6

48 6 5
                                    

სემირა ოთახში შევიდა, საწოლზე ჩამოჯდა და ცდილობდა თავისი გრძნობები ტვინში დაელაგებინა.

ფაქტია, რომ მასაც ქონდა თეჰიონის მიმართ რაღაც გრძნობები, მაგრამ ეშინოდა...
რა თქმა უნდა, სემირას ყველაზე დიდი მტერი შიში როგორც ყოველთვის სულ თან ახლავს.

ეშინოდა თავისი გრძნობების გამხელის,
ეშინოდა ხალხის, ოჯახის და საერთოდ ყველაფრის.
ის ხომ სულ შიშში, დაძაბულობაში, ცრემლებში და ტკივილში გაიზარდა.

რეალურად მასაც უნდოდა სიყვარული, მზრუნველობა, მეტად სითამამე, ბედნიერება.

უნდა თავის საყვარელ ადამიანთან ერთად ბედნიერად იცხოვროს, მაგრამ არ იცის ბედნიერების მნიშვნელობა.

- მეც მინდა ბედნიერება!- თქვა გოგონამ და ცრემლები ჩამოსცვივდა.


***
ჯონგუკი- ეს აგარაკია ხო საყვარელო?

სორა- კი, მადლობა.

ბიჭმა სორას ტუჩებში აკოცა და გოგონა მანქანიდან გადმოვიდა.

სორამ ჭიშკარი გააღო და ეზოში შევიდა.

სორა- დიდი ხანია აქ არ ვყოფილვარ.- თავისთვის ჩაიბურტყუნა გოგონამ.

სორამ ეზოდან შენობაში გადაინაცვლა.

სორა- თეჰიონ, მოვედი!- დაიყვირა გოგომ რადგან თეჰიონი ვერ დაინახა.

თეჰიონმა როგორც კი გაიგო სორას ხმა მაშინვე პირველ სართულზე ჩავიდა.

თეჰი- ხომ გითხარი არ მოხვიდეთქო!

სორა- სხვათაშორის ეს ჩემი აგარაკიცაა! თუ ოჯახი არ გინდა მაშინ აქ ნუ რჩები!

თეჰი- სორა გთხოვ გამიგე.

სორა- ვიცი თეჰიონ, ვიცი როგორებიც არიან ჩვენი მშობლები და მეც მაგიტომ წამოვედი იმ სახლიდან, მაგრამ შენგან განსხვავებით ყველანაირი კონტაქტი არ დამიკარგავს მათთან. გთხოვ იშვიათ ოჯახურ შეკრებებზე მაინც მოდი ხოლმე.

რა არის ბედნიერება?!Where stories live. Discover now