Aradan iki gün geçmiş ve ben artık okula gidebiliyordum. Jun bana kendi evinde kalmayı teklif etmişti ama ben reddetmiştim. İnsanlara daha fazla yük olmak hoşuma gitmiyordu.
Sabah saat 7'de alarmın çalmasıyla uyandım ve alarmı kapatıp banyoya girdim. Kısa sürede işlerimi hallettim ve okul formamı giyip evden çıktım.
Okul formaları
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evden çıktıktan sonra kulağıma kulaklığımı takıp okula yürümeye başladım.
Jun ile okul saatlerimiz uyuşmuyordu benim okulum saat 8'de başlıyordu. Jun'un okulu ise saat 7'de başlıyordu. Bu sayede Jun beni okuldan rahatça alabiliyordu.
Şarkı dinleyerek okula yürürken omzumda hissettiğim el ile arkama baktım. Seungmin'di.
Gülümsedim ve kulağımdan kulaklığı çıkardım.
"Günaydın."
"Günaydın."
Seungmin ile yan yana okula doğru yürürken aynı anda konuşuyorduk da.
"İyi misin?"
"Hm hm. İyiyim."
"Evde biraz daha kalsaydın. Neden bu kadar erken başladın ki okula gitmeye?"
"Kendimi iyi hissediyorum. Bir de dersleri kaçırmak istemiyorum."
Seungmim kafa salladı.
"Baban?"
"Kurtuldum."
"Üzülmedin mi?"
"Hayır. Başta biraz üzüldüm ama iyiyim şimdi. O adam için üzülmeye değmez."
"Anladım. Kabul edeceğini zannetmiyordum."
"İlk başta kararsız kaldım aslında. Babam olması herşeyi ön plana çıkartıyordu ama ben ilk başta annem için kabul ettim."
