Breadcrumbs No More

Chapter 2

As I sat alone at the 7/11 to eat noodles, the dimly lit store providing a sense of solace in the late hours of the night, I found myself lost in my thoughts, the events of the day still fresh in my mind. The sound of footsteps approaching drew my attention, and to my surprise, it was Sir Amil, my revered Mathematics Professor, his usually cheerful demeanor overshadowed by a veil of sadness.

Akala ko ako na ang pinakamalungkot na tao dito sa 7/11, meron pa pala. Bat kaya nakasimangot si Sir? Break na ba sila ng girlfriend nya?Pinagalitan ba sya ng magulang nya?Nawalan na ba sya ng lisensya?May taning na ba buhay nya?Oh no pano na lang sya makakabuhay?Tsk OA.

Tumayo agad ako at kunwaring nagtitingin ng inumin malapit sa kinatatayuan nya.

"Professor Amil," I called out. Kunwari pa kong nagulat. My mood changed ng makita ko ang itsura nya. My voice filled with concern and curiosity. "Halah, may gasgas po sa labi nyo. Ayos ka lang po ba?"

His eyes met mine, a fleeting glimpse of pain passing through before he composed himself. "I'm fine, Ms Zapanta," he replied, his voice steady but lacking its usual warmth. "I just needed some fresh air."

Despite his reassurances, I sensed a barrier in Sir Amil's demeanor, a wall he had erected to shield his inner turmoil from my prying eyes. Nirerespeto ko naman yung boundaries naming dalawa as student and teacher at alam kong may limitasyon ako but I couldn't shake off the feeling of unease that settled in the space between us. Ayoko ng may mas malungkot sakin. Gusto ko ako ang pinakamalungkot.

Napapahiyang bumalik ako sa table ko. Nakita ko din syang nagbayad ng po pinamili nya. Infairness ang gwapo nya pa rin sa suot nya. Plain black shirt pair with plain white short. Ang ganda ng body built halatang nagigym. Tambay siguro to don kapag walang pasok. Nang mabayaran nya ang pinamili nya ay umupo sya sa tapat ng kinauupuan ko. Tsaka ko lang na realize na para pala akong tanga sa suot ko. Pink hello kitty pajama at black hello kitty na sando. May suot pang bunny na hairband. Basta na lang din nakamessybun ang buhok ko. Wala pang liptint. Jusmeyoo naman huhuhu. Nakakahiya. Nakita nya akong ganto ang itsura baka maturn-off sya sakin. Ilang minuto din akong nag-iisip kung pano at kung anong comforting words ang sasabihin ko sa kanya para kahit papaano ay gumaan ang loob nya.

I tried to engage Sir Amil in conversation, hoping to offer him a listening ear and a comforting presence. However, Sir Amil remained distant, his responses vague and his gaze distant, as if lost in a world of his own making.

"I appreciate your concern, Ms Zapanta," finally he spoke, his words tinged with a hint of vulnerability. "But some burdens are meant to be carried alone."

Naiintindihan ko naman. I slightly nodded. My heart heavy with the weight of the unspoken pain that lingered in the air. I respect Sir Amil's privacy, knowing that some battles had to be fought in solitude. Ako din naman eh. Hindi ako palakwento sa iba ng mga problema ko. Ayoko kaseng isipin nila na nagpapaawa or pabigat lang ako. Kahit madalas ay sinasarili ko na lang.

As the night stretched on, the silence between us grew, each lost in our own thoughts and emotions. And as the sky appears dark and mysterious with deep shades of blue and black, me and Sir Amil parted ways, a silent understanding passing between us, a bond strengthened by the unspoken words that hung in the air.

Pauwi na sana ako ng biglang bumuhos ng napakalakas ang ulan. I stood outside the 7/11, realizing I had forgotten to bring my umbrella. The streetlights flickered in the distance, casting a dim glow on the wet pavement. I hesitated, unsure of what to do next. Pano na Ako makakauwi nyan?Masyado ng malalim ang gabi. May pasok pa ko bukas ng umaga. Nalintekan na kailangan ko ng umuwi.

"Ulan lang yan. Bagyo ako BWAHHAHAHAHAHAHAHAHA. PagkaOA ng babae na dis." agad akong sumuong sa napakalakas na ulan ng walang pag-aalinlangan. Muntik pa kong madulas dahil sa pagmamadali.

Nang makarating ako sa bahay ay agad akong pumasok sa apartemebt ko. "Sa wakas nakarating din. So pano na ang gagawin ng babae nato?Oh eh di syempre maliligo. Astig maliligo ng gantong Oras. Iba ka talaga Lien. Iba ka. Ibang-iba ka sa lahat. Baka Lien yan BWAHAHAHHAHAHAHAHA."

Naligo ako at ginawa ang night skincare routine ko. Pinatuyo ko lang saglit ang buhok ko bago ko napagdesisyunang matulog.

"ACHOOO!Ang weak naman ng babae na to. Sinipon at inubo agad eh. Rain or shine, I need to attend my class. I aim for perfect attendance this sem huhuhu" hirap na hirap kong pagpapalakas sa sarili ko. On the way na ko sa school. Medyo hindi pa din maganda ang panahon kaya nagdala na ako ng payong. Sa paglalakad ko ay nakasalubong ko ang mga kaibigan ko.

"Oh Lien, bat pulang-pula naman yang ilong mo. May sakit ka no?" tanong ni Crey. Short hair at 5'2 ang height. Medyo payat sya at prominent ang jawline. Maliit ang lips nya and medyo maliit din ang kanyang mata.

"I'm fine. Naulanan lang ako kagabi" pilit na ngiti ko.

"San ka naman galing kagabi?Nanlalake ka na naman no?" pambibintang pa ni Shakira. Morena at sobrang singkit ng kanyang mga mata. 5'4 ang height at medyo may katabaan.

"Gaga, may sakit na nga yung tao kung ano-ano pa sinasabe mo dyan Shasha. May dalang gamot si Julia dyan. Masama din pakiramdam nya nung isang araw kaya palaging may bagong gamot sa bag yan. Hingin mo na at inumin" pag-uutos pa ni Belle. Syempre mother of the group. Nakasalamin, maputi at 5'5 ang height. Matalino din pero may pagkabulol sa 's'

"Oh. Alam mo namang bukod sa makeup ay palagi akong handa sa mga ganyan" sabay abot sakin ng bioflu. Si Julia. 5'1 ang height at may pagkapayat. Nakabrace sya at may isang dimple sa kaliwang pisnge. Medyo may kalakihan din ang mga mata.

"Tara na malelate na tayo. Bilis Dami pang daldal eh" nakataas na kilay na Sabi ni Janice. Sungit. Morena. Pakak ang kilay at 5'2 ang height. Payat din sya kagaya ni Julia.

Mabilis kaming umakyat sa room at saktong pagkapasok namin ay tumunog na ang bell.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• 1:22 am