2.BÖLÜM🩶

10 4 9
                                    

Helluuuuu ayhhh ikinci bölümü yazmaya başladımmm.İyi Okumalarrr.Oy vermeyiui unutmayınn tontişlerrr.🎀
Sezen Aksu-Son Bakış

______________________

"Evet Mihriban Doğan'ın şu anki eşi Mehmet Doğan belli olmasın diye soy ismini Doğan'la değiştirdi.Mehmet Doğan Alp Ali'nin öz mü öz babası."

Bunu söylediğim an yüzüme tokat yiyip,saçımdan tutulup öne çekilmem aynı anda oldu.Fısıldaşmalar başlamıştı ama Mihriban'ın bana saldırmasıyla bazı kişiler Mihriban'a saldırıyor bazıları ise beni elinden kurtarmaya çalışıyor.Ama o an herkesin kulağını sağır eden ama kısık sesli bir şey duyuldu herkes sessizleşti.

"Benim babam mı varmış." O an kalbime öyle bir hançer saplandı ki size anlatamam.Biz yetimhanede büyüdük ne anneyi biliriz,ne babayı,ne teyzeyi,ne amcayı.Ama kardeşliği iyi bilirdik çünkü kimsemiz olmadığı için orda birbirimizin kimsesi olabilirdik.Kardeşliği en iyi biz bilirdik.

Ama Alp Ali benim canımdı,kanımdı,her şeyimdi.Yetimhaneye ilk gittiğimde bana sahip çıkan Alp Ali'ydi,orda beni zorbalardan koruyan yine Alp Ali'ydi.Herkesin durmasını fırsat bilip tekrar saçımı çeken elleri öyle bir güçle saçımdan attım.

Gözlerim Alp Ali'yi arıyordu etrafa bakınca ilerde çarprazımda olduğunu gördüm.Koşarak yanına gitmeye başladım gözlerime umutla bakıyordu, gözlerinde küçük bir çocuğun heyecanı vardı.Yanına gittiğimde elimi yüzüne koyup sarsmaya başladım."Abi saçmalama ya,bu kadar çabuk yaşadığın şeyleri unutamazsın değil mi.Zaten seni sevse bırakıp gitmezdi ki."

Belki sözlerim vicdansızdı, acımasızdı ama söylemek zorundaydım."Hem sen unuttun mu baban karşına çıkarsa asla onu affetmeyecektin."yüzünde acı gülümseme oldu."Ama...Ama o benim babam Beria'm ne yaparsa yapsın,o benim babam.Öz babam ne yaparsa onu affederim ben."

Bir şey diyemezdim doğruydu,her ne olursa olsun insan öz babasını, öz annesini affederdi.Ama onlar bizi asla affetmezdi kendimden bilirdim bunu.Ne yaparsak yapalım affetmezlerdi ve bizde çareyi ya intiharda,yada kaçarak bulurduk.

Ama o affedemezdi çünkü çok kötü şeyler yaşamıştı."Hayır ya neler çektin sen,o anlarda kiminleydin;bizimle.
Sana baban yardım etmedi anla artık ya."diyip vicdansızlığımı sürdürdüm.Bunları söylerken canım yanıyordu, canım acıyordu ama bir şey yapamıyordum.

Gözlerini heyecanın yerini sözlerimle beraber sinirle doldu."Beria o benim babam senin sözlerinle ona sırt çevirecek değilim,bunu bil."dedi ve yüzündeki elimi atarcasına fırlattı.Ve arkasını dönüp gitti ama o son bakışı var ya bende daha derin yaralar açtı.Aklımda çalan şarkı buna dahildi.

Son bakıştaki o gözler kaldı aklımızda
Amman,Amman yandım Amman
Kurşun gibi izler son bakıştaki o gözler kaldı aklımızda.

__________________________

Öhm öhm bu bölümde bitti.İyi okumalar,oy vermeyi unutmayın.🥹
(TikTok hesabından Hakan takip etti)

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jun 26 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

BİR UMUT Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin