BAKIŞ AÇIM;;SEUNGMINJI

BIR

Gözlerimi araladığımda hızlıca elime telefonu alıp mesaj gelmiş mi diye baktım.

MINIVERSE__22
Haklısın lanet okul başlıyor.

STARSSTART9
Sen okulamı gidiyordun. Seni 30 yaşında falan sandım.

Diyerek hızlıca yazdım.

MINIVERSE__22
ABART alt tarafı 17 yaşındayım

STARSSTART9
YUH benimde yaşım 17

MINIVERSE__22
Düşünsene bir yıldır arkadaşız ve yaşlarımız hariç herşeyimizi biliyoruz.

STARSSTART9
Piskopatız işte ;)

MINIVERSE__22
Aynen 😂

STARSSTART9
Yaa annem beni çağırıyor okula gitmeliymişim. Görüşürüz 👋🏼

MINIVERSE__22
Kendine iyi bak. Üşütme...

STARSSTART9
Tmm. İyi bakacağım kendime. Sende ihmal etme kendini bye bye

MINIVERSE__22
Görüşürüz.

Telefonumu yanımdaki komodine bırakıp. Yatağımdan kalktım.

Hızlıca banyoya gidip banyo işlerimi halledip dışarı çıktım. Duş almayıda ihmal etmedim.

Odama girdim. Dolabımda ütülenmiş formamı çıkarıp giydim. Ah lanet olası yüzümde aptal bir sırıtma vardı. Açık açık hoşlanıyordum ondan. Çok saçma olmasına rağmen ona karşı duygular besliyordum.

Görmememe rağmen işte. Bir yıl boyunca hayata tutunmamı sağlayan oydu. 'Çok fazla karamsarlık insana zarar verir.' Diye başlayan ' Karanlıkta yaşayınca ister istemez karamsar oluyorsun.' diye devam eden bir dostluktu bizimki...

Annemin seslenmesi ile daldığım düşüncelerden çıkıp çantamı,telefonumu ve kulaklığımı kaparak evden çıktım.

Derin bir nefes aldım. Bugünün berbat geçmesini istemiyordum. Hoş, zaten okuldaki her günüm berbat geçiyordu. Bunu istemek Azrail ile konuşmak kadar imkansızdı.

Her gün zorbalık görüyordum. Bunları oda biliyordu. Sırf çalışkan olduğu için ve gözlük taktığı için zorbalık gören insanlardan biriydim.

Kulaklığımı telefonuma bağlayıp kulağıma taktıktan sonra ghost şarkısını açtım.

Okulm eve yaklaşık on dakika boyunca uzaklıktaydı. Adımlarımı olabildiğince yavaş tutarak okula doğru yola koyuldum.

Yolda birkaç tanıdık yüz gördüm. Hararetli bir şekilde sohbet ediyorlardı. Muhtemelen okul başladığı içindir.

Hemen okulun bitmesi için bir dua okudum Tanrı'ya. Bitirip üniversiteye siktir olmak istiyordum.

Okul görüş açıma girer girmez. Kalbimin atış ritmi değişti. Vücudumu adrenalin hormonları sarmaya başladı. Aklıma direk gördüğüm kötü muamele gelince hızla başımı iki yana salladım kurtulmak istermişim gibi. Ama nafile hiç bir boka yaramıyordu. Aksine dahada gerilmeye streslenmeye başladım. Kalbim damarlarıma kan değil acı pompalanıyordu.

Tüm bunları düşünüp kendimi stresten arındırmaya çalışırken iki bacağım beni okulun önüne kadar getirmişti bile.

Ağrı kesicilerimi almak için cebime uzandığımda oranın boş olması beni şaşırttı.O an ilaçlarımı unuttuğum aklıma geldi.

Eve gitmek için okulun bahçesinden çıkmak isterken beden hocasına benzeyen bir adam" Hop,hop hop nereye böyle küçük hanım? Hemen sınıfa, ilk günden kaçmak mı istiyorsun?" Diyerek önümde dikildi.