ဤစာများသည်....စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်
ထပ်ပြောပါမယ်
ဤစာများသည်...စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာ ဖြစ်သည်
"Daddy, ဒီနေ့..soonieကို ပေးမယ်မလားဟင်?
Daddy.......ပေးမယ်မလားလို့....နော်...."
အတတ်လေး soonyoungရဲ့ စကားကြောင့် wonwoo
ခေါင်းသာခါမိတော့တယ်
ဘာကိုဆိုလိုချင်လဲ သူသိပေမဲ့ အတက်ကလေး babyကို
စချင်တာမို့....
"နေဦး....babyရဲ့......ကုမ္ပဏိီစာရွက်စာတမ်းကိစ္စလေးတွေDaddyလုပ်စရာကျန်သေးလို့နော်.....baby...."
soonyoung,မကြိုက်သည်မှာအဲ့တာတွေပင်......
တစ်ချိန်ပြည့်.....ဒီကုမ္ပဏီကိစ္စတွေပင်.....
"ဟွန်....Daddyကလဲ.....soonyoungက အရေးကြီးတာလား,အဲ့စာရွက်တွေက အရေးကြီးတာလား....."
"soonie....."
"ပြောလို့......Daddy......soonyoungထက် အဲ့စာရွက်တွေက ပိုအရေးကြီးနေတာလားလို့.....ဟွန့်"
သူ့ရဲ့အလုပ်ခုံစားပွဲရှေ့က ဆိုဖာပေါ် ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးထိုင်ပြီး ရစ်နေတဲ့ babyကို သူတကယ် အချစ်ပိုမိပါတယ်.......
"ဒီလောက်ဆိုးနေတဲ့ babyကို...ကိုယ်ဘယ်လိုလုပ်
ရမလဲ......ဟင်..."
ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ရာက အလုပ်စားပွဲခုံပေါ် လာတက်ထိုင်ပြီး
သူ့လည်ပင်းတွေကို သိုင်းဖက်ထားလာတဲ့ soonyoung ကို
သူဘယ်လို ကိုင်တွယ်ရပါ့.....
အစ ထိုင်နေရာက မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့....
babyရဲ့ ပေါင်ကြားလေးထဲ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က
အလိုလို ရောက်သွားတယ်.....
မကြီးမသေးလှတဲ့ ခါးသွယ်သွယ်လေးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း.....ဖိညစ်လို့ပွတ်သပ်တော့....
ရီဝေဝေမျက်လုံးေမှးလေးရယ်....
ဆာလောင်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးရယ်က မျက်နှာလေးပေါ်မှာ အတိုင်းသား.......
"Daddy~~~~~~babyအိမ်အထိ မစောင့်ချင်ဘူးရော....."
သူ့ရဲ့ နက်ကတိုင်ကို ဆွဲယူနေရင်း အသံတိုးတိုးနဲ့ ပြောလာတဲ့ soonyoungကြောင့် jeon wonwooတို့ ခေါင်းကြီးရပြီ....
ခဏနေ ၄၅မိနစ်လောက်နေရင် အရေးတစ်ကြီး ရှယ်ယာရှင်တွေနဲ့ တွေ့စရာတွေရှိသေးသည်....
ပြီးတော့ အကယ်၍ မရှိဘူးဆိုရင်တောင်....ဒီနေရာက
အချစ်တွေ ဝေမျှဖို့ နေရာကောင်းတစ်ခု မဟုတ်နေဘူး
