Saat 20:00 geliyor ama herkes araştırmaya devam ediyordu. Artık bir birlerine bile şüpheyle bakıyordular.
Kapının çalınmasıyla bütün gözler kapıya döndü. Derya korkak adımlarla kapıyı açıp yerde gelen mektubu gördü. Mektup yine aynı şekilde gelmişti
Kan izleriyle.Elleri titreyerek eline aldı mektubu,arkadaşlarının yanına geçip mektubu okumaya başladı.
*Beni unuttunuz mu? Ayıp,ben unutulmayı sevmem. Her şekilde kendimi hatırlatırım. Size güzel bir süprizle geldim. Mektupla birlikte size kardeşiniz kustuğu kanı gönderdim daha ne olsun? Aranızda ki köstebeğe benim için teşekkür etmeyi unutmayın!*
Zarftaki kana baktılar. Zeren ve Neva yine ağlamaya başladı. Konu artık gerçekten çok ciddiydi.
İster öz ister manevi bir hain vardı ve o bulunmadan bu zülm bitmeyecekti. Peki hain kimdi?
Deryanın anlatımıyla:
Mektubu okur okumaz hepimiz dışarı koşmuşduk. Duruyu bir kez daha aramalıydık.
Herkes dağılmışdı ben girdiğim ara sokak da soluklanıyordum. Sabahdan koşmadığım yer yok nereye götürdü kızı hic bir fikrimiz bile yok.
Biraz uzakdan Adalın "Buldum" diye çığlıkı duyuldu. Koşarak sese doğru gidiyordum ki ayağımın altında kalan Allahın cezası taşa takılıp yere çakıldım.
"Hadi ama şaka mısın sen" Ayağa kalkıp üstümü temizleyip tam koşacaktım ki arkadan bir el ağzımı kapatdı. Çırpınıp kurtulmaya çalıştım ama gözlerim kapandı ve bedenim arkaya düşdü.
Adalın anlatımıyla:
Çöp konteylerinin oraya bakıyordum her yeri aramışdım "Hangi cehenneme goturdun be kızı" diye kendi kendime konuşuyordumki gözüm çöp kutularının yanında baygın yatan birine takıldı.
Koşar adım oraya gitdiğimde kızın bacakları kolları bedeni hatda yüzü tanınmayacak haldeydi.
Koluna bakdığımda sonsuzluk işareti olan bilekliği gördüm. "Duru" diye fısıldadım. Aynı bileklikden hepimizde vardı.
"Buldum" diye bağırdım ve hemen Durunun yanına çöktüm. "Duru beni duyuyormusun?" yüzünü avucladım gözlerim hemen dolmuşdu.
Bir bir herkes koşarak geldi. Zeren gözyaşlarıyla Duruya bakıp hemen ambulansı aradı. Bunu kardeşime kim yaptı...
*****
Hepimiz hastane koridorunda oturmuş bekliyorduk. Zerenin gözleri kıpkırmızı olmuşdu. Duru yoğun bakımdaydı. Herkes yerle bir olmuşdu,herkesin gözleri yaş doluydu, Denizin bile gözyaşları akıyordu.
Gözlerim Deryayı aradı "Kumsal Derya nerde?" Kumsal sorumla birlikde etrafına bakdı. "Bizden uzaktaydı duymamışdır arayayım bir" dedi ve telefonun cıkardı ve numarayı çevirip kulağına koydu.
Kulağına koymasıyla kaşları çatıldı ve tekrar aradı. "N'oldu? " diye sordum. "Kapalı" dedi.
"Bizde gelelim cabuk buluruz" dedi Işıl. Kumsal ağzını açacakken telefon sesi duyuldu. Kumsal telefona koştu ekranda ne yazıyorsa bakışları değişti.
"Kim arıyor?" diye sordu kısık sesle Deniz. "Özel numara görüntülü arıyor"Herkes Kumsalın yanına geçti.
Kumsal telefon açar açmaz ekranda sandalyeye bağlanmış baygın Deryayı gördük. Kumsal çığlık attığında arkadan kahkaha sesi yükseldi.
"Kardeşime dokunma" diye yükseldi Kumsal. "Merak etme kardeşin bizim misafirimiz ona iyi bakacağız"dedi arkadan gelen ses,değiştirilmişti.
"Kardeşini bulmak size kalmış ama onu çöplükde değil morgda bulmamaya dikkat edin" dedi aynı ses. Kumsalın çığlıkları hastaneyi doldurdu.
"Kardeşime dokunma yalvarırım birak onu" diye ağlamaya başladı. Arkadaki ses kahkaha atmaya başladı "Mektubumu bekleyin kızlar" dedi aynı ses ve telefonu kapattı.
"Kardeşimi almam lazim" Kumsal ağlayarak ayaga kalkdığı gibi yere dizlerinin üzerine yığılıp hıçkıra hıçkıra ağladı.
"Kardeşim olmaz. O güclü değil ilk darbede ağlamaya başlar. Ağlatırlar onu" Gözyaşları durmak bilmez akıyordu.
Sadece Kumsalın değil herkesin gözyaşları akıyordu. Neva ve Zerenin gözünde kan gelecek gibi ağlıyordular. Eren başını duvara yaslayıp gözlerini kapattı. Doktorlar gelip Kumsala sakinleşdirici iğne yapıp uyutdu. Bizse hastane kolidorunda durmak bilemeyen gözyaşlarımızla kalakaldık...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
