BEYAZ ÇİKOLATAM -yarı texting-

1.bölüm

uzun zaman sonra sahalardayım aşklarımmm
oy atmayı unutmayınnnnnnnnn

1.BÖLÜM

"Hayır hayır! lütfen dikkat edin, içinde kırılacaklar var." stresli bir soluk alıp, yolun başında bana doğru gelen ev sahibine baktım. Taşımacılar son eşyaları da götürdüğünde ev sahibiyle beraber üst kata çıktık. Hevesle girdiğim eve gördüğüm manzarayla donup kaldım. Gözüm seğiriyor, içimde ki sinir dört naldı. Siren sesiyle başlamak üzere cinayet dahil her türlü suç 12 saat boyunca yasal olacaktır.

Derince nefes alıp, sağımda kalan keltoş ev sahibine döndüm. "Abdülkadir bey, bana atılan evin fotoğraflarında neden bunu göremedim acaba?" Sesim sakin çıksa da, her an camsille üstünden geçilmiş, parlak kafasını dişleyebilirdim. "Gözden kaçırmışız Ayla hanım, kusura bakmayın." Ne kusuru bu kusur olamayacak kadar vahşetül dehşet bir şey. "Sorması ayıptır. Bu evi hangi dangalak! Yani hangi mimar tasarladı." Adam sinirden seğiren gözümden, ani çıkışlardan korkmuş olacak ki geri adım attı. "Bu bina beş yıl önce yapıldı, mimarı kim bilmiyorum."

Sinirle burun kemiklerimi sıkıp, adama tekrar döndüm. "Sizden rica ediyorum, bu eserin sahibini lütfen bana bulun." Ricadan çok emir gibi geliyordu kulağa. Adam kafa salladıktan sonra, hayırlı olsun diyip gitmişti.

Ben ise o koca kolonu gördüğüm andan beri yerimden kıpırdamamıştım tekrar kendi kendime cinnet geçiriyordum.
"Bu kolonu hangi ileri zekalı dikti buraya!" Fotoğraflarla seçip, bir kere bile içine girmediğim evi kiralarsam olacağı bu! "Benim adım da Alya ise, buranın mimarını bulur, bu kolonu ona paketlerim!" Oturma odasının tam ortasında bulunan kolona bakarak saydırmaya devam ediyordum .

Adliyeden tanıdığım bir kaç arkadaşımı arayıp, binayı tasarlayan mimarı soruşturmuştum. Numarası elime ulaşalı çok olmamıştı. Numarasını girip, whatsappa geçtim.

+90***: Bu evin mimarı sen misin!(19:23)
+90***: Ben senin oturma odasına diktiğin kolonun, demirinde kullanılan ateşin, kömürünü söndüren suyuna... (19:24)

+34***: Quien eres? (21:56)