Zaman akıyordu gece devam ediyor zaman asla durmuyordu hepimizin dursun dediği zaman en şiddetle akmaya devam ediyordu. Kumru odasında öylece duruyordu yatağında oturmuştu düşünüyordu yavaş yavaş geçmişini dakikalarca saatlerce düşünmüştü çocukluk yıllarını geçlik yıllarını şimdiyi ve gelecek yılları düşünüyor düşündüğü anda kendini asıyordu cümleler hikayeyi anlatırken geçmişiniden de bahsetmek lazım henüz genç yaşta babasını kaybeden Kumru bunu kaldıramayarak ağır bir deprosyana girdi. Ardından sevgilisiyle arası bozuldu ve ayrıldılar. Gençliğinden geriye Kumruya sadece acı kaldı boğazında düğüm kaldı derken biri geldi hayatına daha doğrusu vardı ama varlığını ilk defa duyduğu birseydi bu annesi Kumruyu hiç sevmeyen annesi onu birden sevmeye bundan bahsedelim hemen Kumrunun annesi onu istemeyen biriydi ve Kumrudan nefret ederdi annesi varlığını ilk defa hissettirdiğinde Kumru kendini odasına kapanıp yüzünü yastığa gömerek hüngür hüngür ağlamaya başladı. Taki içeriye annesi geldi ağladığını gördü yanına geldi beraber ağladılar neden sevmedin dedi beni Kumru defalarca annesi af dilemedi özürde sadece ağladı sonra hiçbirşey olmamış gibi odasından çıktı Kumrunun içinden çıktı sanki annesinin onun sevmediği yıllar teker teker bütün acıları çıktı sanki. Sonra nemi oldu hayat Kumru için daha iyi olmadı tabi ama eskisinden kötü değildi. Annesiyle daha rahat konuşabiliyor ondan bir şey isterken daha kolay söyleyebiliyordu. Annesiyle sık sık babasının mezarına gidiyor dualar ediyordu babasının ölümüyle umudunu kestiği Allahtan bütün bunlar olurken bir gün annesinin baş ağrısıyla doktora gittiler her şey o güne kadar güzel sayılabilecek ölçüdeydi. Taki kan tahlili sonuçlanana kadar ve doktorun umutsuz yüzünü görünceye kadar doktor Nerminin Kumrunun annesinin üç ay ömrünün kaldığını söyledi sanki hiçbirşey yokmuş gibi ilaçları alıp eve gidinceye kadar Kumru ağlamamaya çalıştı ama olmadı tam eve girecekken hüngür hüngür ağlamaya başladı annesi de ağladı beraber eve ağlayarak girdiler Nermin hanım kızını teselli etti sonraki üç ay çok güzel geçti beraber heryere gittiler bir sürü güzel anılar biriktiler sonrası bir güne sığar sadece Nermin hanım o günlerden birinin sabahında ölü bulundu Kumru çok ağladı sonra Nermin hanımı gömdüler eşinin yanına Kumru tamamen bitmişti evine döndüğünde zaman geçmek bilmesi acısı geçmek bilmedi ama zaman geçti acılarda azaldı bir kaç ay sonra evde temizlik yaparken bir mektup buldu Nermin hanımın Kumruya bıraktığı bir mektuptu kanser olduktan sonra yazılmıştı mektupta şöyle yazıyordu "Canım sevgili kızım sana olan sevgimi sadece bu son bir yılda farkettim senden çaldığım yıllar için çok özür dilerim seni ne kadar çok sevdiğimi tahmin bile edemezsin ben buralarda artık olamayacağım ama biz hep seninleyiz ölücek olmam seni üzmesin sakın ağlayayım deme sakın sadece bilki seni çok sevdim ve hep seveceğim."
