"MAPAG LARONG TADHANA"

CHAPTER 1

Palaging masaya ang buhay probinsya kahit sa simpleng bagay masaya na sila. Ito ang kinala kihan ni Dixcen isang batang mahiyain pero puno nang saya walang ibang pangarap ang maka sakay nang malalaking barko na palagi nyang ina-abangan sa tabi ng dagat. Gustong gusto talaga nito na maka sakay ng barko, kaya minsan kapag wala syang gina gawa sa may baybayin sya nag aabang nito. Palagi nyang inisip na pag laki nya balang araw sasakay talaga sya nito at pupuntahan lahat ng lugar na di pa nya nakita. Lumaki kasi sya sa isang probinsyang napaka layo sa syudad ngunit ubod ng ganda dahil sa taglay nito. Hindi pa ito nakikita nang kahit sino kaya walang tao ang pumupunta nito. Ngunit habang lumilipas ang panahon unti-unti itong na sisilayan ng ibat-ibang tao dahil na rin sa tiknoluhiya.
Isang araw masayang nag aabang si Dicxen ng barko sa tabi ng dagat ng may biglang nang gulat sa kanya.

"Hoy Dicxennnnnnn...."

Sigaw nito ng malakas habang pinalo nito ang kanyang likoran.

"Ayyy..... Nako...!!! Ikaw talaga Nilla kahit kaylan panira ka!!!..."

Pag susungit ng dalaga nito. Si Nilla ang isa sa mga pinaka matalik na kaibigan ni Dicxen. Sabay silang lumaki at nag aral ng elementary ngunit dahil sa napakalayo na ng high school na pilitang huminto si Dicxen at si Nilla ay ang nag patuloy sa pag aaral dahil isa itong anak ng mya ari sa kanilang probinsya. May kaya talaga sa buhay si Nilla ngunit sa kabila nito si Dicxen rin naman ang walang-wala sa buhay. Minsan nga nong elementary pa sila si Nilla palagi ang nag bibigay baon kang Dicxen at nag papakain sa tanghalian.

"Dicxen ano na naman ang ginawa mo dito???..."

Tanong nito sa kaibigan at tuloyang umupo sa tabi nito.

"Wala lang naman...."

Sagot din nito.

"Nilla sa tingin ko balang araw ikaw lang ang may pag asang makasakay nyan....!!!"

Sabi no Dicxen sabay turo sa may barkong dumaan.

"Hay nako Dicxen ayan kana naman eh...... Wag kangang ganyan!!!... Diba sabi ko tayong dalawa!!!..."

Sagot naman nang kaibigan sabay ngiti. At ng may biglang sumigaw na lalaki. Sabay na patayo ang dalawa nang marinig nila ito at sabay ding tumakbo patungo sa pinanggalingan ng busis.

"Tulong...!!!!! Tulong....!!!! "

Sigaw nito habang tumakbo patungo sa dalawa.

"Anong nangyari sir???..."

Tanong ni Dicxen na nag alala sa isang dayuhan na lalaki. Oo isang da yohan dahil mola ng dumaan ang 20 years nakita na nang ibat- ibang tao ang secret iland. Iland na puno nang mahiwagang kagandahan dahil sa angkin nitong malinas na karagatan at subrang puti na buhangin.

"Ahas!!!!!!!!!!! "

Sigaw parin ni Nel. Habang si Dicxen ay patingintingin sa likoran ng binata, naka apak parin si Nel sa dagat piro naka talon.x ito dahil sa takot. Tumawa lamang si Dicxen ng makita nya ang isang lalaki na takot na takot. Kaya na patigil ang binata sa kanyang pag talon ng makita nya ang mga ngiti ng dalaga.

" Oh nasaan ang ahas?"

Tanong ni Nila sa binata nang nakita nya itong naka titig sa kaibigan. Kaya parang na gising ito nang tinanong ni Nila.

"Ah kanina miron!!!! Nasan na ba yon??"

Na hihiya pa nitong sagot at pa tingin tingin sa paligid. At tuloyan na itong umalis sa tubig.

"Ammm..... Sorry na abala ko pa tuloy kayo!!"

Pag hingi nito nang tawad sa dalawa. Isang makisig na binata si Nel galing kasi ito sa napakalaking syudad at na isapan lang nitong mag bakasyon nang naka pagtapus sya sa pag aaral bilang isang doctor.

"Ok lang naman.... Ammm hindi ka kaya abala,!!"

Pag papa cute pa ni Nila sa binata ngunit ang binata naka tingin lang ito ka Dicxen.

"Ahhh... Ganon ba!!! Pasinsya na talaga ha....."

Sagot nito kang Nila.

"Amm... By the way my name is Nel Tison Fuentes..."

Pag paakilala nito sa mga dalaga at sabay abot sa kanyang kamay. Pero mas mabilis si Nila nang makita nito ang mga kamay ni Nel na inabot sa kanila kaya hinawakan nya ito agad at sabay ngeti.

"Amm.... Nila Meya Gonzalga..ikw na naman freind!!"

Pag papa cute pa nito sabay tulak sa kaibigan.

"Ahhh.... Am.... Im Dicxen Zeah Lacson!".

Sabay abot nito sa mga kamay at agad rin naman itong inabot nang binata na may halong ngiti.
At nang matapus silang nag pa kilala ay agad ding nag papa alam si Dicxen dahil sa hindi nya na malayan na pa gabi na pala. At alam nya nang pinag hahanap na sya sa kanyang ina. Na iwan ang dalawa na nag uusap dahil si Nila ayaw pa nitong umowi..
At nang dumating si Dixcen sa kanila agad nyang hina gilap sa kanyang mga mata ang kanyang ina. Ngunit kahit anong hanap nya wala ito sa paligid kaya parang na bonutan nang tinik si Dicxen dahil sa takot. Alam kasi nito na kapag wala pa siya tapus nasa bahay na ito, sampal o masasakit lang na salita ang kanyang marinig mula rito.
At dahil dito natutunan ng dalaga ang mangarap na maka sakay nang barko palayo dito dahil sa subrang lupit nito sa kanya. Hindi nga ni Dicxen na ramdaman ang tunay na pag mamahal ng isang ina, parang alipin lang sya nito kong ituring. Mula pag ka bata wala itong paki alam sa dalaga at palagi itong galit sa kanya wla nga syang ma isip na dahilan kon bakit sya nito pinag mamalupitan. Kahit anong gawin nang dalaga masama ito lahat sa paningin ng kanyang ina.