🤚Chapter 62
"ဘယ်လောက်လဲ..."
ကျိအန်းနဉ်က သူမ၏ ပလတ်စတစ်ပိုက်ဆံအိတ်ကိုကိုင်ပြီး မေးလိုက်သည်။
ငွေကိုင်က ပြောလာသည်။
“စုစုပေါင်း ယွမ်နှစ်သောင်းတစ်ထောင်လေးရာနဲ့တစ်ယွမ်ပါ...”
ကျိအန်းနဥ်က ဝမ်ယွီ၏ မငြိမ်မသက် ဖြစ်နေသောလက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ပြောလာသည်။
"မလှုပ်နဲ့...ကျွန်မပေးလိုက်မယ်.."
သူမ ပိုက်ဆံထုတ်ရှင်းလိုက်သည်။
ဆိုင်ပိုင်ရှင်က လစဉ်ငွေတောင်းခံခြင်း သို့မဟုတ် တစ်ဦးချင်းငွေရှင်းခြင်းနှင့် ခရက်ဒစ် သို့မဟုတ် ငွေသားဖြင့် ပေးချေလိုခြင်းရှိမရှိ ဘေလ်ပေးချေမှုဆိုင်ရာ ဦးစားပေးများကို မေးမြန်းခဲ့သည်။ ကျိအန်းနဉ်က တစ်ဦးချင်း ငွေပေးချေမှုနှင့် ငွေသားကို ရွေးချယ်ခဲ့သည်။ ဤကဲ့သို့ ရိုက်ကူးပြီးသည်နှင့်ချက်ချင်း သူမကိုငွေပေးချေခဲ့သောကြောင့် ငွေရရှိသည့် ခံစားချက်က သူမကို ပျော်ရွှင်စေခဲ့သည်။
သူမကိုယ်တိုင် ၀င်ငွေရှာရင်း ချွေတာရန် မလိုအပ်တော့ကာပစ္စည်းများကို စိတ်ချလက်ချ ပေးချေနိုင်ခဲ့၍ သူမကို ပိုပြီးပျော်စေသည်။
သူမ၏ယခင်ဘဝတွင် ဆင်းရဲမွဲတေမှုက သူမကို ဓားစာခံအဖြစ် ချုပ်နှောင်ထားခဲ့ခြင်းနှင့်အတူ စတော့ဟုမ်းရောဂါကိုပင် ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ပိုက်ဆံများ သုံးဖြုန်းရခြင်းက သူမကို အပြစ်ရှိသည်ဟု ခံစားရစေသည်။ သူမက အဖွားကို သံယောဇဉ်မဖြတ်နိုင်သည့်အတွက် သူမကိုယ်သူမ မမျှမတ ဆက်ဆံခဲ့သည်။
ယခုအခါ သူမ၏ ကာလရှည်ကြာ ချုပ်တည်းထားသည့် ဈေးဝယ်လိုစိတ်က နောက်ဆုံးတွင် အပြည့်အဝ လွတ်မြောက်သွားသည်။
ဤခံစားချက်က သူမကို အလွန်ပျော်ရွင်မြူးကြွစေသည်။
ဤခံစားချက်က တစ်ကိုယ်တော်ရွက်လွင့်ရသည့်အရသာကို အမှန်တကယ် ခံစားလာရစေသည်။
ငွေပေးချေမှုအပြီးတွင် ကျိအန်းနဉ်က ပြန်အမ်းငွေအား သူမပိုက်ဆံအိတ်ထဲသို့ ဂရုတစိုက်ထည့်လိုက်သည်။ သူမပြန်လှည့်လိုက်ချိန်တွင် ဝမ်ယွီက ထိုနေရာတွင် မှင်တက်နေဆဲဖြစ်သည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။