"MAPAG LARONG TADHANA"

CHAPTER 3

Gabi na ng hindi parin umowi ang dalaga sa kanila, dahil sa takot sa kanyang ina.
Naka upo parin sya sa sofa kong saan sya naka upo simula sa pag dating nya.
Minsan kina usap sya ni Nel ngunit hindi sya nito sinasagot  hangang sa lumipas ang mga oras kaya nag alala na ang binata.
Kaya na isipan nitong puntahan ang kaibigan
si Nilla, ngunit hindi nito alam kong saan ang bahay nila.
Kaya lumapit sya sa guard ng resort upang tanongin kong saan ito naka tira.

"Sir excuse me....!!!"

Tawag ng binata sa security guard na nakatayo sa gilid ng gate.

" Ok po sir!!!... Ano po sa atin???.."

"Saan po na katira  si Nilla Meya Gonzalga???..."

Tanong nito sa guard na halatang midyo nag tataka kong bakit kilala nya ito.
At Tinuroan sya nito kon saan ang bahay ng dalaga, kaya agad agad syang nag punta at ng dumating sya sa bakuran nito agad syang sumigaw para hanapin ang dalaga.

" Nila nasaan kaaaaaa!!!!..."

Sigaw nito sa may labas ng bahay na nag agaw pansin sa dalaga na nasa luob.
Kaya agad itong lumabas para makita kong sino ang sumisigaw, at ng makita nya kong sino laking tuwa ng dalaga dahil hindi nya inaasahan na puntahan sya ng binata kaya agad nya itong nilapitan.

"Hiii..!!! Nel!!!!".

Masaya nitong salubong sa binata.

"Libre kaba??".

"Bakit???".

Ngiti nitong tanong, kasi akala nito na may maganda itong balak sa kanya.

"Wag kang maingay ha...!! Nasa bahay kasi si Dicxen.. !!!"

" Ha!!!! Bakit???."

Nag tatakang tanong ng dalaga na syang  dahilan upang mabawi ang mga ngiti nito.

"Basta... Halika sumama ka muna!!!"

Kaya nag madali silang umalis, at ng makarating na sila sa resort na niririntahan ng binata agad silang pumasok.
Nakita ni Nila si Dicxen na naka upo lamang sa may sofa at naka tulala. Kaya agad nya itong nilapitan at niyakap habang nag uumapaw na ang mga luha sa mga mata nito.

"Best anong nangyari sayo???..."

Tanong nito sa kaibigan ng mapagtanto nitong nasa harap na pala ang kaibigan. Umiyak ng umiyak si Dicxen habang naka tingin sa kanya.

"Natatakot ako Nila...!!!tulongan mo ako... Maawa ka...!!!"

Pagmamakaawa ni Dicxen sa kaibigan na syang nakapag pa iyak kang Nel.
Awang awa talaga sya sa dalaga, hindi nya maintindihan kon bakit ganon nalamang ang kanyang nararamdaman.
Parang gusto nya itong iligtas sa kahit sinong tao na gusto itong saktan, kaya lumabas ang binata sa luob upang makapag usap ng maayos ang dalawa at para hindi rin ito mapansin na umiiyak na sya.

Habang ang dalawa na iwan sa loob ng bahay, umiiyak parin si Dicxen at pilit na pinapakalma ng kaibigan.
At ng kumalma na ang dalaga kina usap na sya nito hanggang sa may narinig silang ingay sa labas na syang kinatakot ng dalaga.

"Tika best... Wag kang matakot.... Habang nasa loob tayo walang magawa ang salbahis mong ina!!!!..."

Pag papagaan ng loob ni Nila sa kaibigan. Kitang kita sa mga mata ni Dicxen ang takot dahil sa narinig nga nya ang busis ng kanyang ina na pinaghahanap na sya. At dahil nasa labas si Nel agad nyang nilapitan si aleng Nida upang pagsabihan.

"Mam.... Excuse me po!!!!..."

Tawag ng binata Ka aleng Nida, kaya nakuha nito ang atinsyon ng matanda.