1Katil 3Masum 2Ölü

Bölüm 2

2 gün önce 09.12

Sabah uyandığımda daha çok erkendi. Ve sabahları erken uyanmaktan, hatta o sabahlar Pazar sabahları olmasından nefret ederdim. Uyanmama sebep olan dışarda öten kargaydı.

"Senin gibi karganın çenesi kesilsin he mi?" diye söylenmeye başladığımda Aslı çoktan kalkmıştı ve kahvaltıyı hazırlamıştı.

"Emir noldu? Neden bu kadar erken kalktın?"

"Karganın biri herhalde içmiş camın önünde çığırıyo."

"Karga mı. Bizim camın önünde?"

"Evet çenesi kesilece bi susmadı. "

Aslı elindeki çay bardaklarını bırakırken bende ikili koltuğa kendimi bıraktım.

"Emir orda uyuma."

"Tamam" diye bağırdığımda çoktan uyku moduma geçmiştim.

Gözlerimi açmama sebep olan bu sefer karga değil Aslı'ydı.

"Emir sana orda uyuma demedim mi ben uyan hadi." Dediğinde ya bağırıyordu yada kulaklarım çok iyi duyduğu için Aslı'nın sesini baslanmış bir şekilde duyuyordum.

"Saat kaç?" diye uykulu bir şekilde sorduğumda hala gözlerimi açamamıştım.

"10.30 hadi kalk artık."

"O kadar oldu mu ya?" dediğimde zar zor gözlerimi açtım.

"Oldu hadi kalk çaylar soğuyacak."

Zar zorda olsa kalktım ve ve uyku sersemi bir şekilde banyoya gittim. Yüzümü yıkadıktan sonra kendime geldim. Tekrardan salona geldikten sonra yemek masasına oturmadan önce Aslı'nın yanağına bir öpücük kondurdum. Ve masanın üzerinde duran salatalıklardan bir tane aldım.

Kahvaltımızı yapmaya başladığımızda Aslı'nın yüzünde bir gerginlik hissettim.

"Noldu niye yüzün asık?" diye sorduğumda gözlerini tabaktan ayırıp bana baktı.

"Hiç."

"Ne hiç Aslı birşey olmuş belli."

"Boş ver saçma birşey zaten."

"Aslı söyler misin lütfen?"

"Ya şu karga meselesi."

"Ne varmış o kargada seni niye bu kadar gerdi?"

"Az önce internette araştırdım. Pencerenin önüne karga gelmesi uğursuzluğa işaretmiş."

"Ve sende buna inandın." Dediğimde ayağa kalkarak bir yandaki sandalyeyi kendime çekerek oturdum." İnternetteki her bilgeye güvenme. "

"Ama zaten küçükken de ailelerimiz bize bundan bahsetmediler mi? O karga ya bize uğursuzluk getirirse?"

"Saçmalama Aslı ne uğursuzluğu. O sadece bir karga. Hem batıl inanç bunlar inanma bunlara. Tamam mı? Kafaya takma öter öter gider."

Akşam 21.32

"Emir!"

Aslı'nın sesini duyduğumda oturduğum koltuktan kalkarak odaya doğru yürüdüm.

"Efendim hayatım?"

"E-Emir ka-karga ö-ölmüş."

"Ne?!"

"Ölmüş."

Hemen Aslı'nın yanına gittim. Pencerenin önünde cansız duran kargayla karşılaşınca Aslı'yı kendime döndürerek sarıldım.

"Sakin ol. Belki hastaydı. Belkide süresi gelmişti."

Titriyordu. Aslı'nın bu konularda çok hassas olduğunu biliyordum. Ama elimden birşey gelemezdi.

"Ölenle ölünmez Aslı. Sonunda herkes ölecek ama herkesin bir zamanı var."