Bileklik ve çiçek

11 2 3
                                    

İnsan bazen en nefret ettiğinin yanında durur başka yolu olmaz bazende nefretlerden mucizeler doğar.Ve nefret ettiklerin en sevdiğine dönüşür

☆ 19 yıl önceAylardan mayıstı çiçeklerin güzel kokusu ,kuş sesleri insana huzur veriyorduDaha 6 yaşında olan Alev annesiyle parka gelmiş tabiki eksik olmayan korumalarıda onlarla birlikteydi babası ortağıyla İsviçreye işlerini halletmek için gitmi...

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

☆ 19 yıl önce
Aylardan mayıstı çiçeklerin güzel kokusu ,kuş sesleri insana huzur veriyordu
Daha 6 yaşında olan Alev annesiyle parka gelmiş tabiki eksik olmayan korumalarıda onlarla birlikteydi babası ortağıyla İsviçreye işlerini halletmek için gitmişti
Annesi bankta oturmuş Alevi izliyordu bazende yanındakı kadınla konuşuyordu
Alev salıncakta sallanıyordu ve annesinede el sallamağı unutmuyordu
Hemen bi arkadaş edinmişti ismi Kumsaldı
Alev çok konuşkan sıcakkanlıydı arkadaş edinmesi zor değildi
Kumsalla sohbet ediyor salıncakta sallanıyorlardı
"Benim babam bana bu ayakkabıları aldı güzelmi Alev"
Kırmızı ayakkablarını işaret ederek
"Güzelmiş" dedi Alevde bir taraftanda babasının ona bir bilelik bile alıp hediye etmediğini düşünüyordu çoğu zaman annesi alırdı böyle dalmışken bi çoçuk gözüne çarptı yalnız oturuyordu kendi halindeydi siyah T shirt ve pantolon giymiş mavi gözleriyle bazen yere bakar bazende etrafa bakıyordu Alevden bi kaç yaş büyüktü galiba ve yalnıztı gözlerindeki keder epey açıktı hangi çoçuk parka giderken üzülürki diye düşünüyordu"Alev beni duyuyomusun" Alev irkildi ve gözlerini o çoçuktan çekti
Galiba Kumsal kaç defa seslenmişti ve şimdi farketti "Efendim " dedi Kumsal salıncaktan indi onun indiğini görüp kendiside indi
"Diyordumki annem beni çağırıyor biz gidiyoruz " Alev'e sarıldı"Görüşürüz" "Görüşürüz arkadaşım" dedi Alevde ve Kumsalın arkasından baka kaldı
Annesine doğru gittiğini görüyordu anladıki annesinin konuştuğu kadın kumsalın annesiymiş
Sonra gözleri mavi gözlü çoçuğu aradı bulamadı herhalde gitti diye düşündü ve kaydırağa doğru gittidi bi kaç defa kaydıraktan kaydı diğer kaydırağa giderken bi çoçuk gelip saçını çekti canı acıdı Alevin ve çoçuk bi kaç defa saçını çekti sonrasında mavi gözlü çoçuğun gelip çoçuğa yumruk attı bi kaç kez saçını çektiği çoçukun ağzından burnundan kan gelmeye başladı kaçıp gitti
Alev şaşırmıştı
Mavi gözlü çoçuk diğer çoçuğu tartaklamaktan ayrıldı Aleve yaklaştı "iyimisin canını çok yakmadıya "dedi ve gülümsedi
Alev hala şaşkındı çoçuk ona gülümsüyordu sanki az önce diğer çoçuğu dövmemiş gibi
Şaşkınlığı azıcık atlattı " iyiyim teşekkür ederim" dedi
"Rica ederim benim arkadaşım yok yalnızım arkadaşım olabilirmisin??"
Alev biraz düşündü"Az önce adam dövdün
Ayrıca benden büyüksün nasıl arkadaş olucaz?Erkek arkadaşım hiç olmadı"
"Böyleleri şiddetten anlıyor, oyüzden azıcık şiddet yapmış olabilirim ama nazik biriyimdir , büyük olmam arkadaş olmamıza engel olamazki hemde ilk arkadaşın ben olurum nedersin"
Mavi hareleri büyük sevinçle Aleve bakıyordu
Alevse şaşkındl
"Tamam ozaman benimle arkadaşken kimseyi dövmeyeceksin " dedi çoçuğun gözlerine bakarken
"Nasıl istersen arkadaşım"
"İsmin ne?Ben Alev"
"Ben Ali memnun oldum"
Böylelikle sohbet ettiler birlikte kaydıraktan kaydılar ayrılana kadar güzel zaman geçirdiler sonraysa ayrılma vakti geldi
Ve ayrılarken Araf kolunda olan siyah bilekliği Alevin koluna bağladı "Belki birdaha karışlaşmayacağız buna bakarken beni hatırlarsın_ Tek dostun Araf "
Alevde saçındaki çiçekli tokayı Araf'a verdi "Sende bunu saklarsın _Tek dostun Alev"
Şimdi
Güneş penceren yüzüme vuruyordu alarmım çalıyordu yataktan doğruldum alarmı kapatıp banyoya gittim işimi hallettikten sonra çıktım
Üzerimi giymeye başladım
Bu aradada telefonuma mesajlar geliyordu
Siyah klasik bir pantolon üzerime beyaz bir crop üzerinede siyah bir gömlek giydim hafif makyaj yaptım  arkadaşımdan hatıra kalan bilekliğimi takıp çıktım bavulumu alıp odadan çıktı aşağı indiğimde kahbaltı hazırlanıyordu masaya geçip oturdum annem mutfaktaydı Adalet ablayla babam nerdeydi bilmiyordum
Ve sincapmln geldiğini gördüm
" Günaydın ablaa " diye koştu yanıma gelip sarıldı ben de karşılık verdim "Günaydın sincapım nasılsın bugün" " iyiyim abla " "tamam geç otur güzel bir kahvaltı edelim" annemde seslerimizi duymuş olacakkı mutfaktan salona masaya doğru geliyordu
"Günaydın Yadigar sultan" dedim "Günaydın anne" "Günaydın güzellerim" dedi Adalet ablada yemekleri getiriyordu masaya "Babam yokmu" sordum "Babanız gelir şimdi"
" Günaydın" diye babamın sesini işittim
"Gunaydın baba" Melekle aynı anda söylemiştik
Gelip masaya oturdu
"Sen 10 istanbula çıkıyordun demi? " "Evet baba" sakin karşılamasına şaşırdım " Neyle giseceksin?"
"Şirketten araba gönderecekler"
"Tamam git "
Kahvaltımızı ettik
Herkesle vedalaşıp çıktım
☆☆☆
Arabaya doğru gidiyordum"Günaydın Alev hanım siz geçin oturun ben bavulnuzu alırım"
"Günaydın Arda teşekkür ederim" deyip arabaya geçtim
Ardada bavulu yerleştirip arabaya geçti
Antep havaalanına doğru gidiyorduk
Telefonumla ingilenmeye başladım
Araftan bi kaç mesaj gelmişti
"Günaydın Alev hanım 🌸🌸"
"Nasılsınız"
"Size bir süprizim olucak"
Görüldü attım süprizi olucakmış bide çiçek yolluyo ruh hastası

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 27, 2024 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

💗Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin