Diğer Yarımsın

1- Sıradan Bir Gün

Her sabah olduğu gibi bu sabahta şirkete gitmek için erkenden kalkıp hazırlanmıştım. Arabamı babamın borcu yüzünden sattığım için normalden daha erken saatte çıkıp otobüs durağına doğru yürüdüm, otobüsle metroya kadar gidecek ordan metroya binip şirkete gidecektim.

Bu arada ben Ecem 19 yaşında İstanbul'da yaşıyorum. Ailem yüzünden hayatın gerçekleriyle erken tanıştım. Babam bizi çok sever ama bizi sevdiği kadar kumar oynamayı da çok sever, onun kumar sevdası yüzünden 17 yaşından beri çalışıyordum. Üniversiteyi açıktan okuyorum çünkü bir akrabamız istanbulda benim için iyi bir maaşa iş bulunca buraya geldim 2 senedir ailemden ayrı bir şekilde burda yaşıyorum hem okul hem iş hem ailem zor olsada hallediyorum. Neyse detayları sonra konuşuruz şimdi günümüze dönelim

Şirkete yaklaştığım sırada annem aradı ve hemen açtım "efendim canım annem." Annemin sesi oldukça endişeli geliyordu "kuzum sakin ol ama baban yine evde yok geçen gittiği tefeciye gitmiş olmasın." Kahretsin söz vermişti bana yapamaz bunu ya. "Dur annem bir sakin ol ben şimdi arayım bir babamı konuşayım sana haber veririm tamam mı hadi dikkat et sen."

Her ne kadar anneme sakin ol desem de artık bu iş benimde boyumu aşmıştı. Babamı aradım bir kaç kez ama tabi ki de açan olmadı.

Şirkete gidince hemen patronum Aslan beyin odasına girdim. "Günaydın Aslan bey" kahvesini verdim ve tam konuşacağım sırada o konuya girdi. "Günaydın Ecem bir sıkıntı mı var yüzün asık duruyor." Bu adam tek bakışıyla çözüyordu beni, neyse buna sonra şaşıracaktım. "Aslında var." " Annem babamın evde olmadığını söyledi aradım fakat ulaşamıyor acaba yine tefeciye mi gitti dedik, siz geçen gün numarasını bulmuştunuz ya adamların bana verseniz de ben konuşsam olur mu?" Bir çırpıda ağzımdan döküldü fakat Aslan beyin duruşu dikleşti. "Asla Ecem, öyle bir şeyi aklından bile geçirme. Ben o gün sen zor durumdasın diye buldum konuştum ama yok daha ne ben ne de sen öyle adamlarla muhatap olmayacağız." Dedi.

Ne yani babam onların yanında olabilirken ben burda duracak mıydım? "Ama Aslan bey-." "Aması yok Ecem bu konu burda bitti şimdi lütfen işinin başına!." Aslan beyin dediğini yapıp odadan çıktım ve kendi odama geçtim.

Aradan geçen saatlerin sonunda öğle yemeği saatim gelmişti. Yemeğimi yedikten sonra kahvemi aldım ve terasa geçtim. Tam o sırada abim arayınca açtım. "Abim haber aldınız mı, geldi mi babam?" Dedim " Yok Ecem ne geldi, ne de haber aldık sende bir şey var mı ?" Nasıl ya bu adam bu saate kadar dönmeliydi neredeydi? "Yok abi kaç kere aradım ama açmıyor, arkadaşlarına falan da sordum onlarda görmemiş,duymamış." Dedim.
"Ben bugün Aslan beyle konuşup izin alacağım, artık bu mesele ciddi bir boyut almaya başladı."

Bir süre daha abimle konuşup kapattım. Öğle saatim bitince işimin başına geçtim, bir kaç dosyayı da hallettikten sonra Aslan beyin müsait olduğunu görüp odasına gittim.

"Gelebilir miyim Aslan bey."
"Gel Ecem."
"Eğer ki izniniz olursa ben 1 haftalığına Bursa'ya gitmek istiyorum."
"Bir sıkıntı mı çıktı?"
Aslan beyi çok fazla olaya karıştırmak istemediğim için geçiştirdim.
"Yok, ama zor bir dönemden geçtik ailemin bana ihtiyacı olabilir.
"Tabi ki Ecemcim doğru diyorsun. Şu sıra çok bir iş yok zaten sen ordan da halledersin diye düşünüyorum."
"Evet evet siz merak etmeyin ben hallederim."

Aslan bey bugün de erken çıkmamı söyleyince eve geçtim hızlıca bavulumu hazırlayıp otogara gittim. 2 saat sonra için bir otobüs vardı ve şansa 2 boş koltuk vardı hemen biletimi satın alıp saatin gelmesini bekledim.
Nerden bilebilirdim ki o gün Bursa'ya gitmemle hayatımın altüst olacağını...