Şaibeli bir şekilde hafızasını kaybeden Kim Taehyung; sevgilisi olduğunu söyleyen bir adamın yanında uyanır.
"Burada sadece adlandıramadığım duygular ve yerine koyamadığım anılar var."
establishedrelationship, amnesia, criminal, semekook.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Doktorun odasının önündeki koltuklardan birine oturmuş, meraklı bakışlarla etrafı izleyen kişi Taehyung'tan başkası değildi. Gerekli muayeneler yapıldıktan ve film çekildikten sonra Namjoon doktor ile konuşmak için odaya girmiş, Taehyung'a ise burada beklemesini söylemişti. İlgiyle etrafı inceledi esmer beden. ''Nöroloji?'' Kapının üstünde yazan yazıyı okudu. Bir süre bunun ne anlama gelebileceğini düşündü. ''Dr. Park Wonbin.'' Gözlerini yanından geçip giden insanlara diktiğinde, aradan kaç dakika geçtiğinden habersizdi. Kapı açıldığında bakışları Namjoon'a döndü. Genç adam, büyük adımlarla bir çırpıda yanına gelerek koluna girdi ve kalkması için yardımcı oldu. ''Beni beklerken çok sıkılmadın umarım?''
''Bilmiyorum. Sıkılmadım sanırım.'' Taehyung düz bir sesle yanıtladı.
''Anladım. Doktor, yakın zamanda iyileşebileceğini söyledi. Senin de çaba göstermen gerekiyor tabii.''
Yanındaki gencin sessiz kalmasıyla Namjoon daha fazla onu yormak istemedi ve beraber hastane çıkışına kadar kol kola yürüdüler. Otoparka ulaştıklarında görüş açılarına arabanın önünde dikilen adam girmişti. Jungkook geldiklerini hissetmiş gibi başını yerden kaldırdığında, gözleri direkt Taehyung'un gözleriyle buluştu ve gülümsedi. arabanın kapısını açtığında, sevgilisinin binmesine yardımcı olarak kemerini takarak ardından kapattı. Şimdi, Namjoon ile yalnız kalmışlardı. Jungkook; arkasına yaslanarak gözlerini kapatmış sevgilisine son bir bakış atarak arkadaşına döndü: ''Nasıl geçti? Ne dediler?''
''Çok ciddi bir şey yok. Birinin darbeye bağlı hafızasını kaybetmesinin ciddiliğini göz ardı edersek, tabii. Kullanması gereken ilaçları yazdılar,'' kollarını göğsünde birleştirerek üstten bir bakış attı. ''Onları yarın göndertirim. Başka ne dedi.. eski anılarını anlatmak işe yarar, dedi, doktor. Fotoğraf, video gibi şeylerle destekleyebilirsin. Taehyung bana günlük yazdığını söylemişti sanki. Eski günlüklerini okumak yine hafızasına iyi gelir.''
Kaşları düşünceyle çatılan Jungkook; ''Taehyung'un günlük yazdığını hiç görmedim. Yazsaydı, bilirdim.'' Dedi. Taehyung hakkında onun bilmeyip, diğerlerinin bildiği herhangi bir şey olma düşüncesine bile katlanamamıştı. Namjoon umursamaz bir tavırla omuz silkti. ''Anılarını canlandırabilecek herhangi bir şey olur.'' Gitmeden önce son bir kez Jungkook'un omzunu dostça sıktı. ''Dikkat edin.'' O, arkasını dönerek arabasına ilerlerken Jungkook'ta kapıyı açarak sürücü koltuğuna yerleşti ve arabayı çalıştırırken tüm odağı tek bir kişideydi. ''Yoruldun mu?'' Yumuşak bir tonla sordu. Gözleri, başını koltuğa yaslayarak harelerini yummuş bedende gezinirken dikkatliydi. Sesindeki tını, gözlerindeki titreklik başka kimsenin ulaşamayacağı zaafıydı Jeon Jungkook için. ''Biraz.'' Taehyung yanıtladı. Arabayı hastanenin otoparkından çıkarırken başını salladı genç adam. ''Eve gidince güzelce dinlenirsin.''
