Moon Princess (Legendary Fighter)

CHAPTER FORTY-NINE

IT' BEEN 13  hours since the attack and they are still in the camp. They knew that shortcomings may come if Adler didn't did that. But because of that stunt of him he's currently lying on a bed and been unconscious for straight thirteen hours. Yesterday all of them almost freak out when she just fought on her own.

Hindi nila alam kung ano ang gagawin habang nasa loob sila ng barrier at lumalaban ito kahapon. Yung iba ay sinunod ang utos ni Adler na tumulong pero sila ni Oliver at Atrice ay gumagawa ng paraan para makalabas sa barrier pero masyado itong matibay kaya ay parang walang talab ang kapangyarihan nila rito.

Hindi niya alam pero madilim ang expression niya sa mga oras na iyon, hindi niya alam kung bakit kinakabahan siya at natatakot sa maaaring mangyari dito. Yung nararamdaman niya sa tuwing nakikita niyang nakikipaglaban si Naiarah dati. Sa tuwing binubuwis ng dalaga ang buhay nito, ganun na ganun ang nararamdaman niya. Halos mag-wala na na siya kahapon habang pinapanood lamang ang lalaking makipaglaban sa lahat ng sumugod mapa-mage man o kaya ay creatures.

Nagulat pa siya ng makitang umiiyak na si Atrice habang ginagawa ang lahat ng kaya nitong gawin makalabas lang. Alam niyang kung gaano siya nag-aalala sa lalaki ay ganun din ang pinsan nito. Naririnig niya pa ang malakas na boses nito habang tinatawag ang pinsan at pinapabalik sa loob ng barrier.

Pero ang mas ikinagulat niya ay ang reaksiyon ni Oliver, sa kanilang lahat ito ang huling taong iisipin niya mag-aalala ng sobra kay Adler at Atrice. Dahil nakikita niya ang pagiging ulap nito sa dalawa at pag-iwas nito sa tuwing nagkakasama sila. Ni minsan nga ay hindi niya pa naririnig itong nakipag-usap sa dalawa. Kaya naman nagulat siya ng makitang galit na galit ito kahapon dahil hindi makalabas. Kung hindi niya lang kilala si Oliver ay iisipin niya talagang naapakan lang ang ego nito, pero hindi yung emosyon na nakita niya sa mga mata nito kahapon ay alam niyang higit pa sa nararamdaman niya.

Kahapon habang ginagawa nila ang lahat upang makalabas ay nakikita nila kung gaano kalakas ang lalak at kung paano ito makipaglaban. Hindi niya alam pero napatigil siya sa ginagawa ng makita itongOliver  napatigil din sa ginagawa nito. Alam niyang pareho sila ng iniisip.

The way Adler move fighting those opponents she faced, the way he swing his arms and legs. There's no doubt to it, they fight in the same way and manners. They fight without any thought other than killing their opponents.

Ang apoy na ginamit nito kahapon ay ang apoy na gamit din nito nung sa arena, pero hindi niya alam kung bakit nararamdaman niyang may higit pa sa nakikita nila. Lalo na sa lakas ng apoy at bilis nitong kumalat sa gubat. Nakita niya kung paano maging abo lahat ng nadadaanan nito maliban sa mga punong kahoy. Iyon pa lamang ay alam niyang ibang klase na ang lakas nito.

Kaya ng mawala ito sa paningin nila at mukhang nasa loob na ng gubat ay hindi niya naiwasang mag-alala dito. Alam niya ang pwedeng mangyari sa mga taong gumagamit ng malakas na kapangyarihan. It's either they'll destroy their own body or destroy everything that's around them.

"Keith, help me get out of here." He heard Oliver said.

"Fuck, I'll be the first one if I know." He said to Oliver.

Hindi dahil sa hindi niya gusto ang ideya na ito ang maunang makalapit sa lalaki kundi dahil hindi niya talaga alam kung papaano makalabas sa ganitong klaseng barrier.

"Adler! Adler!."

Hindi tumigil si Atrice sa pagtawag sa pangalan ng kaibigan nito kahit na hindi na nila ito makita. Pagkatapos tulungan ng iba ang ay nagtulong-tulong na silang gamitin ang kapangyarihan nila para maka-alis dun pero hindi parin masira ang ginawang barrier ng binata. Makikita pa sa loob ng gubat ang malalakas na pwersa galing kay Adler.

Nabigla sila ng makaramdam ng sobrang lakas na aura at alam nila kung kanino iyon galing dahil nakikita nila ang paglaki ng apoy sa gubat. Nararamdaman din nila kung gaano ito kainit kahit pa ang layo nila at May barrier na nakaharang.