PROLOGUE

6 3 0
                                    

Anim na taong gulang palang si Charisse, ay magulo na ang pamilya niya. Pero hindi parin siya sanay sa sigawan ng Mama at Papa niya, tuwing magigising, aalis, uuwi at matutulog siya sa bahay nila.

Minsan na nga lang kumakain si Charisse sa isang linggo, kaya makikita mo sa katawan niya na medyo payat.

Mayaman naman sila, pero napapabayaan na siya ng magulang niya.

Hindi pa naman siya marunong mag-luto dahil bata pa siya, kaya ginagamit niya ang pera na binibigay sakanya araw-araw para pambili ng pagkain niya sa tindahan, at ang natira ay iniipon niya sa bag niya.

Pero simula nang makilala niya si Blue mas matanda sakanya ng isang taon, araw-araw niyang nakakalaro si Blue.

Dahilan kaya medyo nasasanay na siya sa sigawan ng Mama at Papa niya, tuwing uuwi siya sa bahay nila ng hapon.

At mas pinipilit nalang niya na makipag-laro kay Blue na katapat lang ng Bahay nila, kila Blue na rin siya nakiki-kain ng tanghalian at hapunan.

Kulang na nga lang at doon na siya kila Blue tumira, sa sobrang tagal nilang nag-lalaro sa bahay nila Blue.

Blue ang tawag niya sa kalaro niya dahil asul ang kulay ng buhok niya, habang ang tawag naman sakanya ni Blue, ay Bunny dahil palaging suot ni Charisse ang headband niya na tainga ng rabbit.

At hindi na bumalik.

Ilang araw, linggo, buwan, taon na ang naka-lipas, pero hindi parin bumalik si Blue.

Kaya hindi na ine-expect ni Charisse na babalik pa si Blue, at mas pinili niya nalang na mag-stay sa kwarto niya dahil alam niyang hinda na ulit babalik si Blue.

Huling balita ni Charisse, ay pumunta na sa ibang bansa si Blue.

Making the Bad Boy FallTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon