"MAPAG LARONG TADHANA"

CHAPTER 2

" Dicxen!!!!!!....Dicxen!!!!"

Sigaw ng kanyang ina na si aleng Nida, habang papasok ito sa kanilang bahay na lasing.
At ng makita ito ng dalaga agad itong lumapit sa ina kahit nanginginig ang mga tuhod sa takot.

"Bakit po ina???..."

Tanong ni Dicxen sa lasing na ina.

"Saan kaba galing?.... Kanina pa kita hinahanap...???"

Sampal nito sa dalaga, hindi naka kilos si Dicxen kahit nag uunahan sa pag daloy ang kanyang mga luha.

"Sa tabi lang po ina!!!"

Mahinhin parin nitong tugon.

" May kanin kana ba???.."

" Opo ina.... Miron na po!!!! Tika lang ho.. mag sasandok ako....!!"

At nag mamadali si Dicxen sa pag kuha ng makakain ng ina para hindi na sya nito saktan. Mabuti nalang at may ulam silang binigay ng kanilang kapitbahay.
At ng matapus ang dalaga agad agad nya itong dinala sa kanyang ina ngunit tulog na ito ng kanyang nakita. Dahan dahan nya itong inilagay sa ibabaw ng misa at tumakbo patungo sa labas. At ng naka layo na sya sa kanilang bahay duon sya umiyak ng umiyak.
Inilabas nya ang lahat na sakit, hindi sakit sa pisngi kundi ang sakit sa kanyang ka luoban. Hindi nya kasi lubos ma intindihan kon bakit ituring sya ng kanyang ina ay parang hindi sya anak.
Habang umiiyak sya hindi nya na pala na malayan na nasa tabing dagat na pala sya. Umupo sya dito at tinignan ang napaka lawak na karagatan.

" Ano kaya kong aalis ako!!!???"

Bulong nito sa kanyang sarili habang nag simula na namang nahulog ang kanyang mga luha.

"Bakit ka nag iisa dito??"

Tanong ng isang tao na biglang umupo sa kanyang tabi. Laking gulat ng dalaga ngunit ng masilayan ng kunting liwanag ng buwan ang maamo nitong mukha agad na wala ang kanyang takot.

"Ikaw pala!!! Nel tama??"

Pag papaalala pa nito sa kanyang pangalan.

"Ay mabuti naman at naalala mo pa ako..!!!"

Sabay ngiti nito sa dalaga.

" Bakit ka nga nag iisa dito??...."

Tanong nito ulit sa dalaga.

"Ammmm..... Wala gusto ko lang dito!!!... Eh kasi naman ang liwanag ng buwan ngayon..."

Pag papaliwag ng dalaga.

"Oo nga... Kaya pumunta rin ako dito kasi gusto kong masilayan ang ganda ng buwan...!!!

Sagot naman ni Nel. Pero hindi na ito naka tingin sa karagatan kundi naka tingin na ito sa dalaga. At ng maramdaman ni Dicxen na parang may naka titig sa kanya agad nya itong ni lingon. Kaya agad rin itong binawi ng binata at tumingin ulit sa dagat .

"Alam mo!!! Sa unang tingin ko pa lamang sa iyo kanina.... Napaka ganda ng mga ngiti mo pero may naka tagong lungkot...!!!"

Dirikta nitong tanong sa dalaga na agad naka pagbigay ng atinsyon ni Dicxen.

"At bakit mo naman na sabi yan????"

"Basta nakita ko lang sa mga mata mo..."

Napa tawa ang dalaga sa kanyang narinig kaya na patingin si Nel sa kanya.

" Ay sorry ..!!! Hindi ko sinasadya!!!"

Pag hingi ng tawad ng dalaga sa binata hindi nya kasi na pigilang tumawa ng marinig nito ang mga sinasabi.

"Ok lang... !!"

Ngiti naring sagot ng binata. Nag pataloy ang kanilang pag uusap hangang sa hindi na nila namalayan ang oras na lumipas.