ်ကို အားနဲပွတ်နေသည်....
....မနေ့က ကျွန်တော်တွေ့တယ်နော် ဆရာမ ငြိမ်ငြိမ်မနေရင် တစ်ရွာလုံး လိုက်ပြော မှာ....
ထိုစကားကြောင့် ဆရာမ ငြိမ်ကျသွားသည်...စဖုတ်ကို ပွတ်နေသော ကလေးလက်ချောင်းများက အထဲသို့ဝင်လာပီး ကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်းနှိုက်ကစားနေသည်...
....အင်း.အင်း...
ဆရာမ အသံများထွက်လာပီး အရည်များလဲရွှဲလာသည်..
ထိုအသံကြားသော ကျောင်းသားလေးကလဲ
လက်ပြန်ထုတ်ကာ လက်သီးဆုပ်လိုက်ပီး
အထဲသို့ လက်သီးဆုပ်အတိုင်း အတင်ထိုးထည့်လိုက်သည်...
အား..အား...အင်...
တော်တော့လေးသား ဆရာမ နာလာပီး
...မလိမ်နဲ ဆရာမ မနာဘူး မနေကဆရာဟာတောင် ဝင်သေးတာပဲကို....
ထိုသို့ပြောပီး လက်သီးကြီးက သူမသာအိမ် အဆုံထိ လာထိလိုက်ပြန်ထုတ်လိုက် အားနဲပြန်ဝင်လိုက်ဖြစ်နေသည်..
