ကျွန်မနာမည်ကနာမည်က မေဣန္ဒြေအောင် ......ကျွန်မက တစ်ဦးတည်းသေးသမီးဆိုတော့အိမ်ကလဲအရမ်းချစ်ကြတာလေ ......ငယ်ငယ်တည်းကပတ်ဝန်းကျင်အနီးအနားမှာ ကစားဖော်ကစားဖက်က ယောကျ်ားလေးတွေချည်းပဲဆိုတော့ ကျွန်မလဲသူတို့နဲ့ပေါင်းပီး ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်လိုပုံစံဖြစ်နေတာ ကျားကျားယားယားပေါ့....
အိမ်ကလဲတစ်ဦးတည်းသောသမီးလေးဆိုတော့ချစ်လို့ ကျွန်မနေချင်သလိုပဲနေခိုင်းခဲ့ကြတာ .....သူတို့လဲ ကျွန်မကိုသားတစ်ယောက်လိုပဲသဘောထားကြတာလေ.....ကျွန်မကလဲ ကိုယ့်ကိုကိုလဲ ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်လိုပဲ ခံယူထားတာ .....ယောက်ကလျာပေါ့....မိန်းကလေးကယောကျာ်းစိတ်ပေါက်တာ မြတ်သေးတယ် ......
တချို့ဆို မြင့်မြတ်တဲ့ယောျက်ားဘဝကိုရတာတောင် ပုန်းနေနဲ့သူနဲ့ ပွင့်နေတဲ့သူနဲ့လေ.....ထားပါတော့ အခြောက်တွေကျွန်မကိုဆဲနေပါဦးမယ် ခ်ခ်.......ငယ်ငယ်တည်းကအကျင့်ပါနေတော့ စကားပြောရင် ကျွန်တော် ခင်ဗျား ပဲပြောတတ်တယ်လေ.....
အတန်းဖော်ယောကျ်ားလေးတွေနဲ့ ဘောလုံးတွေကန် ရေကူး စုံနေအောင်ကမြင်းတာ.....အဲ့လို လွန်အားကြီးလို့လဲ နာမည်အရင်း မေဣန္ဒြေအောင် ကနေပီး အောင်ကြီး အောင်ကြီးလို့ပဲ ခေါ်ကြတော့တယ် ...
ကျွန်မမိဘတွေကလဲ ပိုက်ဆံနဲနဲချမ်းသာတယ် ပီးရင် ကျွန်မကလဲ ကလေးဘသာဝလွန်သာလွန်တာ မဆိုးသွမ်းတဲ့သူဆိုတော့အရပ်ထဲကဝိုင်းချစ်ကြတာပေါ့.......ဒီလိုနဲ့ပဲအချိန်တွေ တဖြည်းဖြည်းကြာလာတာနဲ့အမျှ ကျွန်မလဲအပျိုဖော်စဝင်နေပြီလေ....ကျွန်မနို့လေးတွေ စူလာတယ်...
ရာသီလာတာတို့ဘာတို့လဲ စဖြစ်လာတယ် .......ပီးကျ ကျွန်မစောက်ဖုတ်မှာ အမွှေးနုလေးတွေလဲ ရေးရေးလေးဖြစ်လာပီလေ.....အာ့တွေအကုန်လုံးကိုကျွန်မမုန်းတယ် အဲ့တုန်းကပေါ့.....ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ ယောျက်ားလေးလို့ပဲခံယူထားတာလေ...ဒါတွေဖြစ်လာတော့ အရမ်းကိုစိတ်တိုနေတာ...နို့လေးနွေကလဲတစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ပိုပိုစူလာတော့ အကျီအပွတွေဝတ်ပေမဲ့ ချွန်နေတာလေ....မဝတ်လို့ကလဲမဖြစ်တော့ဘူး ......
အာ့ကြောင့်ဘော် လီ(ဘရာစီယာ)အစား အကျီဆွဲသားအကြပ်လေးတွေကို ဝတ်ရတယ်လေ....နဲနဲတော့သက်သာတာပေါ့ ဘာမှအဝတ်တာထက်စာရင်......
