Part 12

235 6 0

by winchitsu

by winchitsu

မိုးနှင့်ကံကြမ္မာ (ဝတ္ထုဇာတ်လမ်း)

အပိုင်း ၁၂

ဒေါက်..ဒေါက် ..

တံခါးမှလာသည့်အသံကြောင့်စိမ်းလဲ့တစ်ယောက်ကုတင်ပေါ်တွင်လူးလွန့်လာသည်။

စိမ်းလဲ့လေး ...နိုးပြီလား...

အန်တီမေအသံကြားရတော့မျက်လုံးပါပွင့်လာခဲ့သည်။

အိပ်စက်ခြင်းကနာကျင်မှုကို ကောင်းကောင်းကုသပေးခဲ့သည်ပဲ။

မနက်ကတည်းကနေ အခုနေ့လည်ထိဒါဏ်ရာရှိသလိုပင်မခံစားခဲ့ရ။

သို့လော နိုးလာသည့်အခါထိုဒါဏ်ရာများကလည်းပြန်လည်အချက်ပြနေလေသည်။

ကြားလိုက်ရသည့်တံခါးခေါက်သံနှင့်အန်တီမေရဲ့အသံကြောင့်ထရတော့မည်ဆိုတဲ့အသိဝင်လာသည်။

သမီးလေးတစ်ယောက်လိုစောင့်ရှောက်ချစ်ပေးသောအန်တီမေဟာ တစ်ခါတရံကလေးတစ်ယောက်လိုသဘောထားကာ စိမ်းလဲ့လေးဟုလည်းခေါ်တတ်သေးသည်။

နိုးပြီ အန်တီမေ ဝင်ခဲ့လို့ရတယ်လေ...

သမီးခြံကကောင်မလေးတွေရောက်နေတယ် အဲ့ဒါဒီကိုလွှတ်လိုက်ရမလား...

ကောင်မလေးတွေဟူသောစကားကဘာကိုပြောတာလဲမသိ ခေါ်ထားသည်မှာဆူးခက်တစ်ယောက်တည်းပင်ဖြစ်သည်။

နေနေ အန်တီမေ သမီးဆင်းတွေ့လိုက်မယ်...

အ့...

စကားပြောရင်းကုတင်ပေါ်ကထလိုက်တော့ ခြေထောက်မိသည်မှာဒူးဒါဏ်ရာရသည့်ဘက်ဖြစ်နေတော့ ချက်ချင်းဆိုသလိုကုတင်ပေါ်ထိုင်ရက်ကျတော့သည်။

အောက်ကအချောမသပ်ထားသည့်ကြမ်းပြင်နဲ့ထိမိတာမို့ အတော်အကျနာသွားခဲ့သည်ပဲ။

အန်တီမေဟာ အနားသို့ချက်ချင်းရောက်လာသည်။

ရရဲ့လား သမီး...

ရတယ် အန်တီမေ သူတို့ကိုဒီထဲပဲလွှတ်လိုက်တော့နော်...

အင်းအင်း အန်တီမေလွှတ်လိုက်မယ်...

......................................................................

ခြံထဲမဝင်ခင်မှာပင် လူဟာအလိုလိုအားငယ်လာသည်။