"Gözlerimi açtığımda farklı bir evrendeydim."
O gün okulda yaşanan sıradan olayları düşünerek uyumaya çalışıyordum. Neden bütün insanlar aynıydı? Neden kimse ne olduğunu ve ne olacağını önemsemeden sadece anlık eğlenceleri önemsiyordu? Kimsenin aslının ne olduğunu düşünmeden birbirlerinin dedikodusunu yapmaktan başka eğlenceleri neden yoktu? Herkesin birbirlerine gülüp ayrıldıklarında arkalarından konuştuğu bu dünya ne kadar gerçekti?
Bu okulda geçirdiğim ikinci ayımdı ve gittiğim diğer okullardan hiç bir farkı yoktu.
Babamın işi yüzünden sürekli şehir değiştiriyorduk ama benim için her yer aynıydı. Dedikodular, iki yüzlüler, zorbalar... Her yerdeydi ve kalplerinde sadece iyi duygular besleyenler yıllar önce ortadan kaybolmuştu.
Hiç kimse gerçek değildi. Belki asıl gerçek olmayan bendim. Çünkü başkalarının dünyasında ben ağıza bile alınmayacak kötülükler yapan ve bunları örtmek için sessiz kalan biriydim. Hangisi gerçek artık ben de bilemiyorum. Kendimden emin olamıyorum. Dedikodular öyle fazla ki herkesin benim gibi bilmediği en az iki hayatı var. Gerçeğin ne olduğuysa asla önemli değil.
Ve uykuya dalmaya başlıyorum. Rüya alemi gözlerimin önünde beliriyor. Birden sınıfımdaki birkaç kişiyi görüyorum. Burada bile rahat yok! Birilerinin dedikodusunu yapıyorlar her zamanki gibi. Sarı saçlı çocuk heyecanla bir şeyler anlatıyor -Saçlarının rengi gibi anlattıkları da sahte. Birden bana dönüyorlar. Bana bakarak aralarında fısırdaşıyorlar. Hepsi ayaklanıyor ve yanıma geliyor. İçlerinden birini önceden tanıyordum. İlkokulda da aynı sınıftaydık. Şuan olduğu gibi o zaman da tanımıyordu beni. Bense onu sadece isim olarak tanıyordum, Choi Beomgyu. Yalnızca kendini seven ve kimseyi takmayan çocuk. Bana elini uzattı, tutmadım. Sonra yavaşça gözlerimi açtım.
