Diğer Yarımsın

16-Ölüm

Daha sonra çenesine de bir öpücük kondurdu. Ecem sıkıca sarıldı eşine ve yüksek sesle ağlamaya başladı.

Erdem, Ecemi Aysel teyzenin yanında bıraktı, kendisi boş bir odaya geçti ve babasını aradı. 3 çalışta açtı babası.

"Nerdesin lan sen? Bu şirketi ben tek başıma mı yönetiyorum?"
"Baba biz Bursa'ya geldik."
"Ne Bursası Erdem. Ne işiniz var orda?"
"Ecemin ailesine ulaşamıyorduk bakmaya geldik. Ama burda çok garip şeyler oluyor."
"Ne diyorsun Erdem. Düzgünce anlat şunu."

Erdem bildiği kadarıyla olayı anlattı. Tek umudu babasıydı.

"Kim götürdü baba bunları?"
"Bilmiyorum Erdem. Bu adamın herkese borcu vardı. Ben bende olan borçlarını kapattım. Gel bir iş ayarlıyım sana, İstanbul'a taşın kızının yanında ol o hayatı bırak dedim. Kabul etmedi. Siz karışmayın oğlum. Bu adam çok tehlikeli işlerin içinde."

"Baba benim karımın ailesi ortada yok. Onun canı yanıyor, ben nasıl karışmam."
"Tamam oğlum ben araştıracağım. Siz dokunmayın bir şeye. Kalmayın orada çıkın gelin bu gece."

Erdem telefonu kapattı. Babası haklıydı. Ecemin babasının peşinde ki adamlar çok tehlikeliydi kendi üstlerine çekmek çok büyük bir hata olurdu.

Erdem sakinleşince Ecemin yanına gitti. Ama eşi hâlâ ağlıyordu. Erdemin canı gidiyordu onu bu halde görünce. Hemen gitti sıkıca sarıldı sevdiği kadına.

"Ben yanındayım Ecem. Elimden bir şey gelmiyor belki ama ağladığın zama sana omuz olmak için bile yanında olurum.

Ecem ilk defa bu kadar önemseniyordu. Babası her zaman hatalarını kapatmak için Ecemi kullanmıştı. Ama şuan yanında onun ağlamasına bile kıyamayan bir adam vardı.

Ecem bunu fark edince daha çok ağladı. Erdem saçlarını sevdi boynuna öpücük kondurdu. Daha sonra birbirlerinden ayrıldılar.

"Aysel hanım ben size numaramı vereyim. Olurda bir şey olursa, o adamlar tekrar gelirse falan. Siz beni arasanız olur mu?"
"Olur tabi Erdem oğlum."

Erdem numarasını Aysel teyzenin telefonuna kaydetti. Daha sonra Ecemin belini tutup onu dışarı çıkardı.

"Ecem bu gece evimize dönelim. Burası çok tehlikeli bizim için."
"Ama Erdem annem ve abim içinde aynı tehlike var."
"Biliyorum güzelim, biliyorum. Ama ben göz göre göre seni atamam o tehlikeye. İstemem bunu benden. Hadi gel gidelim evimize.

~

Havaalanına gelip en yakın saate bilet almışlardı. Uçağın saati 00.20ydi o saate kadar havaalında beklemeye karar verdiler.

Ecem geldiğinden beri ağlıyordu. Erdem onu bu halde görmeye dayanamıyordu.

"Ağlama artık güzelim. Gözlerin kıpkırmızı oldu. Bak babama haber verdim o bulacak aileni."
"Bulmaya bulur ama sağ mı olacaklar? Sağ olsa bile sağlıklı mı olacaklar?"

Erdem, Ecemi haklı buldu. Babasından biliyordu böyle adamlar genelde sağ ya da sağlıklı bırakmazlardı. Genelde borcu olan adamı sağ bırakır onun en sevdiklerini elinden alırlardı. O an Erdem korktu. Ya Ecemi de almaya çalışırlarsa diye düşündü.

Belki bencilce bir düşünceydi onun için ama iyi ki dedi iyi ki Ecem o evde değildi artık. Bu korku dolu düşünceler Erdemin aklından çıkmıyordu. Ecemin saçlarına bir öpücük kondurdu. Ve ona daha sıkı sarıldı.