Vampieren bestaan niet

Hoofdstuk 2 - verbetering

De school bestaat uit drie verdiepingen en is aan de buitenkant bedekt met rode bakstenen. Het ziet eruit alsof de school net is gerenoveerd, want de verf op de kozijnen ziet er net nieuw uit. Ik doe mijn auto op slot en loop met mijn rugzak op mijn rug naar de ingang. Bijna alle leerlingen hier hebben een auto en verderop zie ik een schoolbus waar ook een paar leerlingen uitlopen. Bij de ingang staat de mascotte van de school rond te dansen en geeft de stroom leerlingen bij de ingang enthousiast een high five. Ik loop snel voorbij de grote arend en laat een diepe zucht als ik binnen ben. 

Tegenover de ingang van de school staat een receptiebalie. Achter de balie zit een wat oudere vrouw geconcentreerd naar haar computerscherm te kijken. Ik sta stilletjes te wachten totdat ze opkijkt, maar wanneer ze dat niet doe en haar ogen niet van het scherm afhaalt kuch ik overdreven, waardoor ze vriendelijk naar me opkijkt.

'Waar kan ik je mee helpen?' Haar bruingrijze haar zit strak vast in een knotje achter op haar hoofd en haar rode dunne bril zit vast met een kralen draad om haar nek.

'Ik ben nieuw hier en volgens de mail kan ik hier mijn rooster en kluissleutel ophalen. De vrouw rolt met haar bureaustoel naar één van de lades achter haar en haalt er een formulier uit. 'Als het goed is heb je deze nog niet ingevuld. Als je dat nog even wilt doen ben je officieel een student hier op Winona senior high school.' Ze geeft me een formulier en pen aan, waarom ik mijn gegevens invul die gevraagd worden. Ondertussen haalt de mevrouw uit een andere lade een geplastificeerde kaartje , wat vast mijn rooster is, en een kluissleutel. 

Na het invullen van mijn gegevens krijg ik de sleutel, mijn rooster en een uitleg van hoe ik naar mijn kluisje kom en naar mijn eerste les, geschiedenis. 

De deur van lokaal 041 staat wagenwijd open. Ik kijk zo onopvallend de klas in en zie dat hij nog maar voor de helft vol zit met leerlingen. De docent, een wat oudere kleine man met een stevige bouw, is ondertussen bezig met een powerpoint, die hij vast zometeen aan ons laat zien. 

Ik loop de klas in en wordt meteen herkend als de nieuweling. 'Jij moet vast Larissa Stone zijn, toch?' De docent loopt op me af met een uitgestoken hand, die ik schud. Ik knik vriendelijk en kijk rond waar ik kan gaan zitten. Op alle tafels staan twee schoolboeken. 'Kies maar een plekje uit. Je boeken voor het jaar liggen op de tafel.' Ik loop de klas in en ga naast een blond meisje zitten, die haar haar perfect in een middenscheiding heeft gekamd. 

Ik kijk haar vriendelijk aan en ga voorzichtig naast haar zitten, zodat ze de tijd heeft om me weg te sturen als de plek naast haar al bezet is, maar ze zegt niks en kijkt bezorgt naar haar telefoon. 

Een paar tellen later legt ze haar telefoon met een harde klap op de tafel legt ze geïrriteerd haar hoofd in haar nek. 'Ugh jongens.'

Ik kijk haar vragend aan en ze glimlacht even kort naar me. 'M'n vriendje snapt niet dat ik onder de les niet met hem kan gaan sms'en.' Ze laat me haar telefoon zien en kijkt me aan alsof ik het nu wel zou moeten begrijpen. Een jongen die dagenlang met je sms't is toch niet leuk? Zo te zien heeft ze hem nog niet verlaten, maarja Ik heb nog nooit een vriendje gehad dus ik zou het vast ook niet begrijpen. Toch knik ik begrijpend.

'Ik ben trouwens Stefanie. Jij bent hier nieuw hé?' Ze steekt haar hand uit, die ik schud. 'Larissa, en ja ik kom uit Florida.' 

'Cool, daarom ben je zo bruin, maar waarom ben je hier komen wonen.' Ik slik even bij haar vraag en weet niet of ik daar op kan antwoorden. 'Volgens mij is dit niet echt een verbetering.' grapt ze.

'Ik ben bij mijn oom en tante gaan wonen. .... Mijn ouders zijn beiden overleden.' Ik kijk naar mijn handen, die ik in elkaar vouw en kijk naar Stefanie haar reactie. Stefanie haar mond staat open en is voor een tijdje verbijsterd. 'O sorry, het spijt me zo.' 

'Het geeft niks.' Ik ga weer recht zitten en hoop eigenlijk dat deze les snel zou beginnen. Stefanie legt haar telefoon in haar tas en bladert wat door de geschiedenisboek die op alle tafels ligt. Ze heeft vol blond haar en het lijkt net alsof haar make-up is gedaan door een professionele make-up artiest. Ze is het tegenovergestelde van mij. Ik weet namelijk nog maar net waar verschillende make-up producten horen, maar ik ben er super slecht in. En ik heb dun bruin haar, waarbij krullen met een krultang al meteen uitzakken. Ik heb dan ook alle manieren om mezelf mooi te maken opzij geschoven en ga het leven door als een meisje die alleen mascara draagt bij speciale gelegenheden. Met mijn haar moeten ze maar dealen, want ik kan daar ook niks van maken.

De docent stelt zich aan de klas voor als meneer Peterson en laat de powerpoint zien, waar hij aan het begin van de les nog mee bezig was. Daarna maken we een kring en stellen we onszelf voor, maar de meeste mensen kennen elkaar al. 

Wanneer de eerste leerling zich heeft voorgesteld gaat de deur van het klaslokaal open. De hele klas kijkt naar de jongen die binnenkomt lopen en meteen wordt er weer gefluisterd, wat overgaat tot een normaal volume van praten. 

'Ik dacht dat hij eindelijk vertrokken was? Helaas.' zegt het meisje naast me tegen haar buurjongen. 

Ik kijk Stefanie aan die met open mond de jongen aanstaart. Hopelijk ziet hij haar gestaar niet, want dat zou erg beschamend zijn. De jongen loopt naar de lege stoel in de kring en gaat rustig zitten. Meneer Peterson zucht en kijkt de laatkomer vermoeiend aan. 'Ik hoop dat dit de laatste keer is voor dit jaar.' waarschuwt hij hem.

De jongen heeft donkerbruin haar en een scherpe kaaklijn. Zijn lippen zijn opvallend roze en vol en zijn lichtblauwe shirt zit strak om zijn lijf. 'Ik hoop het ook meneer Peterson.' en hij grijnst voor een moment. Op het moment dat hij dat zegt is de klas opvallend stil.

Meneer Peterson vraagt weer om de aandacht van de klas en het kennismaak rondje gaat weer verder. Als Stefanie aan de beurt is komt ze heel zelfverzekerd over en knippert ze opvallend veel met haar ogen, wat volgens mij een soort van versiertruc is. Ik ben net vrienden geworden met iemand die totaal niet op mij lijkt. Ze vertelt haar naam en leeftijd en noemt een paar van haar hobby's op. Ze heeft niet echt veel om over haarzelf te vertellen dus kijkt ze mij aan waardoor de rest van de ogen van de klas volgt.

Ik glimlach even en merk dat ik nu wat moet zeggen, anders komt er een ongemakkelijke stilte. 'Uhm ik heet Larissa en ik ben achttien jaar.' Ik kijk weer naar mijn handen, die ik snel onder mijn benen schuif. 'En ik lees en teken graag.' In de klas ontstaat weer gefluister en gegiechel en meteen probeert meneer Peterson de klas weer stil te krijgen.
Snel kijk ik naar het meisje aan mijn linkerkant en zij stelt zich kort voor als Rose.
Na nog vijf leerlingen is de laatkomer aan de buurt, die volgens mij bij de meeste het gespreksonderwerp wordt in de pauze.
De jongen zit onderuitgezakt in zijn stoel en zijn opvallend lichte huid ziet er nog witter uit door de lichtblauwe shirt en grijze spijkerbroek. Hij ademt diep in, wat ik zie aan zijn borst die zich vergroot. In één ademteug stelt hij zich voor. 'Daniel ... Negentien jaar.'
Zijn hobby's vertelt hij niet en ik denk ook niet dat iemand daar om gaat vragen. Zijn donkerbruine haar zit erg verwilderd, maar het ziet er wel toonbaar uit.

De jongen naast Daniel is al aan de beurt, maar mijn ogen zijn nog steeds gevestigd op Daniel. Hij zit zowat aan de andere kant van het klaslokaal, maar zijn donkergroene ogen zijn zo opvallend dat ik niet kan wegkijken. Totdat zijn ogen de mijne ontmoeten. Ik kijk snel weg en hoop dat hij me niet zag staren. Ik kijk weer de klas rond en als mijn ogen de zijne weer ontmoeten steekt hij zijn rechterwenkbrauw vragend naar me op.

Ik ben zo blijer met de vernieuwde versie!! Ik hoop jullie ook.

Zou ik de titel van het boek trouwens veranderen, en zo ja hebben jullie suggesties?