Yara | Barış Alper Yılmaz

0.4

Siz: herneyse barış berat hakkında ne düşündüğün umurumda bile değil eski sevgilimden erkek arkadaşımla ilgili yorumunu dinleyecek değilim daha fazla

Siz: ayrıca tek bir şey daha söylersen bu sefer gerçekten engelleyeceğim

Siz: ada bile demen yeterli
az önce görüldü, 16.36

Barış: ada
16.39

Bu kişiyi engellediniz. Engelini kaldırmak için dokunun.

*****

Hiç duraksamadan hızlıca engel tuşuna basarken dakikalardır neredeyse bir saattir sinirlerimi geren konuşmadan dolayı biraz da olsa rahat bir nefes almıştım. Ben ona engellerim demiştim değil mi? Kendisi kaşındı.

Gelmiş bir de sen bir şeyi yapacaksan söylemezsin diye zırvalıyor bana. "Kim yapamazmış Barış Alper gördün mü şimdi?"

Sonunda hala açık olan ekrana kendi kendime konuştuğumu fark ederken gözlerimi devirerek telefonu yana bırakmış ve ayağa kalkmıştım.

Sinirle oflayarak mutfağa giderken biraz da olsa sakinleşeceğimi umarak kendime bir bardak su doldurmuştum. Bu sırada guruldayan karnım ile duraksadım ve yine atladığım öğünümü hatırladım.

Kendimde bir şeyler hazırlamak için herhangi bir istek bulamazken sonunda Barış mesaj atmadan önce yaptığım gibi finallerime çalışmaya devam etmek için odama yöneldim. Belki ders çalışmak kafamı biraz olsun bir şeylerden uzaklaştırırdı.

Umutlu bir şekilde odama yönelirken aniden evde yankılanan zil sesi ile kaşlarımı çatarak geçtiğim salonda duraksadım. Birini bekliyor muydum?

Aklıma herhangi bir isim gelmezken öğrenmek için ve de kapıdakini daha fazla bekletmemek için hızlıca kapıya gittim. Kapı deliğinden bakmadan hızlıca açarken gördüğüm sarışın ile kaşlarımı kaldırdım.

"Berat? Geleceğini haber vermemiştin."

Berat sözlerim ile omuz silkerken gülümsedi ve elindeki iki kutuyu görebilmem için hafifçe kaldırdı. "Sürpriz yapmak istedim ayrıca pizza aldım. Muhtemelen öğününü atlamışsındır, her sınav haftanda olduğu gibi."

Son cümlesiyle kaşlarımı çattım. "Öğünlerimi atlamıyorum."

"Ha yani bugün yemek yedin mi?"

Sorusuyla duraksarken cevap vermekten kaçırmaya çalışırken dudağımı ısırdım. "Hayır." Berat kısık bir sesle söylediğim sözle sırıtırken ayakkabılarını kapının önünde çıkartarak yanımdan geçti ve içeri yöneldi. "Biliyordum işte. Bak senin için söylüyorum her stresli olduğunda yemek yemeyi bırakırsan bir yerde düşüp kalacaksın diye korkuyorum kızım."

"Berat 24 yıldır bayılıp kalmadıysam daha da bir şey olmaz herhalde. Abartma bu kadar."

Berat sözlerimle kaşlarını çatarken sesimin olması gerekenden daha ters olduğunu çok geç fark etmiştim. Bu yüzden beklemeden yanına giderken koltukta yanına oturdum ve başımı omzuna doğru uzatarak hızlıca konuştum. "Üzgünüm sadece biraz stresliyim. Sana patlamış gibi olmak istemedim Bero."

Sarışın sözlerimle gülümserken omuz silkti ve yüzünü benimkine doğru yaklaştırarak dudaklarıma küçük bir öpücük bırakıp geri çekildi. "Sorun değil biliyorum ben seni. Dert etme sen. Hadi ayrıca pizzaları yeterince soğuttuk zaten yiyelim en sevdiğinden aldım."

Son cümlesiyle bakışlarım hızla onu buldu ve tek elimi saçlarına götürerek sarılarını hızla karıştırdım ve konuştum. "Harikasın biliyorsun değil mi?"

"Biliyorum bu yüzden bana aşıksın."

Aşıksın cümlesi ile birkaç saniye istemeden duraksarken ardından duraksamış olduğum için bile kendimden nefret ederek gülümsedim ve ekledim. "Evet öyleyim."

□□□□□
sey ben bu bolumu milattan önce falan yazmistim -2 ay once- oyle kalmis atim dedim ÜWMXÜWXMWPXLWĞXÖDL