tell me if you need anything! | sunjeongz/wonchan

°❀⋆.ೃ࿔*:･

park wonbin's pov

Uyandığımda gözlerim beyaz tavana takıldı. Neredeyim ben? En son Heojoon'un çetesi beni dövmüştü. Sonrasını hatırlamıyorum. Yerimden doğruldum. Başka bir evdeydim. Lanet olası, beni onlardan birisi evine götürmüş olamaz değil mi? Kapı açıldığında oraya baktım. Gelen Sungchandı. Rahatlamış gibi iç çekip yanıma geldi. Biraz endişeli görünüyordu.

"Wonbin iyisin değil mi?" Başımı salladım. O nasıl buraya geldi ki?

"Neredeyim ben?"

Sungchan yatakta yanıma oturup anlatmaya başladı.

"Sen oradayken abim ile eve doğru gidiyorduk. Abim beni markete yollamıştı. Sevgilisi için çikolata aldırdı bana. Abimin yanına giderken seni gördüm."

Beni mi kurtarmıştı yani? Neden? Ne saçma be, ilk defa yabancı birisi beni kurtardı. Sungchan anlatmaya devam etti.

"O yola giderken seni yerde bayılmış olarak gördüm. Heojoon'un arkadaşlarının birkaçını devirdikten sonra diğerleri kaçmışlar. Abime söyledim seni de. Oda buraya getirdi. Onun sevgilisi de yaranla ilgilendi."

Sadece Sungchan değilmiş ha? Kendimi kötü hissettim. Onlara gereksiz yük oldum.

"İyi misin şuan?"

"Sungchan özür dilerim.

" Sungchan kaşlarını çattı.

"Ha, neden?"

"Size gereksiz yük olmuşum, gideyim ben."

Ben bunu söylediğimde Sungchan'ın abisi içeri girdi. Biraz uzun ve yakışıklı bir tipti. Sungchan'a benziyordu.

"Uyandı mı?"

Sungchan ona dönüp başını salladı. Adının Jaehyun olduğunu bildiğim adam yanıma geldi.

"İyisin değil mi? Sungchan'ın abisiyim ben, Jaehyun."

Göz teması kurmaktan kaçınıyordum. En iyisi özür dileyip gitmek.

"Ben size rahatsızlık çıkardığım için özür dilerim. İyi hissediyorum gidebilirim."

Jaehyun hayır anlamında başını salladı.

"Saat çok geç, bir velin olmadan bırakmam seni."

Lanet olası, kendim gidebilirim! Abim büyük ihtimalle şuan ders çalışıyordur. Kendisi son sınıf İç Mimari okuyordu ve çok çalışıyordu. Mimar olduktan sonra beni yanına alacağına söz vermişti. Babamı arasam açmayacağını biliyordum. O yüzden abimi aramakta mecburdum. Yoksa geceyi Sungchan'ın evinde geçirecektim.

"Abimi ararım ben." yataktan kalktığımda Sungchan çantamı verdi. Kitapların arasına sıkıştırılmış telefonumu aldım. Abimin numarasını tıkladıktan sonra bekledim. Abim otuz saniye sonra açmıştı.

"Efendim Wonbin? Birşey mi oldu?"

"Abi şey, bana yoldayken birisi saldırdı da gelip arkadaşımın evinden alır mısın diyecektim-" abim endişe ile bağırmaya başladı.

"Kim saldırdı?! Ne zaman?! Nerede?! Neden bana söylemedin?!"

"Abi sakin ol iyiyim ben. Ama Jaehyun abi bir büyüğüm olmadan evden gitmeme izin vermedi, saat geçmiş."

Abim iç çekti.

"İyi yapmış, geliyorum hiçbir yere gideyim deme, Felixte özlemiş seni konuşursunuz biraz."

Tamam diyip telefonu kapattım. Bu sırada Jaehyun abinin erkek arkadaşı yanımıza geldi.

"Yaran iyi değil mi Wonbin?"